به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر مجید درودی - مجری طرح یاداور شد: در این تحقیق به تهیه و شناسایی نانوذرات نقره به روش شیمی سبز (Green Chemistry) و بررسی تاثیر زمان واکنش بر اندازه نانو ذرات نقره به دست آمده، پرداختیم.
درودی با تاکید بر اینکه در این تحقیق از مواد طبیعی و عاری از مخاطرات زیست محیطی استفاده شد، اظهار داشت: بر این اساس از ژلاتین و گلوکز به ترتیب به عنوان پایدارکننده و عامل کاهنده یونهای نقره به نقره فلزی استفاده شد.
مجری طرح با تاکید بر اینکه در این پروژه موفق به تولید نانوذرات کلوییدی نقره با اندازه 5 نانومتر شدیم، اضافه کرد: استفاده از یک بیوپلیمر زیست سازگار به عنوان پایدار کننده، استفاده از گلوکز به عنوان یک معرف احیاگر سبز که در مقایسه با سایر معرف ها، غیر سمی و بی خطر است از جمله مزایای این پژوهش نسبت به تحقیقات قبلی است.
وی با بیان اینکه ژلاتین یک پلیمر زیست سازگار فاقد خاصیت ضد باکتری است، ادامه داد: اگر این پلیمر در کنار نانو ذرات نقره قرار گیرد می تواند به عنوان ترکیبی با قابلیت ضد باکتریایی در ساخت پانسمانهای مخصوص زخمهای عفونی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین این محصول می تواند در صنعت به عنوان کاتالیزور به کار برده شود.
پژوهشگر شیمی دانشگاه فردوسی مشهد، با تاکید بر اینکه این پژوهش با همکاری محققان دانشگاه پوترای مالزی اجرایی شد، خاطر نشان کرد: با توجه به کاربردهای وسیع و متنوع نانو ذرات فلزی در زمینه های مختلف پزشکی و صنعتی، سایر محققان می توانند از این روش برای تهیه نانو ذرات فلزی دیگر مانند طلا، پالادیم و پلاتین استفاده کنند.
نظر شما