در مقابل ایثار آزادگان چه کرده ایم/ ضرورت فرهنگ سازی در جامعه

به گزارش خبرنگار مهر، در این روز نزدیک به 40 هزار نفر از فرزندان ایران زمین، سربلند از پشت سر گذاشتن تمامی سختیهای اسارت در اردوگاههای مخوف عراق، با هزاران امید و آرزو وارد کشور شده و با چنان استقبال گرمی از سوی مردم قدرشناس و مسئولین روبرو شدند که همیشه در یادها خواهد ماند.

اما باید بپذیریم که طی این سالها و با گذشت زمان ارزشگذاری به این قشر درد کشیده در جامعه کمرنگ کرد شده و بازگویی ایثارگریهای آنان تنها در برخی مناسبتهای خاص همچون گرامیداشت هفته دفاع مقدس، سالروز آزادسازی خرمشهر، 26 مرداد سالروز بازگشت آزادگان به میهن اسلامی و... خلاصه شده است.

حال اگر از بازماندگان این قشر سراغی بگیرید و یا به رسم دیرین دیدار از دوستان و آشنایان، سری به قهرمانان آزاده خود بزنید آنان حرفهای ناگفته ای برای بیان دارند و درددلهایی که شنیدن آن شاید هر کسی را به تأمل وادارد و این سئوال را در ذهن تداعی کند که ما در مقابل این همه ایثار چه کرده ایم؟ برای جبران روزها و سالهای که به دور از وطن و در بدترین شرایط ممکن در زندانهای عراق در اسارت بودند تا چه حد تلاش کرده ایم؟

بی شک دردهای آنان با مادیات جبران نخواهد شد یا با برگزاری مراسمی که در طول سال تنها یکبار تکرار می شود و... بلکه برای درک این آلام و التیام روح و روان آنها باید همراه شد، همراهی ماندگار و شنونده ای صبور. باید حرفهایشان را بشنویم، دردهایشان را بفهمیم و بدانیم که آنها از چه رنج می برند، چه می می خواهند و چه انتظاری دارند.

 فرزاد جوادی که در 25 تیرماه سال 67 به اسارت درآمده و در 13 شهریورماه سال 69 به کشور بازگشته است انتظارات خود را این چنین بیان می کند: اینکه مردم به دیده منفی به ما نگاه نکنند و کارهای دیگران را به حساب ما نگذارند بهترین هدیه به آزادگان است.

وی بهره مندی آزادگان از مزایای مختلف از جمله سهمیه پذیرش دانشگاهی و... را تبلیغ منفی علیه آزادگان می داند و اضافه می‌کند: براساس حرفهای بی اساسی که امروز در جامعه درباره آزادگان عنوان می شود و نیز نگاه سنگین مردم، در بسیاری از موقعیتها آزاده بودنم را مخفی می کنم.

تغییر نگرش به آزادگان در جامعه نیازمند فرهنگ سازی است

کریم نوروزی از دیگر آزاده استان در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه در جامعه به آزادگان  ارزش و بها داده نمی شود، اظهار داشت ولی آزادگان باید سعی کنند با رفتارهای خود این ارزش را پر رنگتر از قبل ایجاد کنند.

وی به تمام آزادگان که امروز از طرز نگاه و برخوردهای دوگانه رنج می برند تاکید کرد که مشکلات مادی و معنوی باعث نشود تا ایثارگریهای اسارت به فراموشی سپرده شود.

همچنین نوروزی بر ضرورت تربیت فرزندان و آیندگان جامعه بر پایه اصول و مبانی گذشت و ایثارگری و فرهنگ شهادت تاکید کرد.

محمد بنایی دیگر آزاده استان اردبیل اسارت را مکتب و مرام آزادگان دانست و اعتقاد دارد نباید در برخورد با آزادگان با تنگ نظری رفتار شود.

وی با بیان اینکه در شرایط فعلی آزادگی شهادت و جانبازی نیازمند فرهنگ سازی است یادآور شد: لازم است که یک طرح کلی و هماهنگ در خصوص آزادگان در کشور اجرا شده و در شأن و منزلت آنان از خودگذشتگیهای ایثارگران تجلیل شود.

هیئت آزادگان اردبیل پس از 20 سال هنوز تشکیل نشده است

بهزاد امین ساجدی دیگر آزاده استان نیز با اشاره به انتظاراتش از جامعه عنوان کرد: ما جزوی از جامعه هستیم و اگر جامعه برای ما القابی انتخاب کرده تنها تکلیف ما را افزون کرده است. ما از ملت طلبکار نیستیم و نمی خواهیم در مقابل کاری که انجام داده ایم چیزی به ما بدهند.

وی با انتقاد از عدم تشکیل هیئت آزادگان در استان اردبیل افزود: بعد از گذشت دو دهه از بازگشت آزادگان به کشور چنین هیئتی هنوز تشکیل نشده است که ضرورت ایجاد آن در استان به چشم می خورد.

ساجدی اعتقاد دارد تشکیل این هیئت می تواد مانعی برای متفرق شدن آزادگان باشد و این مهمترین ویژگی آن است.

عیسی تقی پور سادات از دیگر آزادگان اردبیلی برخلاف سایر آزادگان هیچ انتظار از جامعه ندارد اما تاکید می کند: ما برای انجام وظیفه قدم در این راه گذاشتیم و قدردان کسانی هستم که در برخورد و صحبت های خود آزادگان تجلیل و آنها را مراعات می کنند.

اما در عین حال وی انتظار دارد که در جامعه رفتارها و سخنانی که به جایگاه ایثارگران در اذهان عمومی خدشه وارد می کند رخ ندهد.

اینها گوشه ای از انتظارات ایثارگران استان اردبیل است که با شرایط فعلی از مردم و کسانی که در سال 69 و همزمان با ورود آزادگان به میهن اسلامی حماسه ای در استقبال و تجلیل از آنان خلق کردند، دارند.

آزادگان به حق انتظار دارند که جامعه منزلت و جایگاه ایثار گران را درک کنند و این درک تنها در احترام ظاهری و تقدیرهای مناسبتی خلاصه نشود، بلکه این احترام و تکریم قلبی و باطنی بوده و باید این انتظارات با فرهنگ سازی در جامعه برآورده شود.

 26 مردادماه روزی به یاد ماندنی برای مردم ایران به ویژه برای کسانی است که سالها دوری فرزند، همسر، پدر و برادر را تحمل کردند و به خاطر عزت و اقتدار کشور خم به ابرو نیاوردند.

............................

خدیجه سلمانی