فرزاد موتمن کارگردان و کارشناس مسائل سینمایی ضمن بیان این مطلب نبود خلاقیت در عرصه فیلمنامه نویسی را عامل اصلی افت کیفی این هنر دانست و به خبرنگار مهر گفت: مراکز آموزشی و کلاس‌های ویژه آموزش فیلمنامه نویسی زیاد است و خوشبختانه آثار کسانی را که در این فعالیت می کنند را می خوانم متوجه می شوم که تعداد علاقمندان به این حرفه جوان های تحصیل کرده سینما هستند و شور و علاقه و انرژی افراد را در زمینه فیلمنامه نویسی از نزدیک شاهد هستم؛ اما نکته قابل تامل این است که معضل فیلمنامه نویسی در ایران کپی برداری از فیلم های خارجی است و در اغلب موارد به ندرت این نوع کپیرداری ها با زندگی و شرایطی که مخاطب ایرانی در اجتماع زندگی می کند متفاوت است و به قولی به هیچ عنوان ایرانیزه شده نیست.
موتمن در ادامه افزود : ضعف در حوزه فیلمنامه نویسی مسئله تازه‌ای نیست که در چندسال اخیر خود را نشان داده باشد بلکه نبود فیلمنامه خوب معضل همیشگی این حرفه در سینمای ایران بوده است از همین رو به سختی می توان فیلمنامه خوب در تاریخ سینمای ایران وجود پیدا کرد البته سینما در چندسال اخیر به طور کلی شرایط متزلزلی داشته است و با انواع بحران چون فیلمنامه، مسئله تولید، اکران و ... مواجه بوده است و در این بین فیلم هایی که با نگاه فرهنگی ساخته می شد یا اغلب رنگ اکران را نمی دیدند و یا اینکه در بدترین شرایط ممکن و به شکل بسیار محدود به نمایش گذاشته می شد و خوب طبیعی است که در این شرایط مخاطب به سینما نرود یا از سر بی میلی و تنها برای پر کردن اوقات فراغت به سینما می رودند به همین دلیل معتقدم که نبود فیلمنامه خوب در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به چشم می خورد.
کارگردان فیلم "صداها" در ادامه صحبت های خود با اشاره به این مطلب که در حال حاضر برخی از سینماداران در کم و کیف تولید آثار اظهارنظر می‌کنند گفت: متاسفانه در حال حاضر شرایط حیات سینما به گونه ای شده است که برخی از سینماداران که سالن هایی دراختیار دارد نقش تاثیر گذاری در جذب مخاطب دارد به این ترتیب که برای ساخت برخی از فیلم ها به تهیه کننده ها مشورت می دهند و متاسفانه برخی از تهیه کننده ها هم به شدت تحت تاثیر این قشر از تصمیم گیران سینما قرار می گیرد. اما آنچه مسلم است امروزه تهیه کنند نقش مهمی در جریان تولید سینما دارد و فیلمنامه هم از این قاعده مستثنی نیست و مانند گذشته نیست که فیلمنامه نویس اثرش را به دفتر تهیه کننده ببرد و او را مجاب کند فیلمنامه مورد نظر را بسازد چراکه در جریان چنین اتفاقی بود که فلیمنامه نویس با جرات پای قلم خود می ایستاد و از آن دفاع می کرد و در نهایت اثر خوبی هم از آب در می آمد.
وی در پاسخ به این سئوال که آیا وقت آن نرسیده که فیلمنامه نویس به عنوان یکی از ارکان اصلی فیلم درصدی از فروش خوب آثار را به خود اختصاص دهد و به تعبیری سهام دار فیلم باشد گفت: برخی از فیلمنامه نویس‌ها که فیلمنامه‌هایشان در گیشه فروش خوبی داشته است دستمزدهای بالایی دریافت می کنند ولی این فرایند گسترده نیست و اساسا دستمزد فیلمنامه نویس در سینمای ایران پایین است در نتیجه باعث ایجاد بی انگیزگی می شود ضمن اینکه در برخی موارد بعضی از فیلمنامه نویسان در سال فیلمنامه های متعدد می نویسند که که هیچ یک از آنها به مرحله تولید نمی رسد البته این معضل تنها دامن فیلمنامه ایران را در بر نمی گیرد بلکه کارگردان ها از این قاعده مستثنی نیستند .
موتمن افزود: البته ناگفته نماند در یک سال اخیر دستمزد بازیگران به شکل نجومی بالا رفته است این رقم به شکلی است که در بسیاری از موارد تناسبی با بازگشت سرمایه نیز ندارد این درحالی است که دستمزد سایر عوامل همچنان طبق روال گذشته پرداخته می شود.
این کارگردان مسائل سینما در ادامه به وضعیت مخاطب در سینمای ایران اشاره کرد : با این اوصاف کردم میل به سینما رفتن به معنای واقعی را ندارند و به سوی برنامه های ماهواره میل پیدا می کنند و عده دیگر هم فیلم های روز خارجی را دنبال می کنند از همین رو به تغییر و تحول اساسی در این حوزه نیاز داریم تا شرایط فیلمنامه نویسی و فیلمسازی را بهتر کنیم.
وی در خصوص راهکارهای پیشگیری از ناهنجاری های موجود در سینما گفت: سینمای ایران سینمایی دولتی است و بیشترین اعتبارها و وام‌ها را از دولت دریافت می‌کنند و متاسفانه این وام ها به طور مستقیم به دست تهیه کننده‌ها می‌رسد و این قشر از اهالی سینما هستند که برای ماهیت کلی این هنر صنعت تصمیم می‌گیرد درحالی که به اعتقاد من باید این وام ها در دست صاحبان اندیشه یعنی فیلمنامه نویس و کارگردان باشد و تهیه کننده ها تنها به عنوان مجری در امر تهیه و تولید، فیلمنامه نویس و به طبع کارگردان را همراهی کنند نه اینکه اختیار امور سینما به طور کل در دست تهیه کننده باشد ؛ و اگر این اتفاق بیافتد نویسنده و گارگردان در تولید فیلم و در نهایت فرهنگ سازی نقش داشته باشند .
کارگردان "باج خور" در پایان گفت: در حال حاضر بسیاری از کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویسان شاخص در این عرصه به شکل کارمندی زندگی می کنند و هنر خود را فقط برای کسب درآمد در اختیار پروژه‌های دیگر می‌گذارند و به ندرت فیلمی ساخته می‌شود که خستگی را از تن آنها به در کند.
نظر شما