به گزارش خبرنگار مهر، نشست نقد و بررسی برنامه "رادیو هفت" با حضور اسرافیل علمداری قائم مقام و مدیر طرح برنامه شبکه آموزش سیما، محسن ساری مدیر پخش شبکه آموزش، محمرضا پورحسن مدیر روابط عمومی شبکه، منصور ضابطیان و محمد صوفی تهیه‌کنندگان برنامه، رامتین شهبازی و مازیار فکری ارشاد منتقد و کارشناس رسانه‌ای، فائزه نعمتی مجری و جمعی از پژوهشگران و برنامه سازان سیما در سالن آمفی تئاتر معاونت سیما برگزار شد.
در ابتدای این نشست اسرافیل علمداری قائم مقام و مدیر طرح و برنامه شبکه آموزش با اشاره به تغییر رویکرد محتوایی برنامه‌های شبکه گفت: زمانی که یک سال و نیم قبل به من ماموریت دادند که به شبکه آموزش بیایم شخصاً تا به حال نام این شبکه را نشنیده بودم، اما بعد از تحقیق متوجه شدم که این شبکه از سال 80 برنامه پخش می‌کند. اما بحث برنامه سازی در تلویزیون با آموزش درس متفاوت است و آموزش مستقیم باید در مدارس انجام شود.
وی افزود: به همین دلیل تغییر رویکردها مطرح شد و اولین برنامهای که با این رویکرد روی آنتن رفت برنامه "صبحی دیگر" بود که بعد از هفته اول به یکباره چهارهزار پیامک به شبکه رسید و متوجه شدیم که با برنامه خوب در هر ساعتی از روز می‌توان مخاطب را جذب کرد.
علمداری ادامه داد: شبکه آموزش به دلیل این تغییر رویکرد و بحث آموزش غیرمستقیم مانند کودک نوپایی است که باید بتواند روی پای خود بایستد. البته ما در حال حاضر 17 ساعت آنتن داریم، اما به این معنی نیست که چون در تمام این 17 ساعت باید درس بدهیم و به همین ایده شکل گیری برنامهای نظیر "رادیو هفت" از همین جا شکل گرفت تا در ساعات پایانی شب به مخاطب آموزش غیر مستقیم داده شود.
وی در ادامه عنوان کرد: البته هنوز هم این موضوع در بین مدیران حل نشده است و از ما می‌پرسند که پس بحث آموزش در برنامه‌هایتان چه شد؟ امیدواریم این موضوع حل شود، چرا که اگر ما از این 17 ساعت، 10 ساعت به آموزش مستقیم بپزداریم می‌توانیم هفت ساعت را به آموزش غیر مستقیم بپردازیم چرا که مدارس هم به زنگ تفریح احتیاج دارند.
در ادامه محمد صوفی تهیه کننده "رادیو هفت" در ارتباط با روند شکل‌گیری این برنامه گفت: هدف ما از ساخت "رادیو هفت" این بود که برای مردمی که به هر دلیل از اتفاقات روزانه عصبی هستند و وقتی به خانه می‌رسند به دنبال آرامش می‌گردند، برنامهای بسازیم که در مدت زمان یک ساعته خود تنها آرامش را هدیه کند و ضمن اینکه حرف‌های خوب می‌زند بعد از یک ساعت آرامش خاطر را به بیننده منتقل کند.
در ادامه منصور ضابطیان مجری و تهیه کننده "رادیو هفت" نیز درباره روند شکل گیری این برنامه گفت: 30 مرداد ماه سال گذشته "رادیو هفت" برای اولین بار پخش شد و هدف ما هم این بود برای کسی که در طول روز با ماجراهای بسیاری روبه رو است وقتی به خانه می‌رسد باید ضمن اینکه آرامش پیدا می‌کند سرگرم شود و مهمترین وسیله سرگرمی در تمام دنیا تلویزیون است. بنابراین ما فکر می‌کردیم آدمی که از صبح درگیر ماجراهایی مختلفی است و بخواهد دوباره همان را در تلویزیون ببیند اتفاق جالبی نیست، به همین دلیل گفتیم ساعت پایانی شب را با استفاده از کلام و موسیقی برای مخاطب دلنشین کنیم و او با آرامش استراحت کند.
وی ادامه داد: فکر می کردیم آرامش حلقه گمشده جامعه امروز ما است و روی همین موضوع سرمایه گذاری کردیم و همزمان این شانس را آوردیم که وقتی این طرح اولیه نوشته شد ماه رمضان شروع شده بود و دو ساعت نیز به باکس برنامه‌های شبکه هفت اضافه شده بود و همان موقع طرح را با آقای دکتر کجوری مطرح کرده بودم و ایشان هم به اقای دکتر پور حسین منتقل کردم و در عرض 10 روز برنامه روی آنتن رفت.
