به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب شامل ارائه توضیحاتی در خصوص سنتور جبیب سماعی و شاگردان او است.همچنین مجموع ردیف های این نوازنده سنتور در دستگاه شور، دستگاه سه گاه و چهارگاه ،دستگاه همایون، آواز ابوعطا،آواز دشتی و آواز اصفهان آوانگاری شده است.
در بخش معرفی کتاب ردیف حبیب سماعی، شرحی درباره مجموعه حاضر و شیوه سنتور نوازی این هنرمند آمده است؛در بخشی از این متن چنین نوشته شده است: در قرن حاضر ، سنتور حبیب سماعی همواره به عنوان معیاری از اصالت و شوریدگی و خلاقیت در سنتور نوازی ایران بوده است، تا آنجا که برخی تذکره نویسان و موسیقی شناسان ساز حبیب را چون گوهری پرعیار یا چون محکی برای سنجش اصالت و مایه هنر دیگر سنتورنوازان دانسته اند و در مقام مقایسه دیگران با حبیب نوشته اند : "ساز او "شمه ای" برده است از ساز حیب سماعی" یا در مقام تمجید گفته اند :" از ساز وی بوی حبیب استشمام می شود."
ساز حبیب دارای چنان جذبه ای بود که برخی از زبده ترین هنرمندان معاصر ایران، چون ابوالحسن صبا و مرتضی محجوبی را نیز نه فقط به صرف استماع که برای تلمذ نیز به محضور او می کشاند تا از نواختن او بهره برند و بهره ها دهند ، چنان که تاثیر سنتور حبیب در ییانونوازی محجوبی زبانزد اهل هنر است و شاید چنین مقدر بود که به رغم جوانمرگی حبیب بی بهره ماندن اخلاف سنتورنواز وی از درک سازش ، پیانوی محجوبی چون واسطی برای تلمذ روح موسیقی حبیب و شوریدگی آن، و تجلی آن در ساز برخی از سنتورنوازان معاصر گردد؛ گویی ساز حبیب چون شمعی پر فروغ بود که پرتو آن برساز هرآنکه با وی معاشر گردید تایید و برآن روشنی بخشید:"هرجا که هست پرتو روی حبیب هست"
ساز حبیب داری حالی بود، همان حال عرفانی که می گوییم در ساز ایرانی است در ساز او زیادتر و کامل تر بود. حالت عرفانی ساز حبیب همانی بود که در غزلیات شمس هم وجود دارد؛ یعنی دارای یک "دور" و یک "ضرب" خاص بود که نواختن همان حالت را به گوش شنونده می رساند و شنوند نیز آن حالت را پیدا می کرد.
در ادامه این کتاب طلیعه کامران که خود از نوازندگان سنتور است در خصوص آوانگاری این کتاب گفت : مجموعه نت نوشته کتاب حاضر محصول دوران شاگردی من از محضور استاد بزرگ سنتور حبیب سماعی و استاد مرتضی عبدالرسولی شاگرد با وفای مکتب استاد سماعی است . زمانی که توسط استاد دیگرم ، حسین تهرانی به انجمن موسیقی ملی نزد استاد روح الله خالقی راه یافتم و چند کنسرت به همراهی استاد تهرانی در انجمن موسیقی ملی دادم، که در جلد دوم سرگذشت موسیقی ایران به قلم روح الله خالقی هم ذکر شده، به خواست استاد خالقی خط نت را نزد خود ایشان و سپس نزد ابوالحسن صبا آموختم.
در این کتاب قسمتی دیگر از نواخته های آن زمان اینجانب (که همان آموخته های مستند ردیف استاد سماعی است) که در آرشیو استاد روح الله خالقی موجود بود و به لطف و محبت هنرمند عزیزم خانم گلنوش خالقی در اختیار اینجانب قرار گرفت، همچنین قطعات دیگری از آموخته های اینجانب در آن زمان(از جمله آواز ابوعطا و جهار مضراب دشتی و ...) که در نوار ریل دیگری در مجموعه اینجانب ضبط شده و موجود بود توسط آقای شهاب منا آوانگاری شده است.
نظر شما