مجيد گياهچي كارگردان تئاتر و مدير واحد تئاتر فرهنگسراي هنر، در آستانه برگزاري تئاتر فجر، درارزيابي كوتاهي از وضعيت فعلي تئاتر كشور گفت: مي توان وضعيت تئاتر را در دو دهه اخير كاملا بحراني بيان كرد كه فرازها و توفيق هاي گه گاه به دست آمده در اين مدت هرگز نتوانسته در جهت رفع اين بحران مزمن موثر باشد.
وي افزود : تغييرات مديريتي نيز هيچ توفيق شاخصي در حل اين بحران ايجاد نكرده است. بحران موجود بيش تر از آن كه ناشي از اعمال نادرست مديريت باشد- كه به هر حال و به نسبتي هست - معلول يك سيستم پوسيده و ناكار آمد از مناسبات و امكانات حاكم بر تئاتر كشور است. تجربه سالهاي اخير مجددا موكد اين است كه مديران هر چند جسور و دانا در مقابله با سيستم حاكم به عوض تغيير آن، عملا خود مستهلك و مضمحل شده اند.
مجيد گياهچي در اين باره كه چگونه مي توان وضعيت تئاتر كشوررا بهبود بخشيد، دو پيشنهاد مطرح كرد و گفت: پيشنهاد اول من با توجه به شكل گيري "خانه تئاتر" و انجمن هاي وابسته و واگذاري نقش اصلي تري در مناسبات تئاتري كشور، به خصوص توليد تئاتر به اصناف تئاتري است كه مي تواند در چند مرحله و به شكل تدريجي به اين تشكيلات صنفي تفويض شود و مركز هنرهاي نمايشي به عنوان "سياست گذار و ناظر" عمل نمايد.
وي افزود: اين موضوع با توجه به انتخابي بودن مديران خانه تئاتر و موظف بودن شان به پاسخ گويي به اعضا مي تواند از شدت شايبه حاكميت روابط بر تئاتر كشور بكاهد.
مدير پيشين بخش تئاتر سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران گفت: پيشنهاد دوم من، تغيير در سياست گذاريها و شكل و نحوه برگزاري جشنواره بين المللي تئاتر فجر است.
وي خاطرنشان ساخت : شكل و نحوه برگزاري جشنواره ابدا با امكانات تئاتر كشور منطبق نيست. به جز موارد استثناء يك گروه تئاتري براي آن كه بتواند در جدول اجراهاي سالانه تئاتر كشور جايي داشته باشد، ناگزير از شركت در اين جشنواره است. در حالي كه مبداء اين توليدات در هاله اي ازابهام است. يعني چيزي حدود نود در صد متون. پيشنهادي در بلبشوي خوانش و بازخواني صدها متن حذف مي شود و از ده درصد متون پذيرفته شده و حدود شصت و تا هفتاد درصد گروههايي كه نمايش هاي خود را به سختي و با كمترين امكانات آماده اجرا و شركت در جشنواره مي كنند ناگزير در مرحله بازبيني حذف مي شوند و دو تا سه ماه تمرين مستمر يك گروه از هنرمندان كاملا بي نتيجه و عقيم مي ماند.
گياهچي تصريح كرد: اين موضوع موجب شده كه بسياري از هنرمندان برجسته به دليل نامشخص بودن نتيجه فعاليت خود و احساس توهين آميز بودن شرايط توليد تئاتر عملا گوشه عزلت برگزينند و يا به فعاليتهايي به جز تئاتر بپردازند.
وي گفت : به جز چند مورد استثناء دراين سالها بيشتر دو گروه از هنرمندان، صحنه هاي تئاتر كشور را در دست داشته اند. گروه اول هنرمنداني كه به واسطه ارتباط با مديران ومسوولان و... از تصويب كارشان مطمئن هستند و در واقع كسي جرات رد كردن كارشان از ندارد، و دوم گروهي از هنرمندان جوان و بيشتر، دانشجويان و تازه فارغ التحصيل شدگان هستند كه به دليل عدم دستيابي به موقعيتي جدي در شرايط موجود، چيزي براي از دست دادن ندارند و اتفاقا اگر خوني در شريان تئاتر كشور جريان دارد، حاصل حضور همين گروه است.
نظر شما