به گزارش خبرنگار مهر، رد پای صبوری، تواضع و هر چه پاکی و خلوص است بر دلت بر جای مانده است.
زمزمه های نیمه شب رمضان دلت را خالی کرد از هر چه دلگیری و غمگینی است و طاهر شدی وقتی با ترنم دعای رمضان چهره به پاکی آب وضو سپردی. آرام شدی در هق هق دعاهای بی تاب شب احیا و دلت پر شد از نور و معرفت الهی آن هنگام که دست به نیت یک ماهه بردی و دل به گرسنگان و تشنگان دادی.
در رمضانی که طلایه دار سال معنوی است، تو به هر چه نیکی است لبخند زدی و به توحید و یگانگی پیوستی و سجده بر خاک زدی به شکرانه فرصتی که برای بخشیده شدن یافتی.
" دعا کن، روز عید فطر خدا هر چیز که بنده هاش بخواهد به او می دهد" جمله ای ساده که دلت را باز دعوت می کند به امیدواری بخشش و کرم خداوند.
چقدر جمله در دنیا هست که با شنیدن شان لحظه لحظه به خدایت نزدیک و نزدیکتر می شوی و دلت را می سپاری به بزرگی و بخشش بی حد و حصرش.
خداوندا ما انسانیم، انسانی که تو از روحت بر آن دمیدی، می دانیم که چگونه حرمت روح بزرگی که وجودمان را بی منت بر آن آراستی، شکستیم و باز ما را نراندی از مهربانی و بخششت.
ما انسانیم، انسانی که می گویند ممکن الخطاست و نه جایز الخطا و تو با صبوری بسیار دیدی که ما بارها و بارها ممکن و جایز الخطا شدیم. درهای توبه را برایمان باز گذاشتی و ما باز هم باز آمدیم به امید بخشودگی بی حد و حسابت.
ما را دعوت کردی به دنیای خوبی ها و کمال وقتی ماه رمضان را ماه فرصت برای توبه و استغفار بنا کردی.
ما هم آمدیم شاید نه آنطور که تو دلت می خواهد. آمدیم به پناه این روزهای بزرگ بخشش به سویت دست بلند کردیم تا رحمتت را به قنوت دستهایمان ارزانی کنی، هرچند می دانیم با همه وجود به میهمانی ات نیامدیم اما تا حد توان بندگی دست به دامانت شدیم.
ما هم آمدیم شاید نه آنطور که تو دلت می خواهد. آمدیم به پناه این روزهای بزرگ بخشش به سویت دست بلند کردیم تا رحمتت را به قنوت دستهایمان ارزانی کنی، هرچند می دانیم با همه وجود به میهمانی ات نیامدیم اما تا حد توان بندگی دست به دامانت شدیم.
پیشوای چهارم شیعیان امام زینالعابدین (ع) چه تعبیر زیبایی دارد وقتی می گوید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِیهِ الْآمَالُ وَ نُشِرَتْ فِیهِ الْأَعْمَالُ» خداحافظ ای ماهی که آرزوهایمان در تو نزدیک شد.
امشب آخرین شب میهمانی خدا است گرچه ما بندگان هر لحظه میهمان بزرگی خالق بی همتای خود هستیم. امشب نه آخرین فرصت دعا و نیایش که شاید آخرین ماه رمضانی باشد که یکدل و یکصدا با مسلمانان جهان گشنگی و تشنگی را حس کردیم و شاید آخرین فرصتی باشد که پیش از اذان صبح در تاریکی صبحدم با گوش دادن به دعای " اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ " بر سر سفره سحری می نشینیم و شاید آخرین فرصتی باشد که کنار سفره افطار گوش به دعای ربنا... می دهی.
آری شاید این آخرین فرصت مان باشد. کاش کوتاهی مان در این روزهای استجابت دعا، بزرگ نباشد و دستمان خالی از سفره آسمانی خدا نماند.
.....................................
آسیه چهارباغی
نظر شما