به گزارش خبرنگار مهر، زنی کرد در حال پختن نان است. می توانید حرکات او را برای پختن نان سنتی سنندجی ها ببینید. هر چند که او حرکتی نمی کند و ثابت یک جا نشسته، آن طرف تر مردی به همراه فرزندانش زمین را شخم می زند تا سرمایه جاودانی بدست آورد.
آن طرف تر هم ... . اگر دقت کنی لباسشان معرف محل زندگی شان است و صورت و آرایش موهایشان هم. اما جنس همه این زن و مردها از چوب درخت کنار و چنار است آنها مجسمه های کوچکی هستند که بار سنگین معرفی آداب و رسوم ایرانیان کردستان را به دوش می کشند.
هستند برخی دیگر از مجسمه ها که نازیبایی های روزگار را به نمایش گذاشته اند مانند بمباران شیمیایی حلبچه و کشته شدن هزاران هزار مردم بیگناه. و چه زیبا مجسمه های بی روح تلاش کرده اند تا این فجایع را آن طور که بود نشان دهند.
در روستای "ناچیت" کردستان کسی نبود که به عثمان رحمان زاده کار تراش روی چوب را یاد بدهد اما اکنون ۴۴ سال است که مجسمه چوبی می سازد و چنان در شهرش پر آوازه شده که اهالی روستایش او را پدر ژپتوی ایران می نامند چون تا به حال هزار و 400 مجسمه ساخته که هر کدام از آنها در قالب چندین مجموعه بخشی از فرهنگ و آداب و رسوم شهرشان را به نمایش می گذارند.
رحمان زاده که در شهرهای کرمان، شیراز و چند شهر دیگر و کشور عراق نمایشگاههای پر مخاطبی برگزار کرده بارها از سازمان میراث فرهنگی خواسته با این مجسمه ها یک موزه مردم شناسی دایر کند اما استاد عثمان به وعده های سازمان میراث فرهنگی اعتماد زیادی ندارد چون هر بار که مسئولان میراث فرهنگی در کردستان نمایشگاه او را دیده اند فقط وعده داده اند که هیچ وقت عملی نشده است.
استاد عثمان این مجسمه های چوبی را در کارتن های مقوایی جا سازی می کند و برای هر بار نمایش دادن آنها مشقتهای زیادی می کشد چون مکان مناسبی برای نگهداری از آنها ندارد.
می توان استاد عثمان و مجسمه های چوبی اش را تا آخر وقت امشب (۲۲ شهریور ماه) در گالری برج میلاد تهران ملاقات کرد.
نظر شما