نقض حریم خصوصی در جامعه زیر زمینی تهران

به گزارش خبرگزاری مهر، مترو به خودی خود اتفاق مدرنی است که به ضرورت و برای تسهیل و گسترش کیفی سیستم حمل و نقل عمومی، متولد و در تمام جهان گسترده شد. روزانه میلیونها مسافر با مترو از این سر شهر به آن سر شهر می روند و برمیگردند و این حجم از انتقال مسافر، نوعی همزیستی لحظه ای و کوتاه مدت را فراهم می آورد که بررسی نکات رفتاری و روانشناختی آن حائز اهمیت است.

مترو در تمامی جهان بر دو خط ممتد و موازی سوار است و مسافران متنوع را به مسافتهای متفاوت جابجا می کند. ماشین آدمکشی که بیش از هر وسیله مسافرکش دیگری محل تراکم جمعیت و انباشتگی آدمهای خسته و عجول است. آدمهایی که از فرط خستگی گاه سر بر شانه هم می گذارند و چرت می زنند و گاه برای زود رسیدن خود را به زور سوار بر واگنی در مسیر می کنند.

متروی تهران نمونه خوبی برای مطالعه میدانی این رفتارهای روانشاختی است و در این گزارش تلاش می شود، ضمن تعریف حریم خصوصی آدمها، نیاز به سفر با مترو و اهمیت این وسیله نقلیه و ضرورت تحمل پذیری بالا و پذیرش رفتارهای متنوع در این "جامعه لحظه ای" را به بحث گذاشت. 

متروی تهران نمونه خوبی برای مطالعه میدانی رفتارهای روانشاختی است و در این گزارش تلاش می شود، ضمن تعریف حریم خصوصی آدمها، نیاز به سفر با مترو و اهمیت این وسیله نقلیه را به بحث گذاشت.

از منظر حقوقی حریم خصوصی کاملا معلوم و به رسمیت شناخته شده است و تعریف خاص خود را دارد. حریم خصوصی به گفته متخصصان علم حقوق "به نوع خاصی از حقوق گفته می شود که آن بخش از زندگی بدون اجازه و مجوز غیر قابل ورود است و در عرف نیز مختصاتی مشخص دارد" اما آنچه حریم خصوصی را پدیده ای شگفت می کند نه حقوق فردی که نوعی کنش غریزی است که افراد در مواجه با موقعیتی خاص از خود نشان می دهند.

افراد به لحاظ روانشناختی در مواجه با نزدیک شدن افراد به خود واکنش نشان می دهند و انگار همه آدمها نوعی حریم و منطقه ممنوعه دارند که البته در اماکن عمومی و شلوغ به دلیل برخورد فیزیکی و کمبود "جا" این حریم درهم می شکند که برای نمونه مترو می تواند یکی از این اماکن باشد.

با وجود تعاریف گوناگونی که در این زمینه، توسط افراد و مؤسسات گوناگون ارائه شده اما هنوز تعریف واحدی برای حریم خصوصی به دست نیامده است. برای مثال کمیته انگلیسی کالکات، حریم خصوصی را حق افراد برای حمایت شدن در مقابل وارد شدن به امور زندگی افراد و خانواده های شان، با ابزار مستقیم فیزیکی یا به وسیله ی نشر اطلاعات می داند.