به گزارش خبرگزاری مهر، محققان غربی در جستجوی منشأ و تحول تفکر اروپایی به فلسفه مدرسی و مسیحی قرون وسطی بازگشتند و به زودی دریافتند که فلسفه‌ها تا حد زیادی مدیون ترجمه‌های لاتینی از کتب و شروح عربی آثار افلاطون و ارسطو هستند. این آثار در عین حال نمایانگر ترکیبی نوافلاطونی بودند که به تفصیل در دوره یونانی مآبی ساخته و پرداخته شده بود.
بدین ترتیب رفته رفته اهمیت متون اصلی آشکار و چند تن از محققان چون زنکر به تصحیح برخی از آن آثار روی آوردند. پس از مدتی اصطلاحات فلسفی و کلامی اهمیت یافت و برخی به ضبط و ثبت این اصطلاحات مبادرت ورزیدند. بنابراین کم کم اصطلاح‌شناسی اهمیت یافت و مورد مطالعه قرار گرفت.
نگارنده در کتاب حاضر در پی آن است که سیر پیدایش و تحول اصطلاحات فلسفی در زبان عربی و فارسی را نشان دهد. وی برای نیل به این مقصود، به بررسی تاریخ تحول و منظور زبان علمی عربی و فارسی از طریق مطالعه آثار ادبی این دو زبان؛ یعنی نخستین ترجمه‌ها از متون یونانی و نیز مکتوبات علمی در زمینه های فلسفه، عرفان، کلام، منطق و حتی پزشکی و ریاضی، میپردازد.
نگارنده بر این باور است که زبان فارسی در راه ساختن زبان و اصطلاحات فلسفی مسیری متفاوت از عربی پیموده است.
چاپ اول این کتاب در سال 1387 از سوی انتشارات حکمت صورت گرفته و برای نوبت دوم در 216 صفحه از سوی همین ناشر تجدید چاپ شده است.
نظر شما