مدير طرح و برنامه شبكه دو: زمان پخش برنامه هاي سرگرم كننده صرف اهميت دارد

محمد حسين نيرومند، مدير طرح و برنامه شبكه دو سيما در گفت و گو با خبرنگار تلويزيوني " مهر"، درباره جايگاه و وضعيت برنامه هاي سرگرم كننده در صدا و سيما ضمن بيان اين مطلب گفت:  برخي بر اين اعتقاد هستند كه سرگرمي بايد معنا و مفاهيم خاصي را به ذهن بيننده اش انتقال دهد و در اين بين قايل به هدف مشخصي براي آثار سرگرم كننده هستند. عده ديگري بر اين باورند كه برنامه سرگرم كننده مي تواند براي سرگرم كردن ساخته شود و الزامي به وجود جنبه هاي كاربردي و عملي در آن نيست. اين مباحث از گذشته هاي دور براي هنرهاي مختلف وجود داشته است. زماني هنر را به دو گروه كاربردي و زيبا تقسيم مي كردند و اعتقاد بر اين بود كه هنرهاي زيبا براي سرگرمي است و هيچ مطلب خاصي را انعكاس نمي دهد. در صورتي كه بعدها تحقيقات نشان داد هنرهاي زيبا ضمن اينكه حس زيبايي شناسانه مخاطب را تحريك مي كند، فضاي ذهني براي بيننده به وجود مي آورد كه او را براي ساير فعاليتهاي اجتماعي آماده مي كند و به عبارتي بر روان آدمي تاثير مثبت مي گذارد.
وي در ادامه خاطر نشان كرد:  در فعاليت هاي روزمره هم وقتي ما مطلب مهم و دشواري را مي نويسيم، پس از اينكه ذهن مدتي درگير مفاهيم پيچيده مي شود براي استراحت دادن به ذهن ممكن است مدتي كوتاه به منظره بيرون پنجره نگاه كنيم و بعد دوباره به كارمان ادامه دهيم. اين نگاه كوتاه مدت هر چند كه مفهوم خاصي را به ذهن القا نمي كند، اما باعث استراحت موقت چشم و ذهن براي ادامه فعاليت مي شود. برنامه هاي سرگرم كننده تلويزيون هم مي توانند چنين كاركردي داشته باشد. يعني بيننده تلويزيوني در ميان انبوه برنامه هاي آموزشي، تربيتي، علمي، سياسي، فرهنگي، اقتصادي و ... نياز به زمان استراحت دارد تا از فشار برنامه هاي آموزنده رهايي پيدا كند و با تمدد اعصاب كارهاي روزانه خود يا تماشاي برنامه هاي تلويزيوني را از سر بگيرد.
نيرومند راجع به شكل ارايه برنامه هاي سرگرم كننده توضيح داد:  بايد به تعريف سرگرمي نگاهي دوباره داشت. چون خود واژه جاي بحث دارد. برنامه سرگرم كننده مي تواند بدون اينكه معنايي را به ذهن القا كند، به جنبه كاركردي آن توجه داشته باشد كه استراحت ذهن است. يعني مي تواند برنامه سرگرم كننده را يك زمان كوتاه براي استراحت در نظر گرفت كه در انبوه برنامه هاي آموزنده  و اتفاقات مختلف زندگي، زماني را براي راحت زهن به وجود مي آورد و شرايط بازيابي انرژي هاي از دست رفته را سبب مي شود. در اين ميان ميزان برنامه هاي سرگرم كننده اي كه ارايه مي شود از اهميت زيادي برخوردار است. يعني اينكه تا چه اندازه به سطح كمي اين آثار توجه شود و از چه سطحي در ميان آثار با مفهوم برخوردار باشد.
مدير طرح و برنامه شبكه دو سيما دراين خصوص كه سطح كمي برنامه هاي سرگرم كننده اي كه از شبكه هاي مختلف تلويزيوني پخش مي شود كم يا زياد است، تاكيد كرد:  در حال حاضر به دليل اينكه هيچ آمار و بررسي مشخصي از تعداد برنامه هاي سرگرم كننده در مقابل تعداد برنامه هاي آموزنده وجود ندارد، راجع به سطح كمي اين نوع آثار نمي توان نظر داد. زيرا در وهله نخست بايد نياز سنجي شود كه جامعه و مخاطب تلويزيون تا چه اندازه به برنامه هاي آموزنده و تربيتي نياز دارد و در چه ساعتهايي از اين نوع برنامه ها استقبال مي كند و از سوي ديگر چه مقدار به برنامه هاي سرگرم كننده توجه نشان مي دهد و به آنها نياز دارد. چون سنجش سطح برنامه هاي سرگرم كننده تلويزيون بايد از منظر پخش صورت بگيرد. هراندازه كه برنامه هاي برخوردار از بار معنايي افزايش يابد و ميزان آن به بالاترين سطح برسد، نياز مخاطب سير نزولي مي يابد و ذهن خسته مي شود. در اين ميان پخش برنامه هاي سرگرم كننده اهميت پيدا مي كند. البته بايد تكليف مان را با اين نوع برنامه ها روشن كنيم و بدانيم كه طنز، فكاهه يا ساير جنبه هاي سرگرم كننده بودن برنامه ها در چه مواردي بايد استفاده شود.
نيرومند درباره اينكه يك اثر تلويزيوني سرگرم كننده از چه خصوصياتي بايد برخوردار باشد، اظهار داشت:  اين مطلب در واقع بستگي به ترفندهايي دارد كه گروه سازنده يك برنامه سرگرم كننده به كار مي گيرد تا مخاطب را مقابل تلويزيون قرار بدهد. به عبارت ديگر، در وهله نخست يك توليد كننده برنامه سرگرمي تلويزيون بايد بتواند با استفاده از تكنيكهاي مختلف توليد اين نوع آثار، مخاطب خود را به برنامه جذب كند. يعني تكنيكهاي مربوط به يك برنامه سرگرم كننده با داستان اجتماعي يا جنايي براي جذب مخاطب با برنامه اي كه قصد خنداندن بيننده را دارد، از تفاوت هاي بسياري برخوردار است. مخاطب در وهله نخست بايد درگير تصاويري شود كه برنامه ارايه مي كند و اين مساله گام مهمي در جهت جذب مخاطب براي يك برنامه سرگرم كننده است.