" مهرداد راياني مخصوص " كارگردان و مدرس تئاتر در گفت و گو با خبرنگار هنري " مهر" با بيان اين مطلب افزود: تقسيم هاي اين گونه بدان معنا است كه بعضي از تئاترها مذهبي و بعضي ديگر غير مذهبي است و اين خيلي درست نيست و من نسبت به اين تقسيم بندي ها نگاه خوشبينانه اي ندارم.
وي ادامه داد: آن چيزي كه دوستان به عنوان تئاتر مذهبي كار مي كنند، تئاتري محدود با سوژه ها و آدم هاي محدودي است كه در مناسبت هاي مشخصي اجرا مي شود. در اين نوع تئاتر سوژه كاملا مستقيم است و سعي مي شود كه تماشاگر مستقيما وارد داستان شود.
اين كارگردان تئاتر در مورد مشكلات تئاتر مذهبي گفت: در اين گونه تئاتري تحليل و رويكرد نوين و امروزي به موضوع وجود ندارد. موضوعات تئاتر مذهبي كاملا تاريخي است در نتيجه نگاه امروز در آن جريان ندارد. وقتي هم روايت هاي ما تكراري شود و تماشاگر در هر اجرا روايت مطابق با همان داستاني كه در ذهن دارد را بشنود و ببيند، كم كم از ديدن تئاتر مذهبي خسته مي شود.
راياني اضافه كرد: به طور مثال نمايشنامه هملت سال ها است كه اجرا مي شود و ما هر وقت براي ديدن اين اثر به سالن نمايش مي رويم مي گوييم كه مي خواهيم هملت فلان كارگردان را ببينيم؛ يعني مي خواهيم نگاه و تحليل آن كارگردان را از داستان هملت ببينيم. اين مسئله بايد براي تئاتر ديني ما نيز اتفاق بيفتد، يعني ما يك روز به سالن تئاتر برويم تا ببينيم اين بار كارگرداني ديگر چطور داستان حضرت فاطمه (س) را روايت ميكند و چه نگاهي به اين واقعه تاريخي دارد. درست مانند كاري كه " حسين مسافر" در نمايش " از خاك تا افلاك " كرد.
عضو كانون ملي منتقدان در انتها با اشاره به اين كه اصولا مشكلي براي اجراي طولاني وجود ندارد، گفت: بسياري از نمايش ها در سطح جهان سال ها اجرا مي شوند كه يكي از معروف ترين آنها نمايش بينوايان بود كه 40 سال در انگلستان به روي صحنه بود. اين اتفاق در ايران هم با نمايش هاي مذهبي افتاد و كار كارگرداناني چون " حسين مسافر" و " حسين پارسايي " طي چند سال اجرا شد.
نظر شما