به گزارش خبرنگار مهر، صابر امامی، شاعر، در نشست مروری بر کارنامه ادبی سیدمهدی شجاعی که شامگاه سه‌شنبه 13مهر در شهر کتاب برگزار شد، در سخنانی با بیان اینکه اعتقاد ما بر این است که در حیات بشری، خط انبیاء و خط منیت‌ها و درون‌گرایی‌های ما در کنار هم قرار گرفته است، گفت: خداوند در آیات قرآن، انسان وآفرینش او را بهترین و زیباترین خلقت خود نامیده است. به اعتقاد من ادبیات دینی یعنی نمایندگی کردن از خطی که انعکاس دهنده این کلام باشد و نشان دهنده سمت و سو و جهت امر متعال خداوند.
وی افزود: تولید ادبیاتی که بتواند انسان را در مسیر امر متعال قرار دهد؛ در واقع امری است دینی و هر امری که با آن نسبتی برقرار کند در مسیر آن قرار گرفته است.
امامی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به نوع ادبیات شجاعی و تاثیرگیری او از حادثه عاشورا گفت: شجاعی اگر در هر دوره زمانی دیگری نیز بود، همین آثار را خلق می‌کرد؛ چرا که این وظیفه هر نویسنده هنرمند و خلاق در مقابل کسانی است که می‌خواهند خداوند را از زندگی مردم حذف کنند. شجاعی در تمام آثارش آن چیزی را که معرفی می‌کند، فرهنگ اهل بیت (ع) در مقابل فرهنگ فراموشی آنهاست. این به اعتقاد من تنها معشوقی است که سخن گفتن از آن پشیمانی ندارد.
وی گفت: داستان‌های شجاعی نیستند که شناسنامه او را تشکیل می‌دهند؛ بلکه نگاه او در این آثار است که او را بر قله می‌نشاند؛ همچنانکه از شهریار قوی‌تر در حوزه غزل هم داریم، اما هیچ‌کس مثل او قصیده‌ای مثل «علی ای همای رحمت» ندارد. شاید در قد و قواره داستان‌های شجاعی داستان داشته باشیم، اما «کشتی پهلو گرفته» و یا «پدر، عشق، پسر» اوست که او را متمایز و در قله می‌نشاند. در واقع، این نوع از ارتباط شجاعی است که او را از ایسم‌ها می‌رهاند.
شجاعی جایگاه خود در روایت را می‌داند
رضا امیرخانی نیز در این نشست در سخنانی با اشاره به ادبیات مذهبی اظهار داشت: ادبیات مذهبی به اعتقاد من با ادبیات دینی متفاوت است. هر اثر مذهبی الزاما اثری دینی نیست؛ چرا که می‌توان اثری مذهبی نوشت که خداباورانه نباشد.
وی ادامه داد: در برجسته‌ترین آثار شجاعی ائمه معصومین (ع) دستمایه خلق اثر قرار گرفته‌اند، اما آنچه او را برتر از سایرین قرار می‌دهد در نوع نگاه و ارتباط زندگی ایشان با این سوژه‌ها بازمی‌گردد.
امیرخانی افزود: معتقدم درام به شکل غربی خود حول زندگی معصومین (ع) امکان شکل‌گیری ندارد؛ چون نویسنده آن باید با نوعی همذات‌پنداری با شخصیت‌های آن برای خلق آنها بپردازد. در واقع، درام حاصل اشراف بر فراتر از خود است.
نوینسده جانستان کابلستان ادامه داد: شجاعی هرگز بر پایه اثر داستانی از معصومان درام خلق نکرده است و تفاوت عمده او با سایرین نیز در این نکته است. ما در آثار شجاعی با یک راوی فروتن روبروییم که در قیاس با معصومین (ع) جای خود را می‌داند و این تفاوت او با بقیه کسانی است که داستان ائمه (ع) را می‌نویسند و این بدون شک یک اتفاق و کشف و الهام ناخودآگاه است که در تمام آثار او هست.
به گفته امیرخانی، مهم‌ترین اتفاق داستان شجاعی، این است که او جایگاه خودش را در روایت اثرش به خوبی می‌داند و پس از سال‌ها جنگیدن با قالب توانست آن را مهار خود کند.
نظر شما