میرسید احمد محیط طباطبایی به خبرنگار مهر گفت: وجود امامزاده‌ها در شهرهای مختلف همیشه با عنصری به نام بازارچه همراه بوده که در فضاهای پیرامونی آن واقع شده است، بنابراین حفظ و احیای این ساختار در کنار شناسایی شاخص‌ها و ظرفیت‌های موجود آن می تواند منجر به ایجاد مجموعه‌ای ماندگار شود.
وی افزود: راسته خیابان امامزاده یحیی نیز با وجود عناصر ارزشمندی چون آستان امامزاده، سرای کاظمی، حمام نواب و شاخص‌های مهم دیگر، نیازمند برنامه‌ریزی و طراحی مناسبی است که با بافت و تاریخ محله همخوانی داشته باشد.
این تهران شناس با بیان اینکه تحقق این امر در گرو تعریف کاربری‌های جدیدی است که ضمن حفظ هویت تاریخی این شاخص‌ها، فضایی تفریحی – گردشی به جذب گردشگران برون‌بافت و استفاده بهینه اهالی محله نیز منجر شود گفت: حمام نواب اکنون مرمت شده و بدون کاربری مانده است درحالی که مناسب‌ترین کاربری این بود که به صورت حمام باقی می‌ماند، ولی در شرایط فعلی و با توجه به اینکه نوع و شکل مرمت آن برای حمام مناسب نیست، بهترین راه ایجاد یک کاربری دوگانه است.
کارشناس امور فرهنگی ادامه داد: کاربری دوگانه یا دو مرحله‌ای یعنی فعالیتهایش در دو بازه زمانی تعریف شود. به عنوان مثال صبح‌ها کاربری محلی داشته باشد یا در این مکان کلاس دایر شود. برای نمونه کلاس‌هایی چون فیلم‌سازی، بازیگری یا عکاسی که بتواند مخاطب خود را از محله جذب کند و شب نیز به مجموعه‌ای برای پذیرایی محلی تبدیل شود.
محیط طباطبایی با بیان اینکه حمام نواب با توجه به قدمتی که دارد، می‌تواند مرکز هنرهای ملی نیز باشد اظهار کرد: نقالی، پرده‌خوانی، حیدرخوانی و هنرهایی از این نوع، در فضایی این چنینی قابل ارائه است. به دلیل موقعیت مکانی حمام نواب و با توجه به اینکه تلاش ما بر این است که ماشین وارد بافت نشود، حمام قوام الدوله در ابتدای کوچه جاویدی بهتر است به رستورانی تبدیل شود که به مخاطب شهری سرویس ارائه دهد.
یکی دیگر از موارد قابل اجرا در این محله با توجه به وجود خانه‌های قدیمی و تاریخی، از نظر این کارشناس امور فرهنگی ایجاد "خانه‌موزه" است. به این معنی که یکی از خانه‌های محل همچون خانه وثوق‌الدوله با توجه به قدمت و تاریخی که دارد و طبق مدارک موجود از آن دوره آماده نمایش شود.
وی ادامه داد: در چنین خانه‌ای از مخاطب پذیرایی هم می‌شود. غذایی که سرو می‌شود نیز غذایی است که در تهران قاجاری درست می‌شده است. غذایی که متناسب با فصل انتخاب می‌شود. غذا وسایل باید در خدمت معرفی تاریخ و وثوق‌الدوله باشد. با توجه به تاریخ سکونت در این بنا چه بسا بتوان خانه موزه خوشنویسی را ایجاد کرد.
محیط طباطبایی گفت: در همین بنا میرخانی های خطاط زندگی می‌کرده‌اند. منزل دکتر علاج – رئیس بیمارستان بلدیه تهران- در ابتدای کوچه جاویدی نیز می‌تواند به خانه موزه تبدیل شود. بناهایی از این دست در این راسته کم نیستند. بناهایی که هر کدام متعلق به یکی از بزرگان عرصه تاریخ و هنر این مرز و بوم بوده‌اند. موزه مشاهیر هم از مواردی است که با توجه به وجود ظرفیتی مثل سرای کاظمی از نظر رئیس کمیته ملی موزه‌‌های ایران قابل اجراست.
محیط طباطبایی به این موضوع که عودلاجان تاریخ عظیمی دارد و خانواده‌های قدیمی و مشهوری در آن زندگی می‌کرده‌اند اشاره کرد و این محله را مثل آلبوم خانوادگی دانست که مدارک و موضوعات آن را خود خانواده‌ها تامین می‌کنند. خانواده‌هایی مثل کاشانی، بلوری، همایی و.... تصویر خود را در این موزه می‌بینند.
این کارشناس معتقد است این موزه می‌تواند برای مردم محله احساس تعلق و ارزش‌آفرینی ایجاد کند.
به نظر محیط طباطبایی می‌توان موزه را به صورت مجزا برای سه بخش کلان محله عودلاجان ایجاد کرد؛ چرا که هر یک از این سه بخش ظرفیت‌های ویژه‌ای دارد و می توان در هر بخش مشاهیر همان جا را معرفی کرد.
طباطبایی پیشنهاد داد: مجموعه سرای کاظمی در عین حال می‌تواند مرکز اسناد محله هم باشد. همچنین این مجموعه‌ها در کنار یکدیگر می‌تواند به صورت معناداری گردشگر را به درون بافت جذب کند و در احیای محله موثر باشد. مجموعه‌های هدفمندی که می‌تواند عودلاجان را به عنوان مرکز تاریخی تهران معرفی کند و گردشگر را برای دیدن تهران قاجاری به محله دعوت کند.
نظر شما