به گزارش خبرنگار مهر، آنروز به استقبال عشق می رفتیم چنانکه در طول هشت سال بدرقه اش کردیم. اشکبار چون گذشته نه از غم که از وجد، نه از اندوه فراق که از شوق وصال.
آنان را "آزادگان" لقب دادیم، انسان هایی که رهیده از بند تن، رهیده از تعلقات دنیوی که از زنجیر اسارت روح را پاره کردند.
در آن سال (1369) آزادی اسراء همچون سرابی در پهنای بیابانی بی انتها برای ملت صبور ما بود، اما به حقیقت پیوست و از رسانه ها خبر آزادی این دلیرمردان به گوش رسید و هنگامی که این کبوتران سبکبال پای بر میهن اسلامی مان نهادند تو گویی که مردم یوسف گمشده خود را یافته اند.
مردم آنان را تنگ در آغوش می فشردند و فریاد می زدند: ای سبزه های سبز و ای سرخ های سرخ، ای که سبزی صلح در دامن تو روییده و سرخی شهادت در گلواژه های غمت رنگ بسته، خوش آمدی.
در دنیای اسلام، دنیای رحمت و عطوفت و صلح، دوران اسارت نیز دوران مبارزه است، مبارزه تمامی ندارد.
حضرت زینب (س) سرور و الگوی آزادگان ما بود، اسیری که نشان داد در بطن و عمق رذالت و پستی یزیدیان می توان فروغ پیامبرانه برافروخت و به جرات می توان گفت تو از سلاسه همان همرزمان شهیدی هستی که تا آخرین نفس فریاد لبیک شان به حسین زمان بر آسمان بود و به تمام بدی ها و تاریکی ها جوابشان "نه".
در اسلام، رفتن با ماندن متناقض نیست و انسان مجبور نیست یکی را برگزیند او هم می تواند بماند و هم برود اگر می خواهد برود باید پاک برود و اگر می خواهد بماند باز هم باید پاک بماند.
آری بیست و ششم مرداد 1369 فرارسید و مردم به استقبال آزادگان سرافراز رفتند و درست همانگونه که به استقبال عزیزانشان در سال 1357 رفته بودند، خیابان ها پر بود از آدم و گل و عود و مشک و عنبر و نقل و شیرینی و انواع قربانی ها.
شلوغی و ازدحام، عشق و علاقه، ایثار و فداکاری و بزرگداشت ایثارگران فضای میهن مان را عطرآگین کرده بود.
سرود آزادگان خوانده می شد، دل های مشتاق در سینه ها می تپید، خیابان ها آب پاشی و جارو می شدند، دسته گل سفارش داده می شد، ریسه های لامپ نصب شده و .....
آن روز فراموش ناشدنی بالاخره 40 هزار آزاده سرافراز به میهن بازگشتند که از این تعداد 970 نفر از دیار انصارالحسین (ع)، همدان بودند و در اقصی نقاط استان، شهرها و روستاها غوغایی بود.
مردم استان چون سایر صحنه های انقلاب حضوری حماسی را در استقبال از فرزندان شان به ظهور رساندند که هیچگاه از اذهان پاک نمی شود.
اگرچه امام عزیز در آن زمان در میان ما نبود تا غبار از چهره فرزندان آزاده اش پاک کند اما انسان بی اختیار به یاد فرمایش ایشان می افتاد که فرمودند: "اگر روزی اسرا برگشتند و من نبودم سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود."
و اینک خرسندیم که عزیزانمان به مانند دوران پرافتخار اسارت همچنان استوار و پایدار به رغم همه مشکلات پایبند به نظام مقدس جمهوری اسلامی و سربازی کوچک برای فرماندهی معظم کل قوا و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی هستند.
درودتان باد ای سفیران آزادگی و غیرت و سلحشوری
نظر شما