به گزارش خبرگزاری مهر، در این بین نکته مهمی که خیلی ها موفقیت اخیر تراکتورسازی را بیشتر نشات گرفته از آن می دانند، حضور یک مربی کاربلد در راس امور فنی این تیم است که توانسته در کنار اتخاذ سیستم های مختلف، مدیریت عالی خود را نیز در تیم حکمفرما کند و حاصل همین خصوصیاتی که نزد امیر قلعه نویی سراغ داریم، صدرنشینی دوباره سرخپوشان تبریزی در لیگ یازدهم بوده است.
سرمربی تراکتورسازان اما خصوصیات خاص خود را نیز دارد که در نوع خود جالب و البته جای بحث و تحلیل دارد. وی که به یک مربی مقتدر و دارای دیسیپلین بالا مشهور است، در سالهای اخیر در هر تیمی بوده این خصوصیات خود را به شکلی بارزتر از خصوصیات و دانسته های فنی خود نشان داده و ثابت کرده که با بازیکن خاطی بدون هیچ تعارفی برخورد می کند.
در تیم تراکتورسازی نیز امسال ژنرال همان رفتار خود را برای شاگردانش اعمال کرده و می کند و هرگز بازیکنی در این تیم نتوانسته پس از اشتباه خود، مورد بخشش امیرخان قرار گیرد.
برای نمونه، حذف مهدی کیانی از لیست تراکتورسازان در آستانه دیدار حساس این تیم برابر استقلال در هفته ششم بود که پیش از آن دیدار خیلی ها حتی مدیرعامل باشگاه نیز وساطت کردند تا ژنرال هافبک خاطی خود را ببخشد اما حرف امیر یکی بود و کسی نمی توانست آنرا تغییر دهد. شاید آن مورد، یکی از سنگین ترین حکم های قلعه نویی علیه یک بازیکن بود اما این مربی که چهار بار لیگ برتر ایران را با تیم های استقلال و سپاهان فتح کرده، در مورد سایر بازیکنان تیمش نیز چندان ترحم به خرج نمی دهد و آنها را در قبال اشتباهاتشان، تنبیه می کند؛ هر چند که این تنبیه شامل تعویض آن بازیکن در جریان یک مسابقه باشد.
صحبت از تعویضهای امیر قلعه نویی به میان آمد، اما نه تعویض هایی که تاکتیکی و در قبال سیستم و تفکرات مربی تیم مقابل باشد، بلکه تعویض هایی که نتیجه اشتباه بازیکن خطاکار تیم تحت هدایت قلعه نویی است و آن بازیکن به اجبار باید از زمین بیرون بیاید، حتی اگر بازیکن خاطی یک مهره تاثیر گذار برای این مربی باشد.
اما تعویض هایی که قلعه نویی در فصل جاری در ترکیب تراکتورسازی انجام داده، اغلب ناشی از همین خصوصیت این مربی بوده که اعتقاد دارد بازیکنی که اشتباه کرده را باید از زمین مسابقه بیرون بکشد. این تعویض های سرمربی تراکتورسازی را از دو بعد موافق و مخالف می توان بررسی کرد.
بی گمان عده ای هستند که اعتقاد دارند کار امیرخان در قبال اشتباهات فردی بازیکنانش صحیح است و این کار باعث می شود تا بازیکنی که پس از اشتباهش با تعویض شدن تنبیه می شود، از آن به بعد ششدانگ حواس خود را جمع کند و دیگر جرات اشتباه کردن نداشته باشد.
این رویه ژنرال تا حدود زیادی سبب می شود که بازیکنانش سهل انگاری را کنار گذاشته و با جدیت در زمین برای برد تیمشان بجنگند و البته با نگاهی منطقی نیز می توان ضمن تائید این رویه امیر قلعه نویی، کاهش تدریجی اشتباهات در بین بازیکنان را شاهد بود و به این نکته توجه داشت که یک بازیکن حرفه ای که در لیگی به اصطلاح حرفه ای توپ می زند، هرگز نباید اشتباهاتی تاثیر گذار داشته باشد؛ چراکه با یک اشتباه ممکن است یک هزینه هنگفت در قبال رسیدن به هدفی خاص در یک باشگاه بی نتیجه بماند و شاید بیشتر به همین خاطر است که مربی ای همچون قلعه نویی به این مهم توجه ویژه ای دارد.