رامتین شهبازی در ادامه نشست به عنوان منتقد در خصوص ویژگی‌های برناه "رادیو هفت" گفت: سعی می‌کنم از فضای نقد فاصله بگیریم و بیشتر به تحلیل برنامه بپردازم، چرا که نقد خیلی در این سال‌ها ما را به فضای سلیقه‌ای نزدیک کرده است در حالیکه دنیا دیگر دنیای سلیقه‌ها نیست. ما در جامعه مدرن از صبح با حجم زیادی از اطلاعات مواجه هستیم و اینقدر داده وارد ذهن ما می‌شود که تا پایان شب فرصت نکنیم آنها را داده پردازی کنیم و ببینیم کدام به درد زندگی روزمره ما می‌خورد.
وی افزود: این حجم داده‌ها قدرت تخیل را دارد از ما می‌گیرد و اصولاً کارکرد رسانه‌ها در دنیای مدرن همین است و در این شرایط قدرت فردیت شخص گم می‌شود و بزرگترین مشکل هر جامعه‌ای هم این است که قدرت تخیل در آن از بین برود و فردیت افراد گرفته بشود و آدمها کم کم دارند تبدیل به سوژه می شوند و همه دارند یکسان می‌شوند و این یکسان شدن یک ابزارش رسانه است به همین دلیل دیگر جایی برای تخیل فردی باقی نمی‌ماند.
این منتقد و کارشناس رسانه گفت: بنابراین ما نیاز به تخیل داریم و برنامه "رادیو هفت" کاری که انجام می دهد این است که به تخیل مخاطب احترام می‌گذارد، یعنی اینکه سعی نمی‌کند مخاطب را بمباران تصویری کند و اتفاقاً حسن این برنامه هم همین است که خیلی به دنبال تصویر نیست و به دنبال کنش کلامی است و مجرای ارتباطی را از طریق کلام، موسیقی و گفتار ادبی باز کند. و این برنامه سعی می‌کند که در درجه اول تخیل را تقویت می‌کند و در درجه بعد از تحمیل تصویر خودداری می‌کند.
در ادامه برنامه ضابطیان در پاسخ به مجری برنامه که "رادیو هفت" را برنامهای تصویر محور دانست،عنوان داشت: ذوق زدگی تصویری در بسیاری از برنامه‌های تلویزیون وجود دارد و بیشتر آن هم از طریق نرم افزار است و به همین دلیل می بینیم که برنامه‌های تلویزیونی پراز وله‌ها و رنگ‌هایی است که اصلا احتیاجی به وجودشان نیست و نیازی نیست که اصلا در این ساعت شب در تلویزیون دیده شود و ما این را جزو مانیفست خود قرار دادیم که از این ذوق زدگی تصویری پرهیز کنیم اما به شدت به تصویر،جنس تصویر و شیک بودن تصویر معتقد هستیم.
وی افزود: یعنی معتقدیم که این تصویر باید شیک باشد حالا ممکن است این آیتم ما سه دقیقه باشد اما باید تمیز باشد و این همراهی مردم با تصویر و صدا برای ما مهم است.
در ادامه این نشست مازیار فکری ارشاد به عنوان منتقد در خصوص ویژگی‌های رادیو هفت گفت: در حوزه مطالعات کلاسیک رسانه رادیو و تلویزیون مقابل هم قرار می‌گیرند و هر کدام ویژگی‌ها و تعاریف متفاوتی دارد و شاید با نگاه کلاسیک ترکیب این دو امکان پذیر نباشد. اما فکر می‌کنم "رادیو هفت" در عین اینکه خالی از ضعف نیست، اما در این حوزه اتفاق جدیدی است و نکته مهم آن این است که تخیل پروری رادیو را با تصویر سازی تلویزیون آمیخته است و در عین حال خیلی شیفته تصویر نیست.
وی ادامه داد: شاید یکی از مهمترین ویژگی‌های "رادیو هفت" این است که مخاطب رادیویی را که سال‌ها با صدای مجریان رادیویی زندگی کرده است را بی واسطه با تصویرشان مواجه می‌کند و این اتفاق تازه ای است، ضمن اینکه جذابیت گرافیکی "رادیو هفت" در همین سادگی دکورها است و حتی رنگ‌ها و نورها در این برنامه به شدت مینی‌مالیستی است و علی‌رغم ورود به حوزه تصویر سعی کرده است نشانه‌های رادیویی را حفظ کند که از این مبحث موفق بوده است که وقتی جهان بینی رادیویی جلوی دوربین می‌آید موفق بوده است.
