روستای سوادجان مستعد برای توسعه گردشگری

به گزارش خبرنگار مهر، روستای سوادجان سومین روستای بزرگ بخش سامان بوده که در حاشیه محور اصلی رودخانه زاینده رود قرار گرفته است، این روستا دارای پتانسیلهای خاص بوده که می توان به قابلیتهای گردشگری و تاریخی آن اشاره کرد.همچنین به خاطر قابلیتهای فرهنگی، بافت روستا، اکوتوریبسم (گردشگری طبیعت) و وجود باغ های سرسبز و درختان سر به فلک کشیده در حاشیه زاینه رود بعنوان یکی از روستاهای برگزیده (هدف) گردشگری کشور انتخاب شده است.

این روستا از دو قسمت بافت قدیم و جدید ساخته شده است که بافت قدیم آن را دالانهای زیبا و قدیمی به قدمت افزون بر 600 سال که مربوط به دوره صفویه است و بافت جدید را ساختمانهای نوساز تشکیل می دهند.

نژاد این روستا قزلباش و براساس اظهارات بزرگان و ریش سفیدان این روستا متعلق به ایل شاهسون آذربایجان (تبریز) و مربوط به دوره شاه اسماعیل یکم است وحدود 600 سال پیش در آذربایجان زندگی می کردند.

در آن دوره شاه عباس به عنوان شاه ایران تعیین شده بود که پس از آن پایتخت را از قزوین به اصفهان منتقل کرد به همین علت ایل شاهسون به پاس احترام به شاه آینده ایران و هم ولایتی خودشان شاه عباس را تا اصفهان بدرقه و همراهی کردند، پس از چند روز شاه عباس اقدام به تاجگذاری کرد و اصفهان را بعنوان پایتخت رسمی حکومتش اعلام کرد.

پس از تاج گذاری افراد ایل شاهسون که همان اجداد روستای سوادجان هستند قصدبازگشتن به آذربایجان راداشتند که شاه عباس به خاطر جبران لطف هم ولایتی هایش درزمان تاج گذاری او از بازگشت آنان جلوگیری کرد و از آنان خواست تا در بهترین وخوش آب وهواترین منطقه اصفهان سکنی گزینند.

پس از چندی افراد ایل شاهسون را در چم وخم های رودخانه زاینده رود سکنی داد ومردم که بسیاراز این منطقه راضی بودن به زندگی خود ادامه دادند.

شغل آنان اغلب دامداری ودامپروری وشکاربود و پس از مدتی سیل مهیبی محل زندگی آنان رافراگرفت که در این حادثه بسیاری از احشام وآغل (محل نگهداری دام)از بین رفت ومردم به خاطر ناامن بودن آن قسمت (محل گلزار شهدا فعلی)به ناچار از آن محل نقل مکان کردن ودر حاشیه امامزاده کنونی سکنی گزیدند و مشغول به زندگی شدن شدند.

درمحل جدید زندگی آنان درختان بلند قامت وسربه فلک کشیده بسیاری وجود داشت که به همین علت اکثراوقات روز نورخورشید کمتربه کف می تابید وبه همین جهت تقریبا در روز تاریک به نظر می رسیده به همین منظورآن روستا قره باغ (به زبان آذری باغ سیاه)نامیدند.

مردم قره باغ به زندگی خود ادامه می دادن ومعیشت خود را از طریق دامداری و شکار وکشاورزی تامین می کردند.

پس از گذشت سالها و از آنجایی که مردم قره باغ به سواد وسواد آموزی اهمیت خاصی قائل بودن شخصی به نام محمد بن نوروز نجف آبادی معروف به ملا علی که از مکتب داران بنام نجف آباد بود با اصرارزیاد به روستا دعوت کرده و شرایط لازم جهت سکونت وی فراهم ساختند.

ملاعلی در محل زندگی خود مشغول به تعلیم فرزندان این روستا اعم از خواندن ونوشتن شد و پس از چندی به همت ملا علی وبزرگان روستا مکتب خانه ای در قره باغ راه اندازی شد و فرزندان این روستا رسما به فراگرفتن سواد مشغول به تحصیل شدند.

