حجت الاسلام دکتر علی نصیری در مورد جایگاه نظریه‌پردازی در ایران به خبرنگار مهر گفت: کرسیهای نظریه‌پردازی بعد از نامهای که عدهای از فضلا به مقام معظم رهبری نوشتند مطرح شد. تأکید رهبری بر این بود که ما باید به سمت ارائه نظرات و اندیشههای نو و جدید حرکت و به تولید آنها اهمیت و بها بدهیم.
وی افزود: کرسیهای نظریه‌پردازی و نقد در پی آن زیرنظر شورایعالی انقلاب فرهنگی راهاندازی شد. نسبت به گذشته کارهای خیلی خوب و با ارزش و اقدامات مناسبی انجام گرفته است. مباحث حقوقی و اساسا اینکه به چه آرا و دیدگاههایی نظریه و نظریه‌پردازی اطلاق میشود. اینها مراحلی بوده که طی شده اینکه کجا مناظره و کجا نقد است و چه سازوکارهایی باید اجرایی بشود. اینکه به این درس از رویکردهای علمی در محیطهای حوزوی و دانشگاهی چگونه بها دهیم. بنابراین میتوان گفت گامهای اولیه و اصلی برداشته شده است.
رئیس مؤسسه معارف وحی در مورد اینکه چقدر به این حوزه توجه شده است، گفت: همانطور که اشاره کردم کارهایی صورت گرفته ولی باید کارهای بیشتر و جدی تری انجام گیرد. مشکلی که داریم این است که در مطالعات ما بیشتر نقد و بررسی و ترجمه یا حالت میراثبری از گذشتگان بیشتر حاکم است. دچار یک بحران علمی هستیم که تولید علم به معنی واقعی کلمه وجود ندارد. اینکه آن جسارت و گستاخی ارائه نظریه در دانشمندانمان وجود ندارد.
این محقق و پژوهشگر حوزه نظریه‌پردازی اظهار داشت: این پدیدهای است که صاحبنظران به آن اذعان دارند. یعنی ما در یکی و دو سده اخیر کوشش کردیم که بفهمیم دیگران چی گفتند و فهم نظرات دیگران ما را از اندیشیدن طرحها و نظریههای نو و جدید بازداشت.
نصیری در مورد اقدام شایسته برای تقویت کرسیهای نظریه‌پردازی همچنین تصریح کرد: ما باید دو کار انجام دهیم یکی اینکه نهادهایی که منجر به تقویت این کرسی میشوند را تقویت و حمایت کنیم. از تمرکز در تهران جلوگیری شود و به همه استانها تسری یابد. دومین کار این است که از فضای نقد و ترجمه در محیطهای حوزوی و دانشگاهی دوری کنیم به ارائه نظریان جدید روی آوریم.
این کارشناس علوم قرآنی درمورد ضعف در حوزه نظریه‌پردازی گفت: هم در بخش مدیریت و هم در خود فرهیختگان و اندیشمندانمان ضعف داریم. در بخش مدیریت همانطور که گفتم در باز کردن فضای نظریه‌پردازی به دیگر استانها اقدامات جدی انجام ندادهایم. الان بحث نظریه‌پردازی به صورت حقوقی و روشمند آن فقط در تهران دایر است و به آن عمل میشود و دنبال میگردد. باید در سایر شعب و دفترها حداقل در دانشگاههای مادر بطور جدی دنبال شود. در بخش دوم دانشمندان ما جسارت و گستاخی نظریه‌پردازی را ندارند.
نظر شما