مخالفان این خصیصه سرمربی تراکتورسازی نیز عقیده دارند که با یک اشتباه نه تنها بازیکن خاطی تنبیه نمی شود، بلکه این نگرانی در او برای همیشه بوجود می آید که اگر اشتباه کند، باید تقاص آن را با تعویض شدنش پس بدهد. از این منظر، می توان حق را به منتقدان قلعه نویی داد؛ چراکه اگر این اعمال تنبیه سرمربی همیشه در ذهن بازیکنانش باشد، آن گاه این بازیکنان همواره با استرس در زمین مسابقه حاضر خواهند شد و طبیعی است که استرس سبب خواهد شد تا آنها نتوانند توانایی های خود را در حد کمال نشان دهند.
مهم تر آنکه، فوتبال ورزشی است که اشتباه در آن امری اجتناب ناپذیر است و شاید برخی ها تنبیه بازیکنان تحت فرمان امیر قلعه نویی را نوعی تنبیه اشتباه قلمداد کنند و مضرات آنرا بیش از فوایدش بدانند.
از سویی دیگر، ذهنیتی که در شاگردان ژنرال همواره وجود دارد، شکی نیست که آنها را از ریسک کردن در زمین مسابقه نیز باز می دارد و این ریسک نکردن ها، نه تنها از جذابیتهای بازی تراکتورسازی کم می کند، بلکه می تواند احتمال نتیجه مثبت دادن این ریسک را نیز سلب کند.
نکته ای که ذکر آن در این خصوص ضروری به نظر می رسد، مماشات نسبی امیرخان در قبال اشتباهات بازیکنانی است که پیش از این در تیمهایی دیگر شاگرد وی بوده اند و از خصوصیات این مربی تا حدودی آشنایی دارند. به عنوان مثال اشتباهات امیرحسین صادقی در بازی های ابتدای فصل تراکتورسازی بیشتر از هر مورد دیگری مشهود بود اما سرمربی این تیم کمی بیشتر از آنچه از او انتظار می رفت، در مورد مدافع باتجربه اما پر اشتباه خود که سابقا در تیم استقلال نیز بازیکن همین امیر قلعه نویی بود، خویشتنداری کرد و البته نتیجه اش این شد که صادقی بازی به بازی بهتر شد و توانست در قلب خط دفاعی تراکتورسازی به مهره ای تاثیر گذار بدل شود.
نمونه دیگر، اشتباه احمد آل نعمه در دیدار برابر نفت تهران بود که در آن صحنه مهاجم نه چندان بلند قامت نفت از روی سر آل نعمه ضربه سر زد و دروازه تراکتور را باز کرد و اگرچه این مدافع تراکتورسازی دقایقی پس از این اشتباه خود به شکل خاص قلعه نویی تنبیه شد، اما وی در بازی بعدی بنا به صلاحدید مربی تیمش در ترکیب قرار گرفت و در دیدار برابر نفت آبادان به میدان رفت.
این دوباره در ترکیب قرار گرفتن آل نعمه هم بیشتر بخاطر این بود که قلعه نویی در سپاهان به حد کافی به مدافع جنوبی تیمش زهر چشم نشان داده و وی را از نتیجه اشتباهاتش آگاه کرده بود که اکنون در تیم تراکتورسازی، کمی ملایم تر با این بازیکن برخورد می کند. اما برخورد ژنرال با بازیکنانی که اولین تجربه شاگردی این مربی را دارند، متفاوت از آنچه در بالا گفته شد، می باشد. شاید اخراج مهدی کیانی نیز به خاطر این بود که شاگردان جدید قلعه نویی اقتدار وی را نه بر اساس شنیده هایشان، بلکه از نزدیک لمس کنند و مراقب رفتار خود باشند.
به هر حال امیر قلعه نویی سبک خاص خود را در این خصوص دارد و ترجیح می دهد که با تنبیه بازیکنان خاطی تیمش، جلوی تکرار مجدد اشتباه آنها را بگیرد و در مجموع درصد اشتباهات فردی را در تیمش به حداقل برساند که به نظر می رسد این اعمال عقیده، در مورد برخی بازیکنان نتیجه ای مثبت داده اما احتمال اینکه برخی دیگراز بازیکنان از ترس تنبیه شدن، در خصوص این رفتار سرمربی تیمشان لب تر نمی کنند و اعتراضی ندارند نیز وجود دارد و بی شک هیچ یک از آنها نمی خواهند به سرنوشت شماره شش ابتدای فصل تیم تراکتورسازی دچار شوند.
-------------------
محمود نصیرپور
نظر شما