به گزارش خبرنگار مهر، خیاطی یکی از هنرهای زیبا و صنعتی است که پیشینیه آغازین این کار در شهر کهک از تهران شروع شده است.
خیاطی یکی از شغلهای اصلی مردم شهر کهک به شمار می‌رود و نزدیک به ۵۰ کارگاه خیاطی در این شهر مشغول به فعالیت هستند و حدود ۳۰۰ خانوار از این راه امرار معاش می‌کنند.
این کارگاه‌ها در طول سالهای گذشته تمام ایام مشغول به فعالیت بودند و حدود ۸۰ درصد از جوانان این شهر نیز به شغل خیاطی اشتغال داشتند اما در طول سالهای اخیر شاهد این هستیم که فعالیت این کارگاه‌ها کمرنگ شده و اکثر جوانان به شغلهای دیگر از جمله کارگری ساختمان روی آوردهاند.
به دلیل مشکلات زیاد مجبور شدم خیاطی را رها کنم
ابولفضل گنجی ۵۰ ساله، با سابقهی ۳۵ ساله در شغل خیاطی است که این شغل را از ۱۴ سالگی و در شهر تهران آموخته است.
این خیاط ماهر در گفتگو با خبرنگار مهر، از شغل خود می‌گوید و اینکه در گذشته خیاطی در این شهر رواج بیشتری داشته و جوانان هم این شغل را شغل پدران خود می‌دانستند و با علاقه به این کار می‌پرداختند و این خود باعث شده بود که جوانان در همین شهر بمانند و به شهرهای دیگر مهاجرت نکرده و مشغول خیاطی شوند.
وی می‌گوید: سالهای زیادی در این شغل فعالیت کرده است اما به دلیل مشکلات زیادی که در این کار داشته مجبور شده که این شغل را رها کند.
وی عنوان می‌کند: از طریق این شغل امرار معاش می‌کرده و برای ۵ نفر دیگر هم ایجاد اشتغال کرده و آن‌ها از این راه اقتصاد خانواده را می‌گذراندند ولی در حال حاضر به دلیل مشکلات فراوانی که پیش روی این شغل است آن را رها کرده است.
گنجی، واردات بیرویهی کالاهای چینی به بازار، کم بودن سرمایه و گرانی پارچه را از عمده مشکلات در این کار عنوان کرد و ادامه داد: خیاطان این شهر برای خرید پارچه و مواد اولیه خیاطی مجبور هستند مسافت زیادی را به تهران رفته و هزینههای زیادی را علاوه بر هزینهی پارچه و مواد اولیه صرف کنند.
وی ادامه داد: تولیدات به دلیل ورود کالاهای چینی بسیار کمرنگ شده و این درحالی است که تولیدات این شهر از کالاهای چینی بسیار باکیفیت‌تر است.
این خیاط کهکی بیان کرد: با توجه به شرایط بازار در حال حاضر تولید مقرون به صرفه نیست و می‌بینیم بیشتر کارگران خیاطی به شغلهای دیگری از جمله کارگری ساختمان روی آوردهاند.
گنجی در ادامه عنوان کرد: از صنف خیاطان در این شهر هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد و حتی اتحادیهای برای خیاطان وجود ندارد.
این خیاط از مسئولین می‌خواهد تا حمایت جدیتری از تولیدکنندگان این شهر شود و مواد اولیه ارزان‌تر در اختیار کارگاههای تولیدی قرار گیرد تا خیاطان بتوانند به شغل خود ادامه داده و دچار مشکل نشوند.
وضعیت شغل خیاطی نسبت به سالهای گذشته خوب نیست
مجتبی موسوی از دیگر خیاطان این شهر است او از ۱۲ سالگی مشغول خیاطی شده و حدود ۳۰ سال است که خیاطی می‌کند.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر، می‌گوید: حدود ۷ یا ۸ ماه از سال را مشغول به کار هستیم و ماههای دیگر را بیکار.
این خیاط ادامه داد: وضعیت این کار نسبت به سالهای گذشته خراب‌تر شده و کسی هم به فکر ما نیست و مسئولین هم هیچ حمایتی از صنف خیاطان در این شهر نمی‌کنند.
وی با بیان اینکه تعداد دیگری از هم مسلکانش این پیشه را رها کرده‌اند افزود: گران شدن مواد اولیه، بالا رفتن هزینههای تولید و دستمزدهای کم و رفت آمدهای پرهزینه برای فراهم کردن لوازم خیاطی از عمده مشکلات خیاطان این شهر است.
موسوی افزود: بیشتر کارگران خیاطی بیمه نیستند و اگر هم بخواهند بیمه شوند توانایی پرداخت حق بیمه را ندارند چون درآمدی که از این شغل کسب می‌کنند فقط برای امرارمعاش خانواده است و نمی‌توانند هیچ پساندازی داشته باشند.
وی معتقد است اگر خیاطان این شهر از حمایت دولت برخوردار باشند می‌توانند از نظر کمی و کیفی تولیدات خود را بالا برده و با افتخار این کار را ادامه دهند و چناچه روند فعلی ادامه پیدا کند روز به روز شاهد تعطیلی کارگاههای خیاطی در شهر کهک خواهیم بود.
نظر شما