پس از گذشت چندین سال و زحمت زیاد شاگردانی ممتاز همچون میرزا شکرالله، ملا عبدلله و آقاملاعلی از وی پرورش یافتند که هر کدام به صورت جداگانه به امرتعلیم مشغول شدند و کم کم به عده باسوادان روستا اضافه شد.

سوادجان از دو بخش سواد وجان تشکیل شده  که به گفته بسیاری از اساتید یعنی مردم آن منطقه سواد را به اندازه جانشان دوست داشتن یا به گفته بزرگان روستا سوادجان به جایی اطلاق می شود که مردم آن منطقه به مقوله سواد وسواد آموزی اهمیت خاصی قایل هستند.

ازآثار تاریخی به جا مانده آن دوران دست نوشته زیبای قرآن کریم که با خط زیبای ملا علی بزرگ و مربوط به حدود200سال پیش است که جلد این قرآن از پوست آهوتهیه شده بودودر صفحات پایانی قرآن اسامی تمام موالید ومتوفیهای مربوط به آن دوره  توسط با سوادان روستا نوشته شده که از دراز مدت در محل مسجد جامع روستا نگهداری می شد.

از دیگر آثار روستا دالانهای روستاست که قدمت فراوانی دارند ومربوط به دوران صفویه محسوب می شوند.

ازامتیازهای ویژه این روستا وجود امامزاده سلیمان مشهور به سید سلیمان است. بقعه این امامزاده هفت متر در هفت متر است  و در آن از جانب جنوب باز می شود وایوان کوتاهی در جانب شرق دارد وبر پیشانی آن برروی کاشی لاجوردی کتیبه ذیل نوشته شده "استانه مبارکه امامزاده سید سلیمان".

صندوق چوبی امامزاده که بر روی آن آیه الکرسی کنده کاری شده متعلق به 200سال قبل است.

سید حسن که پدر امامزاده سلیمان است، به جهت ناآرامی که پس از متوکل در مدینه و عراق به وجود آمده بود اعتراض داشت و عاقبت به دست بنی جهینه به شهادت رسید از این رو به حسن الشهید ملقب گشت.

فرزندان او عبدالله، سلیمان و احمد به منطقه جبل مهاجرت کرده و هریک در مناطق مختلفی می زیستند.

دهیار روستای سوادجان در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مردم این روستا اعتقاد بسیار زیادی به امامزاده سید سلیمان که از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) است دارند.

قاسم کریمی افزود: در آن زمان گنبدی از سنگ و کاهگل به عنوان آرامگاه امامزاده ساخته شده بود که به گفته بزرگان حدود 100 سال پیش مجددا این گنبد بازسازی شد و پس از گذشت سالها و به همت بزرگان این روستا گنبد این امامزاده  مرمت شد و گنبدی از سیمان و آهنهای گرد و هلالی ساخته شد که به نظرمی رسید که ایمن تر از ساخت قبلی آن باشد.

کریمی اذعان داشت: در سال 89 با پیگیری مستمر دهیاری و شورای اسلامی سوادجان هیئت امنا و مدیریت اوقاف و امور خیریه استان این امامزاده در طرح بازسازی و مرمت قرارگرفت.

وی با بیان اینکه توسعه صحن و ایوان در نظر گرفته شده است، اظهار داشت: تاکنون طبقه همکف که متشکل از نمازخانه و سرویسهای بهداشتی است تکمیل شده و طبقه بالا اعم از صحن، ضریح و گنبد در حال احداث است که در صورت مساعدت مسئولان و تخصیص اعتبارات در سال جاری این پروژه به پایان خواهد رسید.

تعداد خانوار روستای سوادجان 432 خانوار است که شامل 795 مرد و 716 زن است.

جمعیت کل روستا یک هزار و 511 نفر است واین روستا در فاصله 40 کیلومتری شهرکرد مرکز استان قرار دارد.

..................................................

گزارش: روح انگیز کریمی سوادجانی