به گزارش خبرنگار مهر، ایلام هشت سال خط مقدم بود و مردم این استان در این دوران سنگ تمام گذاشتند و دین خود را به نظام ادا کردند.
مردم استان ایلام در دوران دفاع مقدس از خود رشادت‌ها و فداکاری‌های بسیار نشان دادند و در حال حاضر نیز در صف انقلاب قرار داشته و همواره ولایت مدار هستند.
مردم استان ایلام در ایام دفاع مقدس، اخبار جنگ را از صدا و سیما نمی دیدند بلکه از بانک خمپاره ها و صدای تفنگ می شنیدند چون که میزبان و مرزدار جنگ بودند.
بعد از گذشت جنگ تحمیلی این استان به طور کلی در کلیه بخشها و زیرساختها دچار مشکل شد و این آغاز محرومیت استان بود.
ایلام بعد از جنگ، 8 سال در حال بازسازی خود بود که این مسئله موجب عقب ماندگی توسعه این استان نسبت به مناطق مرکزی کشور شده است.
هنوز در بخشی از روستاهای مرزی ایلام آثار تخریب وجود دارد و نیازمند توجه بیش از پیش مسئولان به این مناطق است.
برخی اراضی کشاورزی هنوز به طور کامل پاک‌سازی نشده و این باعث مرگ و میرهایی در اثر وجود مین شده است.
اگرچه اقدام‌هایی برای رشد و توسعه استان صورت گرفته است، ولی ایلام در قیاس با نواحی میانی کشور عقب‌ماندگی محسوسی دارد.
اما آثار جنگ تحمیلی در ایلام فقط به این ختم نمی شود و معضلات بزرگ استان همچنان در ایلام باقی است.
یکی از معضلات خودکشی است و یکی از مهمترین علتهای این معضلات اجتماعی در استان، جنگ تحمیلی و پیامدهای منفی آن است.
برای مردم ایلام همچنان این سوال اساسی وجود دارد که چرا باید ایلام محروم باشد؟ مگر ایلام چه گناهی کرده که با وجود 600 هزار نفر جمعیت هنوز هم بیکاری بزرگترین مشکل استان است.
این درحالی است که این استان استعدادها و پتانسیهای بسیار زیادی در بخش کشاورزی، دامداری، نفت و گاز و...دارد.
وجود مرز طولانی با عراق، ایلام را در هشت سال جنگ تحمیلی به یکی از مهمترین اردوگاه های دفاع مقدس تبدیل کرد و زیرساختهای شهری و اقتصادی این استان از جمله راه های ارتباطی و تأسیسات به کلی تخریب شد.
براساس آمارهای رسمی اکنون بیش از یک پنجم جمعیت 600 هزار نفری استان ایلام زیر پوشش نهادهای حمایتی قرار دارند.
این افراد اکنون با ماهانه حدود ۵۰۰ هزار ریال روزگار می گذرانند و بیشتر آنان دارای خانواده های پرجمعیت هستند. آنها با چالشی جدی در زمینه تأمین حداقل معیشت مواجه هستند و در صورت ادامه این روند و افزایش فشارهای مادی بروز ناهنجاری های اجتماعی از جمله خودکشی قابل پیش بینی است.
تاکنون هیئت دولت طی سه بار سفر به استان، از نزدیک با مشکلات آشنا و مصوبات زیادی برای عمران و آبادانی و رفع محرومیت منطقه به تصویب رسانده اما خبری از اجرای این مصوبان نیست.
هنوز هم اطراف میدانهای ایلام انبوهی از افرادی دیده می‌شوند که برای گذران زندگی با لباسی کهنه برتن، پوتین‌های زمان جنگ را پوشیده و با ساکی پلاستیکی دردست منتظرند کسی آنها را به‌عنوان کارگر روزمزد ساختمانی سر کار ببرد، اما مگر ایلام چقدر ساختمان‌سازی دارد.
در دوران جنگ تحمیلی و سالهای پس از آن همواره به بهانه ناامن بودن استان و نبود زیرساختهای توسعه هیچگونه سرمایه گذاری کلانی در ایلام صورت نگرفته است.
نبود پرواز منظم هوایی، نداشتن خطوط ریلی و راه مناسب مهمترین عامل بازدارنده استان برای دستیابی به توسعه همه جانبه است.
استان ایلام جزو معدود استانهای کشور است که حتی یک متر آزادراه ندارد.
براساس آمارهای موجود به علت کمبود اعتبار و عدم مدیریت لازم اکنون بیش از یک هزار پروژه عمرانی نیمه تمام در بخشهای راه، کشاورزی، مسکن، آموزش و پرورش، تربیت بدنی و آب وجود دارد.
نبود شغل که تهدیدی برای سلامت روانی و امنیت اجتماعی جامعه به شمار می رود سبب شده تا بیشتر جوانان ایلام به مشاغل کاذب روی بیاورند. همچنین بیکاری باعث فرار مردم ایلام و مهاجرت در استان شده است.
کمبود امکانات در این استان در بخشهای پزشکی، کشاورزی، صنعتی و...کاملا در استان همچنان مهشود است.
نظر شما