جلیل رسولی هنرمند پیشکسوت خوشنویسی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مصوبه خرید آثار هنری از محل یک‌هزارم بودجه عمرانی دستگاه‌های دولتی بیان کرد: این طرح که توسط مجلس تصویب شده است، طرح بسیار خوبی است به شرط آنکه اجرا شود. با اجرای این طرح در کار هنر رونقی حاصل میشود و هنرمندان از نظر اقتصادی جان می‌گیرند تا کارهای بهتری خلق کنند.
وی ادامه داد: علاوه بر آنکه کارشناسان و صاحب‌نظران هنری در خرید آثار باید نقش داشته باشند، آثار را بدون جهت‌گیری و دار و دسته‌بازی انتخاب کنند. همچنین در خرید آثار باید به جوان‌ها و هنرمندان درجه دو نیز توجه شد تا ضمن خرید آثار از پیشکسوتان، هنرمندان دیگر نیز مورد توجه واقع شوند. در کل می‌توان گفت که جای این مصوبه در هنر کشور خالی بود.
رسولی با اشاره به اینکه هنرمندان زیادی هستند که آثار خوبی خلق کرده‌اند و کارهایشان در انبارها خاک می‌خورد، ابراز کرد: خریداری آثار یک بحث است و نگهداری درست از آن نیز یک بحث دیگر. به عنوان مثال ساختن برج میلاد هزینه‌های زیادی داشته است اما نگهداری از آن نیازمند توجه جدی‌تری است. این در حالی است که کار هنری حساس‌تر از برج میلاد است. نباید آثار هنری توسط ارگان‌ها خریداری شود آنگاه ببینیم که در انبارهایشان نگهداری می‌کنند. بلکه باید در مکان خوبی نصب شوند تا چشم مردم به هنر آشناتر شود.
این خوشنویس پیشکسوت با بیان اینکه من طی پنجاه سال کار هنری، کم‌تر پیش آمده که کار سفارشی انجام دهم، افزود: من به عنوان یک هنرمند اصلا کار سفارشی را دوست ندارم و اعتقاد دارم نتیجه کار، اثر خوبی نخواهد شد. هنرمند هر چه برای خلق یک اثر سفارشی تمام دانسته‌ها و تبحرش را به کار گیرد باز هم در نهایت کار مطلقا زیبایی نخواهد شد و مخاطب با آن ارتباط زیادی برقرار نخواهد کرد. با اجرایی شدن مصوبه خرید آثار، این خطر وجود دارد که هنرمندان به سراغ خلق آثاری بروند که ارگان‌های دولتی خوش‌شان می‌آید. دیگر اسم آن را نمی‌شود کار هنری گذاشت. البته این موضوع به تربیت هنرمند و ذاتش بستگی دارد. اگر قرار است ما یک کار دینی و مذهبی ارائه کنیم باید به خواست خودمان این کار را انجام دهیم تا یک هنر ناب شکل گیرد و عیار آن بالا باشد. در کل می‌توان گفت کارهایی که زمان و سوژه تعیین می‌کند کار جالبی نمی‌شود.
وی در مورد گردهم آمدن هنرمندان برای نظارت بر بهتر اجرا شدن این طرح گفت: من قبلا از انقلاب به یاد دارم اصناف هنری گرد هم جمع می‌شدند اما هیچ موقع نتیجه‌گیری هنری شکل نمی‌گرفت. حقیقت مطلب این است که هنرمندان ما همفکر نیستند و هیچگاه در میان آنان تفاهم وجود نداشته است. ممکن است به صورت ظاهری این اتفاق بیفتد اما در زمان اجرا و عملیاتی کردن آن تفاهم، نتیجه متفاوتی از آب درمی‌آید. پس باید اول ببینیم چرا هنرمندان با هم اتحاد ندارند بعد به سراغ هر چه بهتر اجرا شدن این طرح باشیم.
رسولی در ادامه اظهار کرد: اگر همه هنرمندان وضع مالی‌شان خوب شود آنگاه بهتر به اتحاد می‌رسند. وقتی یک هنرمند نمایشگاهی برگزار می‌کند اما هیچ یک از آثارش به فروش نمی‌رسد ناخودآگاه عصبی میشود. بنابراین بازی تفاهم را به نفع خودش می‌خواهد تغییر دهد آنگاه همه چیز به هم می‌خورد. در نتیجه اجرای درست طرح خرید آثار به ایجاد همدلی میان هنرمندان می‌انجامد.
نظر شما