به گزارش خبرنگار مهر، پاس تهران که از حیث تعداد قهرمانی شانه به شانه تیم‌های استقلال و پرسپولیس می‌سایید و تقابلش با این دو تیم در ورزشگاه آزادی کم از شهرآورد تهران نداشت و ده‌ها هزار تماشاگر را به ورزشگاه می کشاند، امروز در همدان به دلیل نداشتن ثبات مدیریتی، تغییرات متوالی کادرفنی، مشکلات مالی و نداشتن بازیکنان مطرح از عرش به فرش رسیده است.
وضعیت پیکان قزوین هم بهتر از تیم پاس نیست. مشکلات مالی، تغییرات متعدد کادرفنی و حمایت نشدن کامل از سوی مسئولان استان قزوین باعث شد تلاش‌های محمود شیعی مدیرعامل باشگاه پیکان ثمری نداشته باشد و این تیم هم با شکست سنگین برابر پرسپولیس با لیگ برتر وداع کرد.
از پاس قهرمان تا تیم سقوط کرده همدان
در هفتمین دوره لیگ برتر و با افزایش تعداد تیم‌های شرکت کننده در این مسابقات از 16 تیم به 18 تیم، بحث انتقال تیم‌ها از تهران به شهرهای دیگر با جدیت آغاز شد. محمد علی‌آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی برای تمرکززدایی تیم‌های لیگ برتری از پایتخت و پرتماشاگر شدن مسابقات چنین تصمیمی را اتخاذ کرد و پاس به عنوان نخستین قربانی به همدان "هبه" شد که البته همه تصمیمات با رئیس وقت سازمان تربیت بدنی نبود.
این انتقال در اواسط خردادماه سال 1386 و به دنبال نتایج نامطلوب تیم پاس در لیگ ششم، انجام شد و امتیاز تیم بزرگ و پرافتخار تهرانی پاس به باشگاه شهدای الوند همدان واگذار شد تا در لیگ هفتم با نام پاس همدان در مسابقات لیگ برتر شرکت کند.
تیم ریشه دار پاس در آن دوره نماد یک باشگاه تمام حرفه‌ای بود. باشگاهی که ورزشگاه اختصاصی، زمین تمرین، سالن‌های چندمنظوره و مجهز بدنسازی و حتی خبرگزاری و روزنامه داشت. این تیم با پیشینه پنج قهرمانی در فوتبال ایران و مهمتر از آنها قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا با شعار زنده شدن فوتبال در همدان، به این استان منتقل شد. پاس تهران مرد اما فوتبال همدان هم زنده نشد. کاظم اولیایی که خود بانی این انتقال بود، بعدها اعتراف کرد "اگر می‌دانستیم این طور می‌شود پاس را منتقل نمی‌کردیم".
از پاس همیشه مدعی تهران که بزرگانی چون حسن حبیبی، اصغر شرفی، فرامرز ظلی، مجید قفلساز، حسین فرکی، فیروز کریمی، علیرضا حکیم‌زاده، وحید هاشمیان، جواد نکونام و ... را به فوتبال ایران معرفی کرد و امروز در اکثر تیم‌های لیگ برتری 2-3 بازیکن آن حضور دارند، امروز تیمی باقی مانده که به قول پاسی‌های قدیم آن را باید تیم همدان خواند نه پاس همدان.
پاس که به معنای واقعی باشگاه بود، مرد و به دنبال رفتن به همدان ورزش در باشگاه پاس تعطیل شد. دیگر کسی به یاد نمی‌آورد تیم کشتی پاس را، تیم فوتسالش را و ... . از آن پاس فقط یک ورزشگاه دستگردی مانده آنهم بدون رسیدگی و توجه کامل که در این شرایط هم میزبان مسابقات استیل آذین و نفت تهران در لیگ فصل جاری بود.
پاس به همدان رفت تا پتانسیل فوتبال همدان را بالفعل کند، آیا شد آنچه آن روزها شعار می‌دادند؟ پاس طی سه سال فعالیت در همدان چه به آن همه افتخار و بزرگی خود افزوده است؟ آیا به راستی از پاس همدان بیش از پاس تهران حمایت شده است؟
این تیم در فصل نخست حضورش در همدان، با هدایت وینگو بگوویچ با 49 امتیاز در رده پنجم قرار گرفت اما در سه فصل بعد روند نزولی را در پیش گرفت. تیم پاس در لیگ هشتم 40 امتیاز کسب کرد، در لیگ نهم 38 بدست آورد و در نهایت در پایان لیگ دهم با 35 امتیاز در جمع سه تیم پایانی لیگ قرار گرفت و به دسته اول سقوط کرد که این نشان می‌دهد نه تنها پاس در همدان مورد حمایت کامل قرار نگرفت، بلکه برنامه‌ریزی مناسبی برای موفقیت این تیم در نظر گرفته نشده بود.
پاس در چهار سال حضورش در همدان 38 پیروزی، 48 تساوی، 50 باخت، 142 گل‌زده، 167 گل‌خورده و 162 امتیاز را بدست آورد و میانگین 2/1 امتیاز در هر بازی در کارنامه این تیم ثبت شد و در سه فصل اخیر جزو تیم‌های قعرنشین بود. آنها فصل گذشته هم با توقف خانگی برابر تراکتورسازی در بازی پایانی، از سقوط به دسته اول نجات یافتند.
