به گزارش خبرنگار مهر، تکیه داده پشت دخل، می پرسد چه طعمی باشه؟ می گویی دو سیب نعناع لطفا، پولش را می پردازی و روی تخت سنتی می نشینی دیگری از آن سوی قهوه خانه صدا می کند: آقا زحمت عوض کردن زغال این را می کشی؟ یعنی آنکه یا زغال بالای قلیان شما خاکستر شده و یا آنکه خاموش است هر کدام از این دو حالت که باشد، یعنی اینکه هنوز قصد دارید مدتی را به کشیدن قلیان بگذرانید.
هم اکنون بسیاری از اماکن تاریخی فرهنگی بیرجند از جمله قلعه تاریخی بیرجند، عمارت شوکت آباد، باغ و عمارت رحیم آباد برای جذب بازدید کننده تبدیل به چایخانه سنتی شده اند چایخانه هایی که با عرضه قلیان بازدید کننده جذب می کنند.
عرضه قلیان در اماکن تاریخی صدای سفر خانه های سنتی را در آورد
رئیس مجمع امور صنفی شهرستان بیرجند نیز در این رابطه بیان داشت: کلیه چایخانه های زیر نظر سازمان بازرگانی بدون عرضه قلیان فعالیت می کنند.
مرتضی یزدان شناس اظهار داشت: ۱۰چایخانه زیر نظر این مجمع در شهرستان بیرجند فعالیت داشته که در دو سال گذشته با اعمال قانون همه این مراکز تعطیل و با تعهد عدم عرضه قلیان مجددا فعالیت خود را آغاز کرده اند.
وی افزود: متاسفانه چند واحد چایخانه زیر نظر میراث فرهنگی فعالیت و اقدام به عرضه قلیان می کنند که این واحدها برای ما نیز مشکل آفرین شده اند.
یزدان شناس گفت: عدم کنترل چایخانه های فرهنگی و عدم کنترل آنها توسط نهادی دولتی سوژه ای برای چایخانه های زیر نظر این سازمان شده و از این سو برای آنها جای سوال ایجاد کرده است که چرا باید بین سفره خانه ها تفاوت باشد.
احسان، لیسانسش را در رشته مدیریت گرفته و می گوید: از دوران دانشجویی قلیان کشیدن را شروع کرده است.
وی درباره ممنوعیت قلیان اظهار داشت: اگر قلیان ممنوع اعلام شده است چرا در چایخانه ها و اماکن فرهنگی به صورت آشکارا عرضه می شود.
سعید از دیگر جوانان حاضر در مجموعه ای فرهنگی که در حال کشیدن قلیان است، می گوید: اگر قلیان ممنوع اعلام شده پس باید برنامه های جایگزینی برای آن پیش بینی شود.
وی بیان داشت: قلیان به راحتی آن هم با قیمتی پایین در حد دو هزار تومان در اماکن فرهنگی عرضه و برای جوانان تفریحی مناسب به شمار می رود.
اماکن تاریخی برای جذب گردشگر برنامه ندارند
یکی از افراد مراجعه کننده به این مکان تاریخی و فرهنگی شهرستان بیرجند نیز اظهار داشت: متاسفانه برنامه های جالبی برای اماکن فرهنگی تدوین نشده و این امر سبب شده تا بازدید از اماکن تاریخی کاهش یابد و یا عمده بازدیدکنندگان آن جوانان بوده که نه برای بازدید بلکه برای کشیدن قلیان دور هم جمع می شوند.
فاطمه بارانی بیان داشت: با ورود به این اماکن تاریخی تنها پخش موسیقی سنتی آن جالب بوده و هیچ برنامه مفرح و فرهنگی برای آن لحاظ نشده است.
وی اضافه کرد: وقتی مسئولان به فکر سلامتی جوانان نبوده و قلیان را که حتی مضرات آن بیش از سیگار اعلام شده را با کمترین هزینه در این چنین اماکنی عرضه می کنند از جوانان چه انتظاری دارند.
محسن رئوفی نیز تصریح کرد: لفظ چایخانه سنتی مشکلی ندارد اما اینکه در این اماکن چه برنامه هایی پیش بینی شده جای سوال دارد.
وی بیان کرد: بارها مشاهده کرده ام که جوانان در اماکن تاریخی هر روز برای کشیدن قلیان با هم وعده گذاشته و دور هم جمع می شوند.
وی افزود: متاسفانه شب ها برخی از جوانان در این مکان دور هم جمع شده و با خاموش کردن برق اتاقک ها شروع به کشیدن قلیان می کنند.
جوانی که در گوشه ای از این مکان تاریخی به راحتی بر روی پشتی تکیه داده و قلیان می کشد هم گفت: به نظر من قلیان بهتر از سیگار است زیرا بسیاری از مضرات تنباکو با آب قلیان از بین می رود.
رضا الوانی افزود: خیلی از جوانان از طبقات اقتصادی و اجتماعی مختلف، به شب نشینی هایی عادت کرده اند که قلیان ها هم پای ثابت آنها است.
