به گزارش خبرنگار مهر، هفتمین نشست از سلسله درس گفتارهای فلسفه دین با عنوان" دین و نظریه تکامل" صبح امروز چهارشنبه 28 اردیبهشت در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با سخنارنی دکتر حسن میانداری، دکتر سیدحسن حسینی، دکتر حمیدآیت اللهی و دکتر قاسم پورحسن برگزار شد.
در این نشست دکتر حمیدرضا آیت اللهی رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در" نقد نظریات سازگاری تکامل و خلقت" گفت: با ظهور نظریه تکامل یا تطور انواع، از جانب داروین این نظریه با آموزه خلقت آدم ابوالبشر در تعارض افتاد.
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی افزود: برای رفع این تعارض تلاشهای بسیاری صورت گرفت اما طیف پاسخهای ارائه شده معمولا با چالش جدیدی گرفتار آمدند. گستره این پاسخها شامل پاسخهای ناواقع گرایانه در زبان دین و بیان نمادین از آموزه های دینی از یک طرف و طرد آموزه های دینی یا طرد نگرش علمی از طرف دیگر را شامل می شود.
وی تأکید کرد: آنچه در این میان مورد توجه است اینکه با راه حلهای ناواقع گرایانه بسیاری از آموزه های دینی محتوای خود را از دست می دهند و با چالش سلیقه های مختلف نامدلل برای تبیین آموزه های دینی مواجه می شوند و نگرش دینی از بستر معمول آن جدا و منفک می شود.اما در راه حلهای طرد آموزه های دینی یا طرد نگرش علمی، با نادیده گرفتن شواهد منطقی و اصرار بر نوعی جزم گرایی بی منطق در علم یا دین مواجه می شویم.
دکتر آیت اللهی با تشریح چالشهای پیش روی راه حلهای ارائه شده در سازگاری بین نظریه تکامل و آموزه خلقت، به ویژگیهای سلبی و ایجابی یک نظریه مؤثر برای سازگاری آموزه خلقت و شواهد تجربی تکامل پرداخت و گفت: در راه حل پیشنهادی باید از تأویل گرایی افراطی دور شویم چون محتوای دین را تهی می کند و از طرفی واقعیات علمی را نمی توان به طور مسلم پذیرفت و نیاز به ارزیابی دارد.
وی در پایان گفت: راه حلهای مختلف خودشان چالشهای مختلفی را به دنبال دارند از یک طرف تأویل گرایی صرف و از سویی نفی هرگونه واقعیت علمی یا دینی را به همراه دارد اما برای حل این مشکل باید چند مسئله را مورد توجه قرار داد یکی دوری از ظاهرگرایی و دوم تفسیر و تأویل علمی یا دینی داشتن اما نباید هرگونه تأویلی در این راه حلها وارد شود بلکه باید ملاکهایی گذاشته شود که تأویل سره از ناسره را مشخص کند.
نظر شما