جامعه هنری با بحران مخاطب روبروست/ هنر ایران بومی نیست

عزیزالله محمدپور در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: تامین امکانات و بودجه برای اهالی فرهنگ و هنر و ادارات فرهنگی، شرط کافی و وافی برای جهش فرهنگی و درخشش هنری نیست.

مدیر حوزه هنری مازندران با اشاره به اینکه متاسفانه مشکلات و دردهای مزمنی در جامعه هنری کشور ریشه دوانده است، تصریح کرد: کافه دلسوزان و نخبگان این عرصه باید همت کرده تا ضمن زدودن این ناملایمات و مشکلات، فضایی را فراهم آورند که خورشید هنر و فرهنگ ناب و سوخته بر جان های پاک و سینه های چاک هم میهنان پاک نهاد بتابد.

محمدپور بیان داشت: سیاست زدگی فضای هنری، شرکت سهامی خاص بودن، اختلافات نگرشی و رفتاری، خاص بودن آثار هنری، اختلاف در راهبردها و رویکردها، سیستم آموزشی ناقص، جدایی نهادهای سنتی و ادارات فرهنگی، جشنواره زدگی و
بی اعتمادی بین هنرمندان و مدیران فرهنگی از اهم آسیب های موجود در جامعه هنری کشور است.

وی با اشاره به اینکه متاسفانه هر دولتی که ظهور می کند با نگاه و اندیشه سیاسی خود مدیران قبلی را کنار می گذارد و افرادی ناپخته و ناآگاه به مسائل فرهنگی هنری کشور را جایگزین می کند، افزود: با این اقدام جشنواره ها و همایش ها رنگ و بوی سیاست می گیرد و خصلت ذاتی هنرمند که مبتنی بر انصاف و اعتراض بوده، این رویه را نمی پذیرد و گوشه انزوا را برمی
گزیند.

این هنرمند و تهیه کننده سینمایی کشور با بیان اینکه سیاست های یکسویه فرهنگی  و هنری که بر ادارات و نهادهای فرهنگی حاکم است، نمی تواند نگرش ها و سلایق متنوع را مجاب کند، اظهار داشت: بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر به واسطه این سیاست های ناموزون از گردونه هنر خارج می شوند.

وی افزود: نتیجه این یکسویه نگری ها در ادارات فرهنگی سبب می شود که هنرمندانی که با سیاست های کلان همراه بوده و مورد حمایت نهادهای دولتی قرار می گیرند در خود نیازی به رقابت احساس نکنند و هر دو گروه در این میدان بی رقابت از رشد و بالندگی باز می مانند.

محمدپور گفت: تفاوت ها عمده ای که در بینش و نگرش هنرمندان و رفتار، گفتار و شکل ظاهری آنها با بافت سنتی حاکم بر جامعه مشهود است موجب فاصله و جدایی بین هنرمندان و مردم شده و این دوگونه گی در رفتار و کردار، نوعی بدبینی نسبت به هم شده و ارتباط آنها را دچار خدشه می کند.

وی با بیان اینکه بسیاری از آثار هنری خلق شده مورد توجه افراد و گروههای خاص قرار می گیرد و مقبول عامه مردم نیست، تصریح کرد: این اتفاق سبب شده که جامعه هنری با بحران مخاطب مواجه شود و تعداد تماشاچیان این برنامه های هنری از عوامل آن کمتر باشد.

این فعال عرصه فرهنگ و هنر کشور با اشاره به اینکه سیاست های حاکم در مدیریت کلان فرهنگ و هنر، هنر دینی، معناگرا، فاخر و ارزشی است، افزود: اختلاف زیادی در تفسیر این هنرهای نو به واسطه گستردگی مفهوم وجود دارد که سبب نقض همدیگر در برخی موارد می شود.

وی با بیان اینکه ریشه بسیاری از مشکلات در عرصه هنر ناشی از نظام آموزشی ناقص است، اظهار داشت: این نظام ناقص راه آورد غرب بوده و بومی نیست و مبتنی بر نیازهای واقعی جامعه نخواهد بود. در نتیجه فاصله بیشتر مردم را که مخاطب اصلی آثار هنری هستند، با هنرمندان و تولیداتشان بیشتر می کند و کارآیی هنر را بی ثمر و اقتصاد هنر را بحران زده جلوه می دهد.

محمدپوربا اشاره به اینکه جدایی نهادهای سنتی و ادارات فرهنگی نظیر مساجد و هیئت های مذهبی با هنرمندان و نهادهای نوین فرهنگی هنری، یکی دیگر از آسیب های هنر امروز کشور است، اظهار داشت: هر گاه تلاش می شود بین این دو ارتباطی برقرار شود، شکل سیاسی به خود گرفته و کارآیی خود را از دست می دهد.

وی افزود: صواب آن است که هنر را از سیاست زدگی مبرا کرد چرا که تجربه نشان داده است که غلتیدن هنر و هنرمند در امور سیاسی، خلاقیت هنرمند و مانایی اثر را کمرنگ می کند و به نظر می رسد وحدت بین نهادهای فرهنگی و هنری و مساجد و تعامل آنها، بیشترین کارکرد را در پویایی و تاثیرگذاری هنر در جامعه دارد.

مدیرحوزه هنری مازندران با اشاره به فربه و ناکارآمد بودن سیستم اداری کشور، اظهار داشت: این سیستم اقیانوسی هیچ گاه نمی تواند سکوی پرتابی برای هنرمند باشد.

وی از جشنواره زدگی به عنوان آسیب جدی در عرصه هنری کشور یاد کرد و افزود: بسیاری از جشنواره ها موجب اتلاف بودجه، تغییر جهت تولیدات به سمت ذائقه جشنواره ها، ایجاد حس موفقیت کاذب در برخی هنرمندان جوان و سبب افسردگی در بسیاری از هنرمندان پویا می شود.

محمدپور، یکی از مشکلات رایج در جامعه هنری را بی اعتمادی هنرمندان نسبت به مدیران فرهنگی دانست و افزود: ویژگی کار هنری آهستگی و پیوستگی بوده که برخی مدیران آن را برنمی تابند و اگر بخواهند بر این قاعده تمکین کنند، سبد گزارشات سالانه آنان تهی از فعالیت و آمار می شود.

وی یادآور شد: موازی کاری و عدم هماهنگی بین نهادها و ادارات فرهنگی، نگاه غیرتخصصی به هنر توسط مدیران غیرمتخصص هنری و تاثیرپذیری افراطی وغیرعادلانه از جریان غالب فرهنگی در دنیای مای زده معاصر از آسیب های
جامعه هنری است.

محمدپورافزود: مادامی که آسیب ها بر جامعه هنری حاکم باشد، هر گونه تلاشی به ثمر نمی رسد که ضروری است مدیران فرهنگی و اهالی فرهنگ و هنر، با تعاملی فراخ نظرانه، این موانع و چالش ها را ریشه یابی کنند تا شاهد شکوفایی بهنر و بیشتر هنرمند و هنر در جامعه اسلامی باشیم.