دکتر محمد ضیمران در مورد معیارهای اخلاقی برای داشتن یک گفتگوی منطقی به خبرنگار مهر گفت: بطور معمول اگر دونفر میخواهند گفتگو کنند و گفتگوی آنها به نتیجه برسد باید سعی کنند به آرا و عقاید همدیگر احترام بگذارند. بنابراین این احترام باعث میشود اگر اتفاق آرا نباشد با استدلال طرف مقابل خود را قانع کنند. بنابراین بهترین راه گفتگو این است که شرح صدر داشته باشند یعنی در مقابل ایدههای همدیگر حتی آرای مخالف سعی کنند با نظر و دیده تأمل و دقت آن را بررسی کنند و ابعادش را درک کنند.
وی افزود: مهمترین چیزی که در یک گفتگو مهم است این است که طرفین سعی کنند طرف مقابل را درک کنند. مواضع را بشناسند و اگر نظری دارند، ابراز کنند نه اینکه نشنیده سعی کنند حرف خود را بزنند و فقط به حرفهای خودشان توجه داشته باشند و گوششان را بر نظرات طرف مقابل ببندند.
استاد فلسفه هنر دانشگاه هنر در مورد موانع معرفتی سامان دادن یک گفتگوی منطقی نیز گفت: یک مسئله خیلی مهم و موانع اصلی فردگرا بودن افراطی در فرهنگ ما است که فرد سعی می‌کند عقاید خود را بر کرسی بنشاند و اصلا به نظر دیگری توجه نمیکند. این یک مانع اصولی در راه گسترش فضای معرفتی در یک گفتگو است.
این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه در مورد اینکه پایبندی به حقیقت و داشتن صداقت تاچه اندازه برای داشتن یک گفتگوی منطقی لازم هستند تصریح کرد: داشتن صداقت و پایبندی به حقیقت در هر گفتگویی بسیار مهم هستند. اگر هدف گفتگو معرفت افزایی و رسیدن به حقیقت باشد میتواند ثمربخش واقع شود. ولیکن اگر گفتگو جنبه خطابی پیدا کند و معرفت و حقیقت کنار بروند دیگر آن گفتگو به بیان عقاید و ایدئولوژیهای فردی تبدیل میشود. در این صورت آن تعامل و تعاطی افکار در آن اصلا صورت نمیگیرد.
نظر شما