به گزارش خبرنگار مهر، نشست نقد و بررسی مجموعه شعر "سیب حوا" سروده سودابه امینی، با حضور مسعود میری، بهروز قزلباش، فریبا یوسفی و شاعر اثر عصر روز سه‌شنبه 6 اردیبهشت در سرای اهل قلم برگزار شد.
مسعود میری نویسنده، شاعر و منتقد ادبی در این برنامه گفت: فضای بخش ابتدایی مجموعه "سیب حوا" از نظر نوع و جنس واژگان تفاوت زیادی دارد. در واقع در بخش ابتدایی با یک منظومه روبرو هستیم که احساس می‌کنم شاعر از سبکی برای سرودن اشعار این قسمت انتخاب کرده، ترس و واهمه داشته است. به همین جهت سعی کرده شعرها را از هم جدا کند و بینشان گسست ایجاد کند. بنابراین برای این که این قسمت حس و حال یک منظومه را القا کند، اشعار بلند را از هم جدا و شماره‌گذاری کرده است.
تکه‌تکه کردن اشعار بلند میان شاعران جوان زیاد دیده می‌شود
وی افزود: چنین شیوه‌ای را امروز در آثار شاعران جوان کشور زیاد می‌بینیم. باید بگویم بعد از نیما مجموعه شعری که بتواند با قدرت کار منظومه را بکند، پیدا نکرده‌ام. نکته دوم این که مضامین اسطوره‌ای در این مجموعه مداخله دارند. معتقدم شعر، شعر است مگر این که عوامل دیگر بتواند بر آن ویژگی‌های شعری غلبه کند و آن را به سمت قصه و داستان یا دیگر متون سوق بدهد.
میری ادامه داد: در فضای شعر امینی، نمادهای اسطوره‌ای زیادی وجود دارد که مخاطب باید با آن‌ها آشنایی داشته باشد در غیر این صورت در خوانش اشعار مشکل خواهد داشت. نکته دیگر زن بودن شاعر است. در تمام اشعار این کتاب، رنج‌گویه‌ها و دگردیسی‌های یک زن را می‌بینیم و شاعر پاره‌پاره‌های سخت و صلب زندگی شعرش را تازیانه‌ای می‌کند و آن را بر روح و جان مخاطب می‌زند.
این منتقد گفت: شاید شاعر دقت نداشته است که در همان سطور آغازین مجموعه، با استفاده از نمادهای آیینی یک چالش بزرگ را بیان می‌کند. زن بودن سودابه امینی باعث می‌شود "سیب حوا" آن جنس زنانه را در اعتراض مستمر خود، حفظ کند. این کتاب یک ویژگی اساسی دارد و آن این که شاعر هر زن دیگری هم که باشد، ناگهان هبوط بر او نازل شده است. اولین هبوط کتاب ایرانی یا زرتشتی گویی است. در هبوط دوم مسیحیت و صلیب وارد شعرها می‌شود و احساس می‌کنیم زن به جای مسیح به سمت جلجتا حرکت می‌کند.
وی افزود: زن موجود در شعرهای هبوط دوم هم رنج مادری را تحمل می‌کند و هم رنج مسیح بودن را متحمل می‌شود. اعتراضی هم به مسیح بودنش نمی‌کند. این مجموعه برحسب انتظار باید در بخش سوم وارد فاز اسلامی می‌شد که شاعر با تدبیر خوبی به این حوزه وارد نشده و به امروز و اکنون خودش پرداخته است. هبوطی که انسان در گذشته داشته، از آسمان به زمین آمدن بوده است. ولی هبوط امروزی انسان روندی معکوس دارد.
شاعر در این مجموعه به مضمون خویشتن توجه دارد
میری در ادامه گفت: شاعر زن در این کتاب به مضمون خویشتن توجه دارد و در عین حال یک درگیری ژرف و عمیق درونش شکل می‌گیرد. در عین حال که با یک هبوط تنانه روبروست ولی هرگز نمی‌تواند به این هبوط تن بدهد و آن را بپذیرد. نکته دیگر این که به نظرم هیچ لزومی به آوردن مقدمه موجود در ابتدای کتاب، وجود نداشت.
این منتقد گفت: بعد از انقلاب زشت‌ترین کاری که کردیم اردوگاه‌سازی در ادبیات بود. با اردو اردو کردن عرصه‌های مختلف ادبیات و جزیره سازی‌ها باعث شدیم به ادبیاتی پایین‌تر از ادبیات دهه‌های 40 و 50 برسیم. البته متهم ما هستیم نه نسل جوان. در این سال‌ها به گونه‌ای اردوگاهی شدیم که هر تغییر کوچکی در وزن شعر را نوگرایی به حساب می‌آوریم.
نظر شما