خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و ادب: بعضی کلمات در حوزه کتاب و نشر در ایران هست که با اداره کتاب پیوند خورده است؛ نظارت پیش از چاپ، بررس، اصلاح، مجوز، اعلام وصول و چند کلمه قابل توجه و غیر قابل توجه دیگر. بعضی کلمات و یا شاید بهتر است گفت، جملات نیز هست که در حوزه کتاب و نویسندگی با نویسنده عجین شده است؛ عباراتی مثل حاصل عمر، تعهد، فرزند زمانه بودن و جملاتی مانند این که نویسنده، عصاره فکر و جانش را به کلمات رمان یا داستانش تزریق می‌کند و ....
ماجرای اعمال ممیزی و حذف ابیاتی از منظومه خسرو شیرین نظامی گنجوی که هفته گذشته ساحت ادبیات فارسی و خبررسانی در این حوزه را با شوک عظیمی روبرو کرد، فارغ از همه بودها و نبودها و تایید و تکذیب‌هایی که پیرامون آن رخ داد بار دیگر به نوعی این شائبه را به وجود آورد که گویا فارغ از فعل صورت گرفته، اصحاب رسانه هستند که در توجه به این دست موضوعات نقش دارند و نه مسئولان و یا حتی ناشران و نویسندگان.
مروری بر اخبار و تحلیل‌های منتشر شده در برخی سایت‌های خبری که عنوان کتاب و کتابخوانی را نیز به دوش می‌کشند، این طوروانمود می‌کرد که گویا عده‌ای خبرنگار به صورت دسته‌جمعی قصد دارند به قول دوستان معاونت فرهنگی وزارت ارشاد «حرکت مرموزانه‌ای را علیه این معاونت» ترتیب داده و در لوای خبررسانی به نوعی به تخریب فعالیت‌ها و احیانا برنامه‌های عملیاتی شده و در حال انجام این معاونت بزنند.
این در حالی است که ماهیت رسانه و فعالیت موجود در آن تنها اطلاع‌رسانی آن هم از نوع شفاف و بدون رودربایستی است.
نقش رسانه به عنوان چشم بیدار و نماینده افکار عمومی و نیز لزوم پاسخگویی و ارتباط مدیران با رسانه، موضوعی است که به نظر نمی‌رسد برای مسئولان شناخته ناشده باشد، اما ارائه گزارش‌ها و اخباری از فعالیت‌ها و نوع نگاه و عملکرد مسئولان به ویژه در حوزه فرهنگ به گونه‌ای بوده که برخی مدیران، اطلاع‌رسانی رسانه‌ها را عناد و گاهی نادانی دانسته و صد البته هیچ پاسخ مستدلی جز انکار و تکذیب نیز برای آن باقی نمی‌گذارند.
با توجه به پویایی و زنده بودن ذاتی بخش کتاب و ادبیات، بدون شک وجود ابهامات و سئوالات و نیز خواست‌های معقول و گاه نامعقول از سوی همه فعالان در این عرصه امری است بدیهی و در این راستا رسانه نیز با هر منبعی که بتواند او را در مسیر اصلی خود ـ که چیزی جز اطلاع‌رسانی شفاف و صحیح نیست -هدایت کند، همراستا خواهد شد و بعید به نظر نمی‌رسد که این موضوع مایه ناراحتی و کدورت خاطر مدیران باشد.
از سوی دیگر، در صورتی که مدیران فرهنگی در حوزه نشر عزم پاسخگویی جدی را در خود با برگزاری جلسات و نشست‌های مستمر و جدی با اصحاب رسانه تقویت کنند و روحیه پاسخگویی به مردم و بالطبع اصحاب رسانه را به صورت جدی و نه در حاشیه برنامه‌هایی که در آن حاضر می‌شوند، تقویت نمایند، در آینده نه چندان دور می‌توان این انتظاررا داشت که درک متقابل میان اصحاب رسانه و مدیران حوزه نشر به ویژه در موضوع بررسی پیش از چاپ آثار به وجود آید.
این موضوع از باب پیشنهاد از زبان خبرنگارانی مطرح می‌شود که برای کسب صحت و سقم یک خبر یک روز تمام خود را پای تلفن برای در دسترس قرار دادن مدیرانی که معمولا در دسترس نیستند، می گذرانند و بعد از انتشار خبر، حتی با قید گمانه‌زنی و شنیده شده و ... با اخم و تشر مدیرانی روبرو می‌شوند که گویا رسانه را با خود در عناد می‌پندارند.
........................................................
یادداشت از: رئوف موسوی
نظر شما