پیام‌نما

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمِيعًا وَ لَا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ‌اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَ كُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ‌اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ * * * و همگی به ریسمان خدا [قرآن و اهل بیت (علیهم السلام)] چنگ زنید، و پراکنده و گروه گروه نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آن گاه که [پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن] با یکدیگر دشمن بودید، پس میان دل‌های شما پیوند و الفت برقرار کرد، در نتیجه به رحمت و لطف او با هم برادر شدید، و بر لب گودالی از آتش بودید، پس شما را از آن نجات داد؛ خدا این گونه، نشانه‌های [قدرت، لطف و رحمت] خود را برای شما روشن می‌سازد تا هدایت شوید. * * * معتصم شو به رشته‌ى يزدان / با همه مردمان با ايمان

۲۸ اسفند ۱۳۸۹، ۱۴:۱۱

خلیل زاد تحلیل کرد:

معایب استراتژی خاورمیانه ای آمریکا/ لزوم تفکیک کشورها

معایب استراتژی خاورمیانه ای آمریکا/ لزوم تفکیک کشورها

سفیر سابق آمریکا در عراق در یادداشتی به تحلیل استراتژی کشورش در خاورمیانه پرداخت و این راهبرد را دارای معایبی دانست که واشنگتن برای تصحیح آن نیازمند اقدامات جدی است.

به گزارش خبرگزاری مهر، "زلمای خلیل زاد" در این تحلیل که در اغلب روزنامه های آمریکایی از جمله نیویورک تایمز و واشنگتن پست چاپ شده می نویسد : ظاهرا دولت آمریکا در واکنش به رویدادهای خاورمیانه برای هر کشور معینی یک راهکار جداگانه در نظر دارد. اما چنین برخوردی هم از نظر چالشها و هم از نظر به کارگیری فرصتهای برآمده از این بحران گسترده نامناسب است.

 ورود نیروهای نظامی عربستان سعودی به بحرین نشان می ‌دهد که دولت آمریکا تأثیرگذاری خود بر حوادث بحرین را از دست داده است. علاوه بر این دولت آمریکا تاکنون به شکل فعال و مناسبی از مبارزه مخالفان علیه حکومتهای مخالف آمریکا مثل نمونه لیبی حمایت نکرده است.
زلمای خلیل زاد
به اعتقاد این سیاستمدار آمریکایی برخورد دولت آمریکا تاکنون در بهترین حالت دستاوردهای منفی و مثبتی داشته است. از نگاه مثبت می‌توان گفت که دیکتاتورهای مصر و تونس تقریبا به شکل مسالمت ‌آمیز سقوط کردند. به نظر می ‌رسد که با وجود ادامه بی ‌ثباتی اما روند انتقال به دموکراسی در این دو کشور ادامه دارد.
 
در مورد بحرین نیز فشارهای اولیه دولت آمریکا باعث شد که خاندان سلطنتی این کشور از شدت عمل در قبال مخالفان بکاهد و روش گفتگو را در پیش بگیرد. ولی معلوم نیست که این وضعیت تا کی ادامه خواهد یافت و حکومت بحرین تا چه حد فضای سیاسی کشور را آزاد کند.
 
اما در سایر کشورها روند حوادث به شدت نگران‌ کننده است. اعتراضها علیه حکومتهای دوست آمریکا در یمن، الجزایر، عربستان سعودی، مراکش، اردن و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس رو به افزایش است. معلوم نیست که این حکومتها بدون دخالت فعالتر آمریکا قادر باشند که با مخالفان خود به توافق برسند.
 
خلیل ‌زاد معتقد است که ورود نیروهای نظامی عربستان سعودی به بحرین نشان می ‌دهد که دولت آمریکا تأثیرگذاری خود بر حوادث بحرین را از دست داده است. علاوه بر این دولت آمریکا تاکنون به شکل فعال و مناسبی از مبارزه مخالفان علیه حکومتهای مخالف آمریکا مثل نمونه لیبی حمایت نکرده است.
 
