دلتنگی گل آفتابگردان برای آفتاب

به گزارش خبرنگار مهر، امروز هم گوش شنوا داری تا بشنوی دلتنگی هایم را، نه از هوای دلم که ابریست، نه از هوای دیدگانم که بارانیست، امروز با یک حال و هوای دیگری برایت می نویسم اما با کلام دل خودم.

ما از نسل آفتابیم، از نسل مردان آسمانی، از نسل باروت و خون و گلوله، از نسل نخل های بی سر، از تبار شقایق زادها،  ما می دانیم جنگ یعنی سینه سپر کردن، جان فدا شدن، یعنی هویزه، یعنی هور، یعنی اروند و کارون …

هویزه شهر نیست، حکایت یک شهر است، اروند و کارون تنها نام یک رود نیست، افسانه نیست، حقیقت زنده تاریخ است.

ما می دانیم سفر پدر یعنی سفر بی بازگشت، یعنی وعده دیدار ما با پدران خود یک جایی آن طرف سقف کبود، ما همه این دانسته ها و نا دانسته ها را می دانیم و  به جان خریده ایم و بزرگ شده ایم.

می دانیم آسمانی شدن پدر، یعنی واژه پدر را به حرمت نام مادر در صندوقچه دلهامان پنهان کردن.

بابای من باز هم رخصت گفتار می دهی؛

پشت پرچین بزرگ شدن همه فرزندان مردان آسمانی، مادرانی هستند صبور و شکیبا،  مادرانی که هیچگاه لب به شکایت باز نکردند، نگاه دلتنگی ما را به قاب عکس دیدند، بهانه های ما رابرای نبود پدرانن آسمانی دیدند؛ اما سکوت کردند.

بابای من! ما بزرگ شدیم همه ما فرزندان پدران آسمانی، اما گویی دلتنگی هایمان هم با سال های زندگی مان بزرگ می شود؛ اما این بار نه مثل کودکی. حال می دانیم چطور دلتنگی هایمان را در دلمان پنهان کنیم و فکر کنیم که چطور می توانیم در امتداد مسیر روشن راه مقدستان گام برداریم.

بیاندیشیم که چطور یاد شما تنها در و دیوار شهر را پر نکند بلکه دلهای آدمهای شهر لبریز شود از عطر بوی یاد شما. بدانیم و یاد دهیم که همت دلاوران و نام کوچه ها؛ تنها یک نام نیست، نام مردانیست که هر کدام برای اساطیری شدن ایران زمین، برای خاک ایران زمین خون بهایی دادند به نام زندگی…

اما به برکت خون هایشان زندگی در شهر جاری شد و نامشان تا ابد جاوید.

کاش ما فرزندان این سرزمین بتوانیم نامشان را در دلهای مردمان شهر تا زندگی جاریست زنده نگه داریم…

..........................................................

فاطمه فرزند شهید والامقام رحمان رضایی جو 

معاون پژوهشی بنیاد شهید گلستان، از برگزاری جشن دیدار با پدران آسمانی هم زمان با میلاد اسوه عشق و عدالت حضرت علی (ع) خبر داد.