پیکان، سقوط گربه سیاه پس از پنج سال
در سال‌های پیش از سال 1346 و بعد از منحل شدن باشگاه شاهین، مدیرعامل وقت ایران ناسیونال تصمیم گرفت با بودجه خود این تیم را اداره کند. البته بازیکنان شاهین به پرسپولیس رفتند اما در نهایت خیامی باشگاه پیکان را در سال 1346 بنیانگذاری کرد که هدف اصلی آن توسعه سلامتی کارکنان مجموعه صنعتی ایران خودرو بود.
در سال 1348 این تیم قهرمان لیگ فوتبال تهران شد. در سال 1349 به دلیل اختلاف میان مدیران باشگاه و بازیکنان تیم فوتبال منحل شد و اغلب بازیکنان این تیم به تیم پرسپولیس بازگشتند و باشگاه پیکان تا سال 1379هیچ تیم فوتبالی نداشت. بعد از 30 سال اما با خریدن سهام باشگاه بهمن این تیم دوباره به دسته اول بازگشت. اینها نشان از قدمت باشگاه پیکان دارد، باشگاهی که در نهایت ناچار به وداع با لیگ برتر شد.
تیم پیکان در سه دوره نخست لیگ برتر نتایج مطلوبی را کسب کرد اما در چهارمین دوره مسابقات با 24 امتیاز از 30 دیدار به همراه پگاه گیلان به دسته اول سقوط کرد. پیکان با هدایت فرهاد کاظمی توانست جواز حضور در ششمین دوره لیگ برتر را کسب کند و در پنج سال گذشته هم حضور پرنوسانی در رقابت‌های لیگ برتر داشت.
این تیم در ابتدای لیگ هشتم در حالی به قزوین منتقل شد که کامران صاحب پناه مدیرعامل وقت باشگاه پس از این انتقال گفت: " این انتقال تصمیم خوبی بود زیرا ما در تهران همیشه میهمان و غریبه هستیم. مطمئنا با حضور در قزوین و حمایت تماشاگران این شهر می توانیم از تمام محاسن یک باشگاه برای موفقیت استفاده کنیم".
پس از انتقال رسمی پیکان به قزوین در تاریخ 14/05/87، احمد نصری استاندار وقت قزوین انتقال تیم پیکان را نتیجه درخواست‌های بی‌شمار مردم قزوین اعلام کرد و گفت: " پیروزی‌های تیم پیکان در لیگ برتر باعث خوشحالی و ایجاد همدلی مردم استان قزوین می‌شود و از هم اکنون حمایت‌های‌مان را از این تیم به عمل آورده و آمادگی‌مان را برای این امر اعلام می‌داریم".
در عمل اما خلاف این مسئله ثابت شد تا اواسط فصل جاری و به دلیل حمایت نشدن تیم پیکان از سوی مسئولان استان قزوین، مدیران این باشگاه درخواست بازگشت تیم به تهران را مطرح کردند و وضعیت باشگاه پیکان تعبیر ضرب المثل از اینجا رانده از آنجا مانده شده که نه در تهران جای داشت نه در قزوین. ایران خودرو مانند گذشته از پیکان حمایت نمی‌کرد و مسئولان استان قزوین هم انگار نه انگار که مدت‌ها برای داشتن یک تیم تلاش می‌کردند؛ همه اینها باعث شده حسرت داشتن تیمی در قامت یک مدعی بر دل فوتبالدوستان قزوینی بماند.
پیکانی‌ها که روزی گربه سیاه تیم‌های مدعی بودند، در این سه فصل عملکردی خوبی را از خود ارائه نکرد و در نهایت به خاطر مشکلات مالی، حمایت نشدن کامل از سوی مسئولان استان قزوین و انتخابهای اشتباه در کادرفنی، در پایان لیگ دهم به دسته دوم سقوط کردند.
این انتقال‌ها چه سودی برای فوتبال داشت
پس از تیم پاس همدان و پیکان قزوین، تیم‌های صباباتری به قم و راه‌آهن به شهرری منتقل شدند که این دو تیم هم فصل جاری با مشکلات عدیده مالی مواجه شدند و برای مقاطعی هم بازیکنان به خاطر اعتراض به پرداخت نشدن حق و حقوق‌شان از حضور در محل تمرینات امتناع کردند.
ناکامی تیم‌های پاس و پیکان از یکسو و مشکلات مالی و حمایت نشدن کامل از سوی استاندار‌های جدید از سوی دیگر نشان دهنده سیاست اشتباهی بود که برای تمرکززدایی در نظر گرفته شد. حاصل این انتقال‌ها نادیده گرفته شدن تیم‌های محلی و از بین بردن قطب‌های مطرح فوتبال بود که همه اینها به فوتبال ملی و باشگاهی ایران لطمات جبران ناپذیری را وارد کرد.
در این شرایط و با توجه به ناکامی این سیاست، پروسه انتقال تیم فوتبال نفت به اراک اشتباهی است که نباید بر اشتباه گذشته اضافه شود. این بار قرار است نفت از تهران به اراک برود. حتما قرار است برود که فوتبال در اراک زنده شود، استعدادهای فوتبال در استان مرکزی جذب این رشته شوند، تماشای فوتبال به سرگرمی جوانان این استان هم افزوده شود و ... . درست مانند همان اتفاق‌های فرخنده‌ای که در همدان و قزوین افتاد!
البته مسئولان استان مرکزی می‌‍توانند به این نکته هم توجه کنند که تیم همیاری اراک این استعداد را دارد با توجه بیشتر مسئولان استان مرکزی و شهر اراک فصل آینده به لیگ برتر صعود کند تا نه تنها از هواداران بومی استفاده کرده، بلکه با طی سلسله مراتب موفقیت، حضور موقتی در لیگ برتر نداشته باشد و در این مسابقات تنها برای بقا به میدان نرود.
نظر شما