وی در ادامه می نویسد که تنظیم و پیشبرد استراتژیهای جداگانه برای برخورد با بحران در هر کشور این حسن را دارد که آمریکا به دخالت در امور داخلی کشورها متهم نشده و به قول اوباما طبیعت کاملاً خودجوش این قیامها محترم شمرده می ‌شود. ولی این دیدگاه در عین حال دو نقطه ضعف بزرگ دارد.
 
نقطه ضعف اول این است که ارتباط بین سیاست آمریکا در یک کشور با پیامدهای حوادث در کشورهای دیگر را کاهش می‌ دهد. همانطور که خیزش مردم در تونس الهام بخش قیام در کشورهای دیگر شد، نحوه برخورد آمریکا با هر یک از این کشورها نیز در کشورهای دیگر تأثیر خواهد داشت.
 
آمریکا برای پرهیز از بروز بی ثباتی گسترده در کل منطقه و در عین حال تضعیف رژیمهای خصم ( مخالف ) خود، نیاز به نوعی استراتژی دارد که در آن ابتکار عمل با واشنگتن باشد.
زلمای خلیل زاد
نقطه ضعف دوم خصلت غیرفعال این استراتژی است. براساس این استراتژی آمریکا قادر خواهد بود در برابر تغییرات غیرمنتظره در رویدادهای سیاسی هر یک از این کشورها واکنش نشان دهد ولی در عین حال از توانایی ‌اش برای شکل دادن به روند حوادث کاسته می ‌شود.
 
 خلیل ‌زاد یادآور شده است که آمریکا برای پرهیز از بروز بی ثباتی گسترده در کل منطقه و در عین حال تضعیف رژیمهای خصم (مخالف) خود، نیاز به نوعی استراتژی دارد که در آن ابتکار عمل با واشنگتن باشد.
 
خلیل ‌زاد در ادامه تحلیل خود تأکید می ‌کند که آمریکا با در پیش گرفتن یک استراتژی مداخله فعال باید بین سه گروه از کشورها یعنی حکومتهای در حال انتقال، دولتهای خودکامه ولی دوست آمریکا و حکومتهای مخالف آمریکا تفاوت قائل شود.
 
در مورد سه کشور عراق، تونس و مصر که در حال گذار به سیستمهای حکومتی دموکراتیک هستند، آمریکا باید با تمام امکانات از این روند حمایت کند. محور اصلی این استراتژی حمایت از گروه‌های دموکراتیک و نهادهای مدنی در مقابل گروههای تندرو و وابسته به دولتهای خصم آمریکا است.
 
در مورد دولتهای خودکامه ولی دوست آمریکا، باید خاندانهای حاکم را برای انجام اصلاحات سیاسی و گشایش فضای جامعه تحت فشار قرار داد. کشورهایی نظیر مراکش و یا دولتهای منطقه خلیج فارس باید به سمت نظامهای سلطنتی مشروطه حرکت کنند و در نمونه ‌هایی مثل یمن و الجزایر نظام پارلمانی باید تقویت شود، چرا که در غیر این صورت تمام این کشورها با خطر افزایش بی‌ ثباتی رو به ‌رو هستند.
 
به اعتقاد خلیل ‌زاد مهمترین بخش از تحولات فعلی در خاورمیانه از نگاه منافع آمریکا اعتراضها و قیامهای موجود علیه نظامهای دیکتاتوری در کشورهای خصم آمریکا همچون نمونه لیبی است.
 
وی به دولت آمریکا توصیه می ‌کند که موضوع برقراری منطقه ممنوعه پرواز در آسمان لیبی را با جدیت تعقیب و در کنار آن از تمام روشهای موجود برای کمکهای بشردوستانه به مناطق آزاد شده و برقراری مناسبات نزدیک با شورشیان این کشور استفاده کند.
 
وی یادآور شده که اگر معمر قذافی بتواند مخالفان خود را سرکوب کرده و شکست بدهد رژیمهای دیکتاتوری دیگر از این نمونه سرمشق خواهند گرفت و عدم دخالت فعال آمریکا در شرایط فعلی باعث خواهد شد که در آینده بهای سنگینتری برای مقابله با پیامدهای آن بپردازد. در مقابل اگر حکومت معمر قذافی سرنگون شود موضع میانه ‌روها و طرفداران دموکراسی در کل منطقه تقویت خواهد شد.
کد خبر 1276638

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha