ناصر نادری نویسنده کتاب «سلام گل سرخ» در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: به نظرم در نوشتن آثار داستانی در مورد امام خمینی (ره) قبل از هر چیز انگیزه نویسنده مهم بوده است. خوشبختانه اوایل دهه 80 با انتشار مجموعه «پا به پای آفتاب»، آثار داستانی خوبی درباره امام تولید شد و حدود 10 یا 12 نویسنده مشغول به نوشتن شدند. این مجموعه نقطه عطفی در زمینه انتشار آثار مربوط به امام خمینی(ره) است. در این زمینه همه دوستانی که قلم به دست گرفتند، با رغبت و انگیزه خودشان این کار را کردند.
وی گفت: البته چون موضوع به مقطعی از تاریخ کشور باز می‌گردد، نویسندگان ناچار بوده‌اند به مستندات رجوع کنند. بنابراین این تولیدات هم برپایه انگیزه شخصی بوده و هم با توجه به حقیقی بودن موضوع، یک پژوهش و تحقیق بوده است. البته کارهایی که در حوزه کودک و نوجوان در این زمینه تولید شده، اول باید خواندنی باشند، بعد مستندات را نقل کنند. یعنی وجه داستانی اثر باید به قدری جذاب باشد که مخاطب را با خود همراه کند و در خلال آن وقایع را نقل کند.
نادری افزود: اثر صرفاً تاریخی هم جذابیتی ندارد. پیش از این دفتر نشر آثار امام خمینی (ره) باید به صحت مطالب کتاب گواهی می‌داد. مرز تخیل و تکنیک باید رعایت شود. به هر حال باید تطابق تاریخی مطالب داستان تولید شده، نظارتی باید وجود داشته باشد.
این نویسنده در ادامه گفت: بحث مهمی که شاید باعث شده کتاب‌های مربوط به امام خمینی (ره) کمتر دیده شود، کتاب نخواندن است. شاید «دا» با برخورد حرفه‌ای، تبلیغات مناسب و مایه‌های مستند تاریخی شکوفا شد، ولی در کل تفاوتی میان استقبال از کتاب‌های مشابه «دا» با کتاب‌های مربوط با امام ندیدم. ضمن اینکه چند کتاب از کتاب‌هایی که خودم درباره امام نوشته‌ام به چاپ چندم رسیده‌اند، اما فکر نمی‌کنم اثر شاهکاری میان این کتاب‌ها دیده شود. از این نظر هنوز راه زیادی تا رسیدن به شرایط ایده‌آل داریم.
نویسنده کتاب «سلام گل سرخ» ادامه داد: هم در حوزه نوشتاری و هم آثار نمایشی و سینمایی، زوایای جذابی وجود دارد که هنوز به آن‌ها پرداخته نشده است. از این جهت خلأهای زیادی وجود دارد. البته آثار کودک و نوجوان در این زمینه پررنگ‌تر از آثار گروه بزرگسال هستند. گاهی حمایت‌هایی بوده و ناشران بعضا تشویق شده‌اند، اما جا دارد در حوزه نشر و تبلیغات رسانه‌ای بیشتر کار شود.
نظر شما