به گزارش خبرگزاری مهر، این اثر به بررسی عرفان در جهان اسلام طی سالهای 1200 تا 1800 میلادی می‌پردازد. این اثر درصدد است تا مفهوم بندی مجددی از عرفان اسلامی ارائه دهد. همچنین در این اثر رابطه میان عرفان و جامعه مورد بررسی قرار گرفته است.
در سالهای اخیر بسیاری از مورخان عرفان اسلامی در مورد چگونگی بررسی جوهرگرایی دچار سختی و دشواری شده‌اند. دوره تاریخی این اثر از پایان دوران خلافت عباسی آغاز می‌شود و تا دوران اوج امپراتوری عثمانی و صفویه را دربرمی‌گیرد.
این کتاب برای صورت بندی جدیدی از عرفان اسلامی به مطالعه آثار مربوط به عصر عثمانی، آثار فارسی و جنوب آسیا پرداخته است.
بر این اساس آثار جغرافی‌دانان، مورخان و ادیبان مورد توجه قرار گرفته تا از رهگذر آن به مفهوم بندی مجدد برخی اصول اساسی روش شناختی و پارادایمهای تفسیری در خصوص عرفان اسلامی نائل آید.
پس از آن نقش عرفان اسلامی در تاریخ اجتماعی، تاریخ فرهنگی و تاریخ سیاسی جوامع پیشامدرن اسلامی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
نظر شما