مهران سرزمین خاطرات تلخ و شیرین/ اقتدار دیروز؛ افتخار امروز

به گزارش خبرنگار مهر، تا دیروز مهران، شاهد توپ و جنگ و خمپاره و... بود و محلی برای اقتدار کشور ما در مقابل کشور متجاوزگر بود.

مهران امروز افتخار ماست و همه باید به وجود آن ببالند چراکه هنوز هم درهای آسمان در این سرزمین باز است.

آری مهران شهری است با خاطرات تلخ و شیرینی که باید عاشق بود و مهران را درک کرد چراکه آدمی طاقت ندارد بشوند از شهری که 300 بار بمباران شده است.

مهران اسمی زیبا که خدا آن را آزاد کرده چراکه اگر ایمان و خلوص رزمندگان اسلام نبود این شهر آزاد نمی شد.

مهران عزیز؛ تو ورق به ورق دفاع مقدس را پیموده ای و سرزمین لاله ها شده ای و سالهاست نمادی از مظلومیت بوده ای چه کنیم که انسانها همواره نسبت به اسم تو با دیگر شهرهای ایران در دفاع مقدس فرق گذشته اند و نسبت به آنچه حق توست و خدا آن بالا شاهد است عمل نکرده اند.

نام مهران قهرمان در تاریخ کشور ما ثبت شده اما براستی چند درصد مردم ایران نام "مهران" را شنیده اند.

چرا شهری که 25 سال از آزادسازی آن می گذرد نباید در طول سال حتی یک بار به مردم ایران معرفی شود که مردم بدانند این شهر دلیرمردان و شیرزنان تاریخ دفاع مقدسی است که جان خود را نثار میهن کرده اند.

مردم باید بدانند رزمندگان اسلام که از جای جای ایلام عزیز بوده اند که در گرمای سوزان 50 درجه مهران با کم آبی و با کمترین امکانات جلوی دشمن ایستادند و از کیان کشور دفاع کردند.

شهدای گمنامی در زیر خاک شهر مهران هستند که گاهی کشاورزان بدن متلاشی شده آنها را از زیر خاک بیرون می آورند. این شهر سزاور محبت است.

هنوز هم مهران بوی شهدا و عملیات کربلای یک می دهد هنوز هم یاد رضا دستواره، قیصر موسی بیگی، رحمان حسینی و حمیدرضا دستگیر که دلیرانه با فریاد یا ابوالفضل(ع)، قلب دشمن را در عملیات کربلای یک، نشانه رفتند در شهر مهران هست.

از مرتضی ساده میری، علی غیوری زاده، جعفر و حمزه چناری، روح الله رشنوادی و فتح الله بختی، یادگار امیدی، ولی الله عباسی و حجت الله عباسی، علی بسطامی و قنبر جم زاده، عبدالرضا اسماعیلی، هادی شهبازی و از هزاران شهید گمنام و جاویدالاثر سرزمین مهران کسی خبر ندارد.

هنوز هم شاید شهدایی با بدن بی سر باشند که زیر خاکهای شهر مهران باشند.

چگونه باید حق این همه شهید را ادا کرد. حداقل کاری که می توان کرد اینست که این دلاورمردیها را به مردم معرفی کنیم و بگوییم این دلاورمردان چطور از میان ما رفته اند. بگوییم مهران سرزمین انسانهای شجاعی بود که از زندگی خود برای سربلندی امروز ما گذشتند.

بچه های دیار مظلوم ایلام هیچ از سایر جبهه ها کم نداشتند آزادی مهران قلب امام، مردم و رزمندگان را شاد کرد. اما امروز آزادی مهران از سیمای کشور تبلیغ نمی شود این در حالی است که نباید بگذاریم یاد پیشکسوتان شهادت به فراموشی سپرده شود.

همه جای ایران سرای من است. مهران هیچ وقت پلیدی را بخود راه نداد هرچند بارها شاهد گامهای پلید صدامیان و ایرانیان خودفروخته (منافقین) منفور بوده است.

گامهای مردان آسمانی به خاک و هوای مهران در اوج گرمای طاقت فرسای آن، جلای دیگری داده که هنوز هم بوی آن دیار آشناست.

باید به بالین مهران، خاکریزهای تب دار قلاویزان، چنگوله، چغاعسکر و کله قندی، میمک، شهیدان 19 دیماه 59 میمک،  به روح مقدس و پاک کبوتران سبکبال هوانیروز شهیدان کشوری و شیرودی سجده کرد.

سلام بر مهران و شیرمردان و شیرزنان پاکش سلام بر مهران و شهیدان والامقامش، سلام بر غربت مهران، سلام بر مردمان پاک و بی آلایش این سرزمین خدایی، این نفسهای ما، این جان ناقابل ما، فدای یک لحظه خاک غریب مهران، هر چه داریم مدیون این خاک است... زنده باد مهران.