به گزارش خبرگزاری مهر، محمدکاظم مزینانی نویسنده با بیان این که در نوشتن از سوژه‌ها و مضامین تاریخی باید نکاتی را در نظر داشت، گفت: در نگارش وقایعی مانند 17شهریور 57 به دلیل این که ممکن است نویسنده در آن واقعه حضور نداشته و از نزدیک واقعه را ندیده باشد، باید به سراغ پژوهش و تحقیق برود.
وی با بیان این که نویسندگان کمتر برای نگارش آثار تاریخی خود به سراغ پژوهش می‌روند، گفت: تحقیق نکردن در مورد وقایع تاریخی باعث می‌شود که ذات و اصل آن واقعه در داستان مهجور بماند و به خوبی به آن پرداخته نشود.
نویسنده کتاب «شاه بی شین» با تاکید بر این که اصل داستان، جادو و رازوارگی است، گفت: پیوند دادن این جادو و رازوارگی با واقعه تاریخی کار ساده ای نیست و برای من نوشتن از کشتار مغول در ایران راحت تر از نوشتن درباره موضوعی مانند واقعه 17شهریور 57 در میدان شهداست چرا که آن واقعه به حادثه ورا تاریخی تبدیل شده، اما حادثه میدان شهدا به دلیل این که زمان زیادی از آن نگذشته هنوز به صورت واقعه تاریخی باقی مانده است.
وی درباره نوع نگارش داستان‌هایی از انقلاب اسلامی، گفت: نویسنده در نگارش داستان‌های انقلاب اسلامی نباید به یک روایت از وقایع بسنده کند بلکه باید تمام روایت‌ها و خرده روایت‌ها را در نظر داشته باشد و با توجه به آنها رمان خود را بنویسد.
مزینانی با اشاره به این که ضرورت نوشتن از انقلاب و حوادث مربوط به انقلاب اسلامی باید از درون نویسنده بجوشد، گفت: سفارشی یا بخشنامه ای بودن داستان انقلاب باعث می‌شود که کارخوبی در این زمینه تولید نشود و بهتر این است که خود نویسنده احساس نیاز کند و به دنبال این گونه موضوعات برود.
نظر شما