حضرت مهدی(عج)؛ پیام‌آور صلح و عدالت

حضرت مهدی 15 شعبان 255 یا 256 هجری قمری در سامرا دیده به جهان گشود . هنگام تولد حضرت مهدی، معتصم عباسی هشتمین خلیفه عباسی که حکومتش از سال 218 هجری آغاز شد، سامرا را مرکز حکومت قرار داد.

از آنجا که ولادت حضرت مهدی از قبل اعلام شده و دشمنان و ظالمان را ترس بسیار فراگرفته بود، این گروه تلاشهای بسیاری داشتند تا از ولادت حضرت مهدی جلوگیری کنند .

البته این اندیشه که ظهور مصلحی پایه های حکومت ستمکاران را متزلزل می کند، باید از تولد نوزادان جلوگیری کرد و حتی مادران بیگناه را کشت و یا قابله هایی را پنهانی به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند، در تاریخ بی سابقه نبود.

حضرت موسی نیز بخاطر جبر فرعون و تلاشهایی که برای نابودی وی صورت می گرفت در خفای کامل متولد و حتی از محیط زندگی خود دور شد تا در امان بماند .

هنگامی که ولادت این اختر تابناک، حضرت مهدی نزدیک شد و خطر او در نظر جباران قوت گرفت، در صدد بر آمدند تا از پدید آمدن این نوزاد جلوگیری کنند و اگر پدید آمد و بدین جهان پای نهاد، بلافاصله او را از میان بردارند .

به همین دلیل نیز مراحل ولادت حضرت مهدی پنهانی انجام شد و جز چند تن معدود از نزدیکان یا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسکری (ع) کسی او را نمی دید . آنان نیز مهدی را گاهی می دیدند، نه همیشه و به صورت عادی .

در مدت 5 یا 4 سال آغاز عمر حضرت مهدی که پدر بزرگوارش حیات داشت، شیعیان خاص به حضور حضرت مهدی (ع) می رسیدند . از جمله چهل تن به محضر امام یازدهم رسیدند و از امام خواستند تا حجت و امام بعد از خود را به آنها معرفی کند تا او را بشناسند و امام چنان کرد .

حضرت مهدی پنهان می زیست تا پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسکری (ع) هشتم ربیع الاول سال 260 هجری دیده از جهان فرو بست . در این روز بنا به سنت اسلامی می بایست حضرت مهدی بر پیکر مقدس پدر بزرگوار خود نماز گزارد تا خلفای ستمگر عباسی جریان امامت را تمام شده تلقی نکنند .

در زمانی که جعفر کذاب عموی حضرت مهدی قصد داشت بر پیکر امام حسن عسکری(ع) نماز بخواند، امام مهدی وارد شده و بر پیکر پدر نمازگزارد.

اما پس از این واقعه و زمانی که حضور و وجود امام مهدی بر همگان مسجل شد، دشمنان به فراست افتادند که به هر طریق ممکن آن حضرت را از میان بردارند .

این چنین شد که امام از نظرها پنهان شدند تا به این شکل به هدایت و راهنمایی امت مسلمان و خداجوی بپردازند .

در این مسیر امام مهدی، واسطه هایی داشت که یکی پس از دیگری وظیفه ارتباط با امام مردم و مردم و امام را بر عهده داشتند .

مرحله اول غیبت امام که به غیبت صغری شهره است، تا درگذشت چهارمین نایب ویژه ادامه داشت و پس از آن به خواست و امر امام زمان، نایب دیگری برگزیده نشد و این رابطه قطع شد، از این مرحله به بعد، غیبت کبری آغاز شد که تا امروز ادامه دارد.

باید در نظر داشت در هیچ دوره ای پیوند امام (عج) با مردم گسیخته نشده و نبوده است . اکنون نیز که دوران نیابت عامه است، عالم بزرگی که دارای همه شرایط فقیه و دانای دین بوده است و نیز شرایط رهبری را دارد در رأس جامعه قرار می گیرد و
مردم به او مراجعه می کنند و او صاحب " ولایت شرعیه " است به نیابت از حضرت مهدی (عج) .

اعتقاد به مهدویت در دوره های گذشته

اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجی در دینهای دیگر مانند یهودی، زردشتی، مسیحی و مدعیان نبوت بطور عام و دین مقدس اسلام بطور خاص بعنوان یک اصل مسلم مورد قبول همه بوده است .

اعتقاد به حضرت مهدی (ع ) منحصر به شیعه نیست، بلکه بسیاری از مذاهب اهل سنت ( مالکی ، حنفی ، شافعی و حنبلی و ... ) به این اصل اعتقاد دارند و دانشمندان آنها، این موضوع را در کتابهای فراوان خود آورده اند و احادیث پیغمبر (ص) را درباره مهدی از حدیثهای متواتر و صحیح می دانند .

وظیفه منتظران

در دوران غیبت کبری به حکم اینکه ارتباط مستقیم با امام زمان (عج) مقدور نیست وظیفه مردم آن است که برای آشنایی با دستورات قرآن و اهل بیت (ع) به عالمان ربانی و فقیهان وارسته و عادل مراجعه و با راهنمایی آنان تکالیف دینی خود را به کار بندند.