گذر از ابرهای رحمت تا روشنی ماه فطرت/مومنان، بشارتتان باد!

 بدرود ‌ای یار و قرینی که چون رخت بربندی فراقت رنج افزا شود. بدرود‌ ای ماهی که تا بودی امنیت و سلامتی بود. بدرود‌ ای ماه خدا که به هنگام وداع از تو نه غباری به دل داریم و نه از روزه‌ات ملامتی در خاطر. بدرود ‌ای بهترین ماه ‌ای یاریگر ما که در برابر شیطان یاریمان دادی.

پروردگارا، مهمان چشم انتظار به فضلت که با آرزوی پاکی از گناهان رشته نفسش را پاره  از هم دریده و به احساس بندگی عمل روزه به جا آورده و از روی شرمندگی طلب توبه کرده و به امید رحمت و بخشندگی شب قدر را گذرانده چگونه می‌تواند گذر ابرهای ماه نابت را نظاره گر باشد. آری دلش به تکاپو افتاده، تحمل فراق ندارد چرا که در این ماه عزیز شراره‌های نیاز را با جرقه‌های امید به حکمت و رحمتت پیوند زده است و عطر توبه را استشمام  کرده و پرتویی از نور قرآن را بر وجودش حس کرده است.

ماه غفران از او سپری می‌شود در حالی که وجودش مملو از عشق و شور برای رسیدن به عید نور آماده شده و بر زبان، اندیشه‌ها را مهیا کرده و تکبیر گویان عید را آغاز می‌کند  حال آنکه خوب می‌داند خداوند در اتمام این مهمانی، رنجور و خسته ر‌هایش نکرده و اوست که همیشه در فکر بهبودی افکار خاموش است؛برایش چراغ محراب عشق را روشن کرده و خواهان دستهای نیاز بر فراز نغمه‌های راز در قنوت نماز عید فطر است.

خداوند عید فطر را قرار داده است تا از برکت آن فرصتی باشد که التهاب چشمهای خیره، قلبهای تیره را از بین ببرد.

آری می‌توان جام لبریز عشق به معبود را با نگین ادب بندگی همراه ساخت و خود را آغشته به خوی رمضان کرد و مسیر عبادت را به منتهای اطاعت رساند تا فغان از نغمه مستانه نفس، خشکی روح را نسوزاند.

با حلول ماه شوال و به برکت این روز فرخنده امیدواریم که اهالی خاک به غربت خودشان‌‌ رها نشوند و متنبه و بیدار بوی رستگاری را استشمام کنند.

اما آنچه بر دل و جان سنگینی می‌کند احساس حیرانی است که در چشمانمان حلقه زده است که آیا طهارت در نفسمان خیمه آویخته و افسانه زنجیر نفس را گسسته‌ایم و در ماه رحمت عبودیت را آموخته‌ایم و آیا جان را به خشنودی معبود سپرده‌ایم و قدم در عرصه شکرگزاری برداشته‌ایم؟

امید است که تکه‌ای از ابرهای رحمتت بر سرمان مستدام باشد و با آمدن عید پرشورت خرسند شویم که سفینه نجاتی آمده است و می‌خواهد ما را برعرشه بندگی قرار دهد ان شاء الله.

عید فطر

مسلمانان روزه دار که ماه رمضان را به روزه دارى به پا داشته و از خوردن و آشامیدن و بسیارى از کارهاى مباح دیگر امتناع ورزیده‌اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند می‌طلبند، اجر و پاداشى که خود خداوند به آنان وعده داده است.

یکی از اعمال روز عید فطر تکبیر خداوند است که حضرت رضا (ع) در مورد علت تکبیرهاى زیاد در روز عید فطر می‌‏فرماید: تکبیر، تعظیم و بزرگداشت‏ خداوند متعال است و نوعى تشکر از هدایت‏‌ها و نعمت‏هاى پروردگار جهانیان .

امیرالمؤمنین على (ع) در یکى از اعیاد فطر خطبه‌اى خوانده‏‌اند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بیم داده‌‏اند: اى مردم! این روز شما روزى است که نیکوکاران در آن پاداش می‌گیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مأیوس و ناامید می‌‏گردند و این شباهتى زیاد به روز قیامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جایگاه نماز عید شدن به یاد آورید خروجتان از قبر‌ها و رفتنتان را به سوى پروردگار، و با ایستادن در جایگاه نماز به یاد آورید ایستادن در برابر پروردگارتان را و با بازگشت ‏به سوى منازل خود، متذکر شوید بازگشتتان را به سوى منازلتان در بهشت‏ برین، اى بندگان خدا، کمترین چیزى که به زنان و مردان روزه ‏دار داده می‌شود این است که فرشته‌اى در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا می‌دهد و می‌گوید: هان! بشارتتان باد، اى بندگان خدا که گناهان گذشته‏تان آمرزیده شد، پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را بگذرانید.

روز اول ماه شوال را بدین سبب عید فطر خوانده‌‏اند که در این روز، امر امساک و صوم از خوردن و آشامیدن برداشته شده و رخصت داده شد که مؤمنان در روز افطار کنند و روزه خود را بشکنند. چرا که فطر و فطر و فطور به معناى خوردن و آشامیدن است.

ابتداى خوردن و آشامیدن را افطار می‌‏نامند و از این رو است که پس از اتمام روز و هنگامى که مغرب شرعى در روزهاى ماه رمضان، شروع می‌شود انسان افطار می‌کند یعنى اجازه خوردن پس از امساک از خوردن به او داده می‌‏شود.

عید فطر داراى اعمال و عباداتى است که در روایات معصومین (ع) به آنها پرداخته شده و ادعیه خاصى نیز آمده است.

از سخنان معصومین(ع) چنین مستفاد می‌‏شود که روز عید فطر، روز گرفتن مزد است و لذا در این روز مستحب است که انسان بسیار دعا کند و به یاد خدا باشد و روز خود را به بطالت و تنبلى نگذراند و خیر دنیا و آخرت را بطلبد.

امام باقر(ع) از رسول خدا (ص) روایت می‌کند که فرمود: هر‌گاه روز اول ماه شوال (عید فطر) فرا می‌رسد، منادی از سوی خداوند ندا می‌دهد: ای مؤمنین؛ بشتابید به سوی جایزه ‌هایتان.

آنگاه امام باقر(ع) رو به جابر کرد و فرمود: ‌ای جابر! جوایز خدا، مثل جایزه‌های این پادشاهان نیست! امروز، روز جایزه‌هاست!