به گزارش خبرگزاری مهر، مریم غفاری مجری طرح یکی از مشکلات نصب قطعات کاشتنی (ایمپلنت ها) در بدن را ضعف در اتصال قطعه با استخوان ذکر کرد و گفت: با گذشت زمان و به تدریج محل های اتصال از جمله در مفاصل مصنوعی لگن و زانو فاصله پیدا می کنند و دچار لقی می شوند.
وی افزود: برای حل این مشکل پژوهشگران به دنبال راههایی برای اصلاح سطح قطعات از جمله پوشش دادن آنها با لایه نازکی از جنس هیدروکسی آپاتیت هستند تا اتصال با استخوان به خوبی انجام شود.
غفاری روش کار در این پژوهش را آماده سازی سطح قطعه و سپس قرار دادن آن داخل محلولی شبیه به پلاسمای خون ذکر کرد و ادامه داد: در این مرحله لایه ای به قطر 5 میکرون از هیدروکسی آپاتیت به صورت یکنواخت بر روی سطح قطعه تشکیل می شود.
وی افزود: این پوشش طی 7 روز به صورت یکنواخت درآمده و آزمایش های سلولی انجام شده حاکی از اتصال و رشد خوب سلولهای مزانشیمی انسانی بر روی این لایه است.
غفاری با بیان اینکه طول عمر قطعات کاشتنی (ایمپلنت ها) در بدن حدود 10 تا 15 سال است، یاداور شد: در این پروژه تحقیقاتی سعی شد تا این مدت را به 30 سال برسانیم.
نظر شما