رفیعی: بازتولید در کشورهای صاحب تئاتر رایج است

علی رفیعی کارگردان برجسته و با سابقه تئاتر ایران درباره طرح بازتولید آثار نمایشی در تئاتر ایران به خبرنگار مهر گفت: در کشورهای جهان غرب که در هیچکدام خبری از مشکلات موجود ما بر سر راه خلاقیت‌های صحنه‌ای نیست این بازتولید و بازتولید و مجددا بازتولید آثار نمایشی یک امر بسیار رایج است. نمایش "یک نوکر و دو ارباب" گولدونی 47 بار توسط یک کارگردان از سال 1946 تا سال 2000 به صحنه رفته است.

وی درباره دلایل بازتولید یک اثر نمایشی افزود: دلایل این تجدید یا این بازتولید متعدد است که هیچکدام به فقدان آثار نمایشی جدید یا کمبود مالی مربوط نمی‌شود زیرا وقتی اثری بازتولید می‌شود همان میزان بودجه نیاز دارد که تولید یک اثر نمایشی جدید. فرقی میان بازتولید و تولید اثر نمایشی جدید به لحاظ بودجه نیست.

این هنرمند شناخته شده تئاتر یکی از دلایل بازتولید اثری نمایشی را این دانست که کارگردان احساس می‌کند با به صحنه بردن مجدد یک اثر نمایشی می‌تواند حرف خود را با زبان بهتر و کاملتری برای جامعه بیان کند.




رفیعی تأکید کرد: یک اثر نمایشی برخوردار از ویژگی‌های یک اثر در خور توجه دارای چندین لایه است که کارگردان هر بار که اثر را به صحنه می‌برد به سراغ یکی دیگر از لایه‌های اثر می‌رود.

کارگردان نمایش‌های "عروسی خون"،‌ "رومئو و ژولیت" و "شکار روباه" وجود امکانات بیشتر را نسبت به امکانات اجراهای پیشین یک اثر نمایشی دومین دلیل بازتولید یک اثر نمایشی ذکر کرد. وی ادامه داد: دلیل سوم بازتولید یک اثر نمایشی شرایط اجتماعی کشور است. یک اثر نمایشی برای اجرا نیاز به بستری اجتماعی دارد.

کارگردان "خاطرات و کابوس‌های یک جامه‌دار از قتل میرزا تقی‌خان فراهانی" یادآور شد: من 35 سال پیش این نمایش را در حکومتی سلطنتی و شرایط بسیار خاص سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به صحنه بردم. در زمانی که تئاتر و سینما جایگاه متفاوتی داشت و توجه مسئولین به این هنرها متفاوت بود. در آن زمان نمایش را در تئاتر شهر که از تمام ویژگی‌های لازم تئاتر به لحاظ معماری صحنه برخوردار نبود به صحنه بردم. طبیعی است وقتی به من پیشنهاد بازتولید این نمایش داده می‌شود با خود می‌گویم که می‌توانم بعد از 35 سال با دو نسل بعد از تماشاگر اجرای قبلی اثر و در شرایط کنونی جامعه و در سالنی با امکانات بهتر حرفم را بزنم.

رفیعی تصریح کرد: در کشورهایی که سینما و تئاتر رایج است بازتولید آثار نمایشی امری طبیعی و عادی است و مانند ایران تبدیل به امری خیلی ویژه و معما نمی‌شود.