به گزارش خبرگزاری مهر، در این یادداشت آمده است: آقای کیومرث پوراحمد مرا به تماشای فیلم مرهم دعوت کردند و این مطلب را پس از تماشای فیلم در سالن فردوس موزه سینمای ایران می‌نویسم. بعید می‌دانم که اثرات ناشی از ساخت فیلم‌های این چنینی بتواند اثر التیامی به درد همیشگی اعتیاد در جامعه ما باشد. چه آن که از "گوزن‌ها" تا حال آمار اعتیاد رو به فزونی بوده و دولت‌ها و بخش‌های فرهنگی – تربیتی همیشه چندین سال از تولیدکنندگان این مواد عقب‌تر.
این بازیگر سینما در ادامه این یادداشت تاکید می‌کند: "مرهم" فیلمی است ساده و محترم. هرچند نیمه اولش را بیشتر دوست داشتم، اما نگاه نافذ کارگردان به نوع عاصی جوانان امروز برایم جالب بود. جوانانی که پیداست اگر پتانسیل بالقوه جوشانشان توسط همان نهادهای فرهنگی تربیتی بخوبی هدایت نشود، چه سرنوشت غم بار و محنت انگیزی در انتظارشان است. به اعتقاد نگارنده در فنا شدن یک جوان، خودش در انتهای صف مقصرین است. چرا که ضعف نهاد خانواده و عدم اغنای فرهنگی جامعه، مهمترین دلایل این سقوط اند.
در ادامه این یاداشت آمده است: به هرحال مرهم نه قصد دارد مقصر را پیدا کند و نه قصد دارد راه حل ارائه کند. شاید مادربزرگ مهربان فیلم تنها مرهمی باشد بر زخمی کهنه که شکافش خیلی وسیعتر از این مرهم‌هاست. شاید پس از پایان فیلم مریم زخم خورده قصه بازهم به درون خانواده بی فرهنگ و جامعه دردیده اش باز گردد. این احتمال در شرایط کنونی بارها و بارها محتمل تر است تا هرنوع پایان خوش.
رادان در پایان این متن خاطر نشان می‌کند: در آخر دست مریزاد به آقای داود نژاد و گروه محترمش که در این وانفسای پوچ، لحظات خوبی را برای مخاطب جدی هنر رقم زدند.
نظر شما