محمد صوفی تهیه‌کننده مشترک "رادیو هفت" نیز در ادامه این نشست با بیان اینکه این برنامه به هیچ عنوان یک برنامه رادیویی نیست، عنوان کرد: متاسفانه به واسطه اسم برنامه "رادیو هفت" دوستان به طور مداوم ما را با سایر برنامه‌های رادیویی مقایسه می‌کنند رد صورتیکه ما هیچ ادعایی مبنی بر برنامه رادیویی بودن نداریم اما فقط سعی کردیم تا تمام اضافات تصویری را از برنامه حذف کنیم.
وی تاکید کرد: "رادیو هفت" یک برنامه کاملا تصویری است و فکر می‌کنم دلیل جذابیت آن در مظر مخاطبان این باشد که اتفاقا یکی از تصویری‌ترین برنامه‌های سیما را به شکل ساده‌ای بسازیم.
منصور ضابطیان نیز در خصوص ذوق زدگی تصویری در برنامه‌های تلویزیونی گفت: خطری که برنامه‌های تلویزیونی را تهدید می‌کند این است سادگی را با شلختگی اشتباه می‌گیرند کما اینکه همین الان در برخی از برنامه‌ها این معضل دیده می‌شود.
مجری و طراح اولیه برنامه "رادیو هفت" همچنین در خصوص روند تولید این برنامه در شبکه آموزش گفت: طرحی که ما داشتیم در ابتدا "رادیو شب" بود اما به اصرار مدیران شبکه آموزش برای جا افتادن نام شبکه هفت اسم برنامه به "رادیو هفت" تغییر کرد و فکر می‌کنم اتفاق خوبی هم رخ داد.
وی افزود: هدف ما این بود که برنامهای را بسازیم تا حال مخاطب در ساعات پایانی شب خوب شود و ما اگر بتوانیم حتی یک ساعت مردم را پای تلوزیوین بنشانیم و آرامش را به آنها هدیه دهیم کار بزرگی انجام داده‌ایم.
در ادامه رامتین شهبازی با اشاره به اینکه "رادیو هفت" برنامهای پست مدرن است گفت: تلفیق رسانه‌ها و ژانرها یکی از تعاریف پست مدرن است و "رادیو هفت" از طریق نام خود یک نوع تعلیق را برای مخاطب ایجاد می‌کند که اصولاً با چه چیزی مواجه است. در این برنامه نام رادیو را به کار می‌بریم اما از طرف دیگر با تصویر مواجه هستیم، از تصویر استفاده می‌کنیم اما نشانه‌های رادیویی را می‌بینیم و به همین دلیل برنامه دارد با ذهن مخاطب بازی می‌کند و مخاطب را به تخیل وادار می‌کند که امیدوارم این برنامه خوش فکر و خوش ایده دچار تکرار نشود.
وی ادامه داد: مورد دیگری که در "رادیو هفت" وجود دارد این است که توجه اصلی در این برنامه بر روی زبان است و به این شیوه به مخاطب اجازه می‌دهد تصویر سازی کند و این تصویر سازی باعث می‌شود تا مخاطب با جان کلام ارتباط برقرار کند.
در ادامه این نشست محمد صوفی با تاکید بر اینکه بحث اصلی برنامه بر روی غافلگیری مخاطبان بود، گفت:ایجاد غافلگیری در مخاطب یک هدف ثانویه را دنبال می‌کرد و آن هم شکل گیری دیالگو در خانواده‌ها بود چرا که امروز در خانواده‌ها ما با فقر دیالوگ مواجه هستیم و ما سعی کردیم تا از طریق این غافلگیری بین خانواده‌ها دیالوگ و گفت‌وگو را برقرار کنیم.
در ادامه ضابطیان نیز در ارتباط با تلفیق رادیو و تلویزیون در"رادیو هفت" گفت: ما در این برنامه مساله رتیم را داشتیم و می‌خواستیم با آیتم‌های کوتاه مردم را آزار ندهیم و کاری کنیم که مردم حتی اگر دقایقی را برنامه را هم ندیده باشند احساس نکنند برنامه را از دست داده‌اند.
وی همچنین در باره خط قرمزهای اندک این برنامه عنان کرد: ما معمولا چند نوع خط قرمز داریم اخلاقی،سیاسی و ... اما یکسری خط قرمزهایی است که برنامه‌سازان خودشان برای خودشان بوجود می‌آورند و آن هم بر می‌گردد به تنبل بودن و ریسک پذیر نبودن برنامه‌سازان، و از سوی دیگر هم این هنر یه برنامه ساز است که هم کار خوب انجام دهد و هم بتواند به گونه‌ای تنوع ایجاد کند که باعث یک تغییر روند شود و در خصوص موسیقی‌هایی که از "رادیو هفت" پخش شد این اتفاق رخ داد.
نظر شما