حسن احمدی، نویسنده، روزنامه نگار و مدیر طرح و برنامه اداره پویانمایی سیما در گفتگو با خبرنگار مهر درباره چرایی ارتباط ضعیف سینما با ادبیات داستانی عنوان کرد: اغلب فیلمسازان ما در زمینه داستان تخصصی ندارند و از همین رو در سال‌های گذشته کمتر شاهد استفاده ادبیات در فیلمنامه‌ها بودیم.
وی افزود: برخی نیز آشنایی خوبی با ادبیات دارند، اما ترجیح می‌دهند سوژه‌هایی کار کنند که خود به آن رسیدند.
نویسنده کتاب «باران که می‌بارید» ضمن بیان اینکه گاهی نیز رگه‌های داستانی در آثار سینمایی پیداست، اما اشاره‌ای به خالق اثر نمی‌شود، گفت: نویسنده‌های ما هم تنها دغدغه‌شان کتاب‌هایشان است و اصلا به این فکر نمی کنند که کتاب خود را تبدیل به فیلمنامه کنند و این نیز دلیلی بر مهجور ماندن و خاک خوردن کتاب‌ها می‌شود.
عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، رمان و داستان کوتاه‌هایی که در 30 سال گذشته چاپ شده را درخورد توجه دانست و بیان کرد: آثار ادبی ما به ویژه داستان کوتاه‌ها این قابلیت را دارند که تبدیل به آثار سینمایی شوند و باید گفت اغلب داستان کوتاه‌ها از 100 نمره 80 را می‌گیرند.
احمدی همچنین با اشاره به بی‌علاقگی برخی نویسندگان به فراگیری فنون فیلمنامه‌نویسی عنوان کرد: بارها به دوستان نویسنده گفته‌ام در زمینه فیلمنامه نویسی فعال شوند و در کارگاه‌هایی که در این زمینه با حضور استادان برگزار می‌شود، شرکت کنند، اما استقبال چندانی از این امر نشد.
مدیر طرح و برنامه اداره پویانمایی سیما همچنین ضعف برخی فیلمسازان را نیز دلیل این امر دانست و تصریح کرد: برخی از فیلمسازان به ویژه در ژانر طنز، بسیار سطحی‌نگر هستند و سراغ سوژه‌های تکراری می‌روند که نمی‌توان تولیداتشان را جزء آثار سینمایی قلمداد کرد.
احمدی ارتباط بین نویسنده و فیلمساز را برای بهبود اقتباس ادبی در سینما موثر دانست و گفت: فیلمساز می‌تواند حتی ایده کلی را از داستان بگیرد و بعد موضوع را با نویسنده درمیان بگذارد و هماهنگی در این زمینه انجام شود. این عدم ارتباط و هماهنگی خود آسیب زننده است.
نویسنده «بزرگمردان کوچک» با بیان اینکه برخی فیلمسازان تنها صفحه حواث روزنامه را می‌خوانند، تصریح کرد: به علت تیراژ پایین کتاب و اطلاع‌رسانی کم ممکن است فیلمسازان ما از آثار خوب مطلع نشوند و این عدم اطلاع هم به این قضیه دامن می‌زند.
نظر شما