محمد جعفر خسروی مجری تلویزیون در رابطه با قانونی که به تازگی مجریان را از برعهده گرفتن تهیهکنندگی آثارشان منع کرده است،به خبرنگار مهر گفت: این قانون از قبل نیز وجود داشته اما جزو دستورالعملهای قطعی نبوده است. با این حال گاهی به سببی توسط مدیران نسبت به این امر اغماض میشده است و مجریانی را در کسوت تهیهکنندگی میدیدیم.
خسروی در گفتگو با مهر:
ضرورت ایجاد نظامنامه اجرا، تهیه و تولید/ مرزهای مطلق کمکی نمیکنند

محمد جعفر خسروی تلویزیون را نیازمند ایجاد نظامنامه اجرا، تهیه و تولید میداند و معتقد است در این صورت هیچ حکم قاطعی درباره منع اجرا یا تهیهکنندگی صادر نخواهد شد.
وی افزود: تصور میکنم در هر دو حوزه نیاز به کیفیسازی حس میشود و به نظر میآید نقصانهای حوزه تهیه موجب شده مجریان به تهیهکنندگی آثارشان تمایل پیدا کرده یا به این امر ناگزیر شوند.
این مجری با سابقه با بیان این پرسش که برای مثال محمدرضا شهیدیفر کارگردانی خوانده و تهیهکنندگی کرده است و در این زمینه ورزیده شده چرا باید حذف شود؟ اظهار کرد: شاید هدف این است که فرد در برنامهای مجری باشد و در برنامه دیگری تهیهکنندگی را بر عهده بگیرد تا ضریب تمرکز او افزایش پیدا کند. اما سوال این است که آیا فردی چون شهیدیفر میتواند تهیه کنندهای نظیر خود را برای برنامهاش پیدا کند؟
خسروی تصریح کرد: حوزه تهیه باید به سمت کیفیسازی برود چرا که امروز تهیه در تلویزیون به مقتضیات بازرگانی و پشتیبانی تولید و فرآیندهای اقتصادی دچار شده است. از همین رو تهیهکنندگان پس از مدتی خسته شده و از حوزههای فرهنگی، ذوقی و هنری دور میشوند؛ به همین دلیل است که در برخی برنامهها شاهد طی خطی ثابت با اندک نوسانات هستیم.
وی ادامه داد: برنامهها نیازمند کارگردان هستند. اکنون نویسندگی در حد شوخی است در حالی که باید محققی داشته باشیم که دادههای اطلاعاتی را جمع کند. یا همانطور که در فیلمها بازیگردان وجود دارد در برنامههای تلویزیون مجریگردان و کارگردان داشته باشیم.
این مجری تاکید کرد: ما نیازمند نظامنامه اجرا، تهیه و تولید هستیم که اگر این نظام نامهها تامین شود دیگر حکم قاطعی داده نمیشود که تهیهکنندهها اجرا نکنند یا مجریها تهیهکننده نشوند. اگر کسی قابلیت دارد چرا نباید در کاری فعال باشد؟ چرا نباید بازیگران اجرا کنند؟
خسروی افزود: چرا نباید گویندگان بازیگری کنند؟ در حالی که شهاب حسینی از اجرا به اوج بازیگری رسید. توجه کنیم که مرزهای مطلق کمکینمیکند و تنها در شرایطی به این مرزها پناه میبریم که ضریب اطمینانمان نسبت به تشخیص مدیران در لایههای ثانوی پایین آمده است.
وی در پایان گفت: مشکل ما با دستورالعملهای قاطع فراگیر حل نمیشود. به ویژه زمانی که قانونهای مطلق گذاشته میشود و بعد با قائل شدن برخی مستثنیات اصل حکم و مشمولان آن زیر سوال میروند.
کد خبر 1362910
نظر شما