نا امنی‌های اخلاقی جامعه در اثر نهادینه نشدن تقوی است

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت الاسلام محمد جواد ارسطا با اشاره به اهمیت و جایگاه ماه مبارک رمضان، اظهار داشت: هدف از روزه ایجاد روح تقوی در فرد و جامعه است.

وی با تقسیم بندی اعمال به دو قسم مقبول و صحیح ادامه داد: آنچه که در کتب فقهی در شرایط روزه گفته می شود تنها برای صحت آن است در حالی که قبولی روزه مسئله دیگری است.

ارسطا با بیان این مطلب که روزه وقتی قبول است که باعث افزایش تقوی فردی و جمعی گردد،تصریح کرد: روزه یک جامعه نیز وقتی مقبول است که موجب بالا رفتن میزان تقوی در میان مردم آن جامعه گردد.

رئیس دانشگاه باقرالعلوم(ع) در ادامه با اشاره به کاهش آمار جرم و جنایت در ماه مبارک رمضان اذعان داشت: امروز ما شاهدیم که طبق آمارهای رسمی جرایم در ماه مبارک رمضان کاهش ولی بعد از آن افزایش می یابد، آیا این مهم معنایش این است که روزه در جامعه ما تاثیر گذاشته یا اثر آن مقطعی است؟

وی با مقطعی خواندن اثر روزه در جامعه تاکید کرد: اگر امروز به طور مکرر از رسانه های کشور اخبار مربوط به ناهنجاری ها یا ناامنی های اخلاقی را می شنویم، به خاطر این است که تقوی در جامعه ما نهادینه نشده است.

دولت تقوی را در جامعه گسترش دهد

معاون آموزش دفتر تبلیغات اضافه کرد: همانطور که یک فرد وظیفه دارد، تقوی را به وسیله روزه در خود تقویت کند، مسئولین نیز وظیفه دارند راهکارهای افزایش تقوی در جامعه مخصوصا در ماه مبارک رمضان، را به صورت اطمینان بخش که ادامه دار شده و نهادینه گردد، ایجاد کنند.

این استاد حوزه و دانشگاه افزایش تقوی در جامعه را یکی از مسائل فقهی و مقاصد شریعت اسلام دانست و یادآور شد: طبق آیه 183 سوره بقره، دولت اسلامی باید به اشکال مختلف در جهت تامین این هدف الهی در جامعه تلاش کند.

هیچکس با اهل بیت(ع) قابل مقایسه نیست

رئیس دانشگاه باقرالعلوم(ع) در بخش دیگری از سخنان خود با بیان روایتی از امام صادق(ع) به تبیین جایگاه والای اهل بیت(ع) و اهمیت ماه مبارک رمضان پرداخت و ابراز داشت: از برخی روایات فهمیده می شود که موقعیت ماه رمضان نسبت به ماه های دیگر همچون موقعیت اهل بیت(ع) نسبت به دیگران است یعنی همانطور که ماه مبارک رمضان قابل قیاس با دیگر ماه های سال و حتی ماه های حرام(دارای حرمت و احترام) نمی باشد، هیچ فردی نیز قابل قیاس با اهل بیت(ع) و آل پیامبر اکرم(ص) نیست و این که گاهی اوقات در حق برخی از بزرگان بیان می شود که بزرگواری در رتبه بعد از معصومین قرار دارد، مبالغه ای است که در بیان آن دقت کافی صورت نگرفته است.