مردم معتقدند آب داخل کوزه، دود تنباکو را تصفیه کرده و همین موجب حذف جرم و گازهای سمی موجود در دود تنباکو شده و این درحالی است که برخلاف تصور آنها نه تنها هیچگونه تصفیه ای انجام نمی گیرد بلکه گازهای سمی موجود در دود تنباکو افزایش یافته و منواکسید رسوب کرده در چوب نی و آب به مرور زمان و در مصرف های بعدی با مقدار بیشتری استنشاق شده و وارد بدن می شود.
اینکه مضرات تنباکو توسط آب قلیان از بین می رود باوری است که تحقیقات پزشکی به جرات آن را رد کرده و سازمان جهانی بهداشت در این باره اعلام کرده که مقدار نیکوتین موجود در یک وعده کشیدن قلیان، با یک بسته کامل سیگار برابری می کند.
اسانس قلیان های میوه ای بی حس کننده سلول های حنجره
امروزه تهدیدکنندگان سلامت، با طعم دار کردن توتون و تنباکوی قلیان اغلب آن را بسیار مطبوع جلوه داده و موجب رو آوردن برخی مردم به ویژه جوانان به مصرف قلیان می شوند، که باید دانست توتون و تنباکو نامناسب ترین نوع محصولات دخانی است و نوع معطر آن به دلیل داشتن اسانس و مواد شیمیایی دارای سمیت بیشتری بوده است.
رئیس مرکز بهداشت خراسان جنوبی در این خصوص به خبرنگار مهر گفت: در صورت مصرف قلیان های میوه ای سلول های حنجره بی حس شده و طعم خوش آن مانع از سرفه می شود و متأسفانه شخص بدون توجه به اینکه با مشکل روبه رو شده، سلامت خود را بیش از پیش به خطر می اندازد.
کامبیز مهدی زاده ادامه داد: حدود 10 میلیون سیگاری در ایران و 90 هزار نفر سیگاری در خراسان جنوبی وجود دارند.
وی با بیان اینکه شمار زنان مصرف کننده مواد دخانی هم اکنون بیش از یک درصد است، گفت: به این ترتیب و با این روند قطعا در آینده شاهد افزایش تعداد زنان مصرف کننده مواد دخانی هستیم.
وی به تبدیل چهره های مصرف دخانیات از سیگار به قلیان به عنوان عامل تفریحی اشاره کرد و افزود: اگر کسی یک بار قلیان مصرف کند، معادل 40 تا 80 نخ سیگار دود استنشاق کرده و این در حالی است که افراد در معرض دود قلیان هم معادل چهار تا هفت نخ سیگار دود وارد ریه هایشان شده است.
به گفته وی طول عمر کسانی که سابقه مصرف سیگار و تنباکو را دارند، 20 سال کمتر از دیگران است.
باید دانست که سیگار، تنباکو و مواد دخانی از مهمترین علل مرگ و میر در دنیا است و 80 درصد سرطان ریه، 30 درصد بیماری های قلبی و 50 درصد از بیماری های تنفسی به علت استعمال دخانیات است.
میراث فرهنگی چشم بر واقعیت ها بسته است
در حالی که تحقیقات علمی ثابت کرده است استفاده از مواد دخانی عوارض و اثرات زیانباری به همراه دارد نمی توان صرفا برای جذب گردشگر و بازدید کننده استعمال آن را، آن هم در اماکن تاریخی مجاز دانست.
مسئولین میراث فرهنگی مطمئنا بر این مسائل و عوارض جسمانی و روانی استفاده از مواد دخانی واقفند اما چشم بر همه واقعیت‌ها بسته اند.
بسیاری اعتقاد دارند از مصرف قلیان به دلیل سنتی بودن آن نباید جلوگیری شود اما این افراد باید بدانند هر مسئله ای هر چند سنتی باید با مسائل روز و جامعه سنجیده شود که آیا استفاده از آن به صلاح جامعه و مردم است یا خیر؟
در این راستا باید اول به سلامت مردم فکر کنیم نه اینکه به فکر جیب خودمان و رونق بخشیدن به رستوران‌های سنتی، قهوه‌خانه‌ها و اماکن تاریخی باشیم.
میراث فرهنگی پاسخگو نیست
علی رغم تلاش خبرنگار مهر برای گرفتن مصاحبه با مسئولین میراث فرهنگی خراسان جنوبی که چرا اماکن تاریخی به چایخانه و قلیان خانه تبدیل شده است مسئولین از پاسخگویی ممانعت کردند.
حال باید دید سیاست دوستداران حفظ و بقای اماکن فرهنگی در این رابطه چیست؟ آیا ایجاد چایخانه های سنتی با اسم و قلیان سراها در عمل در اماکن تاریخی و فرهنگی برای ایجاد درآمدزایی بیشتر و افزایش آمار بازدیدکنندگان به قیمت نابودی سلامتی جوانان در قل قل قلیان ها می ارزد؟
آیا مسئولان باید برای حفظ و بقای آثار تاریخی شرایطی را مهیا کرده تا شاهد خرد شدن زندگی در بین جوانان باشند؟
نظر شما