جواد علیزاده‌مقدم کاریکاتوریست باسابقه کشور به خبرنگار مهر گفت: این روزها دیگر وجود کاریکاتور در روزنامه‌ها، جزو دغدغه‌های مطبوعاتی نیست. شرایط بی‌ثبات صنفی، عدم وجود تضمین شغلی، نبود ظرفیت انتقاد و کپی‌رایت؛ همه دست به دست هم داده‌اند تا کاریکاتوریست به دنبال دردسر نباشد و به سمت حضور در جشنواره‌های خارجی و داخلی برود.
وی درباره کاریکاتورهای معدودی که در روزنامه‌ها منتشر می‌شوند، گفت: اکثر این آثار، کارتون‌های روزنامه‌ای نیستند بلکه مفاهیمی کلی هستند و در واقع مناسب جشنواره و نمایشگاه هستند. کاریکاتور مطبوعاتی باید به مسائل روز اشاره داشته باشد و در حد یک سرمقاله تاثیر بگذارد. از طرفی به خاطر نبود فرهنگ نقدپذیری، کاریکاتوریست‌ها سعی می‌کنند با ابهام حرف‌هایشان بزنند تا به کسی بر نخورد. البته نظارتی هم بر کاریکاتورها نیست و نبود تضمین شغلی سبب می‌شود که این آثار بی‌رمق باشند.
علیزاده‌مقدم با بیان اینکه کاریکاتورهای مطبوعاتی ما به سمت تصویرسازی و کلی‌گویی رفته‌اند، ابراز کرد: این آثار معمولا زمان و مکان ندارد و به موضوع روز اشاره ندارد. در حالی که یکی از ویژگی‌های کاریکاتور این است که به مسائل روز مثل بحث هدف‌مندی یارانه‌ها و از این دست مسائل می‌پردازد. اما از آنجا که کاریکاتوریست‌ها به خاطر مشکلات اقتصادی به دنبال دردسر نیستند آثارشان از انتقاد و مسائل روز دور شده است. در گذشته انجمن صنفی مطبوعات کاریکاتوریست‌ها را به عنوان حوزه‌ای از ژورنالیسم مورد حمایت قرار می‌داد اما حالا که این انجمن فعالیت نمی‌کند کارتونیست‌ها بدون حامی شده‌اند و هیچ صنفی از آنان حمایت نمی‌کند. بنابراین مشکلات‌شان مضاعف شده است.
این کاریکاتوریست باسابقه ادامه داد: انتشار یک کاریکاتور در روزنامه نشان از حسن‌نیت کاریکاتوریست و مسوولان روزنامه است بنابراین باید شرایطی فراهم شود تا در مصونیت کارشان را ادامه دهند. نظام یک کشور در صورتی قدرتمند می‌ماند که انتقاد شود چرا که انتقاد همواره سبب تقویت می‌شود. اگر این فکر در مسوولان ما تقویت شود، اوضاع کاریکاتوریست‌ها بهتر خواهد شد. در چنین شرایطی، به خاطر بار طنز و شادابی کاریکاتور، تاثیر مثبتی بر روح و روان مردم نیز خواهد گذاشت.
مدیرمسوول ماهنامه "طنز و کاریکاتور" در ادامه سخنان‌اش به مشکلات بخش خصوصی اشاره کرد و گفت: 21 سال از زندگی‌ام را وقف انتشار ماهنامه طنز و کاریکاتور کردم اما امروز به قدری مشکلات اقتصادی زیاد شده است که شاید نتوانم این ماهنامه را دوباره منتشر کنم. نشریات دولتی به رقابت با بخش خصوصی پرداخته‌اند و سبب از میدان به در کردن نشریات خصوصی شده‌اند. اینک به خاطر وضعیت بد نشر در کشور، نشریه من به عنوان نماینده بخش خصوصی نفس‌های آخرش را می‌کشد.
نظر شما