بیایید به قواعد خانه‌های خود احترام بگذاریم

هنوزعطر پاک حرمت معلم و شاگردی، رایحه خوش پیشکسوتی و نوآموزی، رابطه مرید و مرادی در قلب جامعه تآتر برقرار است. هنر متعالی تآتر ترازوی کار ماست و نه گیشه و ستارگان و روابط پس و پنهان. میدان تنگ و تاریک حرفه ترد و شکننده تآتر به نهایت از سوی سیاستمداران ناآشنا و مدیران نوخاسته تنگ‌تر و تاریک‌تر شده است. چه رسد به آن که دوستان سینماگر ما نیز عرصه ما را تنگ‌تر کنند.

 

امروز که صنف هنرمندان محترم سینما به تئاتر اعتنایی نشان می دهند، ناگزیریم از امنیت شغلی هزار بازیگر حرفه‌ای تآتر، که زندگی و معیشت خود را در خطر می‌بینند دفاع کنیم. اگر زمانه با سینما و سینماگران سازگار نیست، چرا ایشان فرصت فراغت خود را در تآتر می‌جویند؟ یعنی عرصه تآتر این گونه بی‌بها و بی‌کس است که از سر تفنن و در ناچاری ناگزیر بیکاری به سراغش آیید؟

 

در خانواده تئاتر حرفه‌ای جز دو سه تالار نمایش امکان دیگری نیست، یا اگر هست از ما دریغ می‌شود. خانواده گسترده هنرمندان تئاتر به طور متوسط سالی یک بارهم فرصت به صحنه رفتن ندارند. دستمزدهای کار حرفه‌ای هنوز پاسخگوی نیازهای خانواده‌های ما نیست.

 

بیکاری، بی‌خانمانی، بی‌قانونی، عدم امکان تصمیم‌گیری های صنفی و هزار بلیه دیگر گریبان گیر خانواده تئاتر است. قرارداد تیپ و آیین‌نامه‌های تعیین دستمزدها هنوز مورد تهاجم مدیران هنری است. ممیزی و بازدارندگی، هرهفته و هر روز و هر ساعت یک گروه را رنج می‌دهد.

 

ما نه جاه طلبی می‌کنیم و نه تیول داری. و هرگز مخالف حضور هنرمندان پرتوان و ریشه‌دار و کاربلد سینما بر صحنه های تآتر نبوده و نیستیم. اما بنا بر وظیفه‌ای که اساسنامه برعهده ما گذاشته، به اصولی پایبندیم که هر کس می‌تواند آن را در ترازوی عدالت خود سبک سنگین کند.

 

1. اگر بازیگران و هنرمندان سینما خواهان حضور بر صحنه‌های تئاترند، کوبه خانه ما بکوبند و صنف بازیگران یا صنوف دیگر خانه تآتر را آگاه سازند و بعد برصحنه تآتر حاضر شوند.

 

2. هنرمندان سینما بر مبنای قرارداد تیپ، این دستاورد بزرگ خانواده تئاتر تشریف‌فرما شوند.

 

3. حضورشان تنها بهانه ای برای رونق بخشیدن به گیشه ـ این مدینه فاضله برخی مسؤولان نورسیده ـ نباشد؛ که ما چنان مخاطبی را که به جای جستجوی جوهر متعالی تآتر، تنها آرزومند دیدار چشم و ابرو و شهرت برخی ستارگان است، نمی‌خواهیم.

 

4. تئاتر، تئاتر حرفه‌ای فرهنگ‌مدار، بنیان و قواعدی دارد که مباد ملعبه هوس کاسب‌کاران عرصه هنر شود و دیگر بار آن سرنوشتی برایش رقم بخورد که بر سر تآتر لاله¬زار، بعد از کودتای 28 مرداد 32 آمد.

 

5. اگر توانی در چنته دارید، از توان و استعداد خود برای احیای تالارهای ناشناخته بهره گیرید و این سه چهار تالار حرفه‌ای را که هنرمندان تآتر برای حضور در آن سالها در صف می‌مانند به ایشان واگذارید.

 

متاسفانه عدم رعایت اصول و شرایط یادشده در ماه‌های اخیر، نشان آن دارد که دستاورد ورود هنرمندان سینما، حتی فرزانگان آن عرصه، به تآتر بسیار ناموفق و ناامیدکننده بوده است و جز تا حدی موفقیت در گیشه دستاورد دیگری نداشته است.

 

عالیجنابان، مدیران محترم و اعضای هنرمند شورای انتخاب آثار در مراکز حرفه ای تئاتر! هشدار ما را جدی بگیرید، چرا که می‌دانید هر بازیگر و هنرمند تئاتر برای رسیدن به صحنه‌های حرفه‌ای چه مرارت‌هایی را به جان خریده است. پیش از گذار و رسیدن به تئاتر حرفه‌ای، انواع فعالیت‌های دانشجویی، گروه‌های آماتور، تجربیات کارگاهی، گذار از کلاس‌های کلان بازیگری، سالها خاک صحنه خوردن و به نقشهای کوتاه بسنده‌کردن پیموده شده است، تا که اگر صبور و خوش‌اقبال باشد و خود را اثبات کند؛ پس از سالها سر از صحنه تآتر حرفه‌ای درآورد.

 

بگذارید مهمانان ما قوانین تدوین‌شده چندین سال رنج ما را مزمزه کنند. سلام هزاران هنرمند بیکار و کم کار خانواده تآتر تهران و شهرستان را پاسخ دهند و پس از آن بر سر سفره فقیرانه ما بنشینند. بگذارید اول الفبای حرفه ما را بیاموزند و بعد ردای سرداری بردوش بیندازند.

 

تئاتر و سینما، خواهرانی از یک خانواده‌اند. عزت و ارزش بسیاری از آثار ارزشمند تاریخ سینما به اعتبار حضور هنرمندان تآتر به دست آمده و در دیگرسو، چه بسا که تآتر نیز، به مدد دستاوردهای تجربی هنر سینما، زبان و شیوه خود را غنا بخشیده است. آمد و شد هنرمندان تآتر و سینما به حریم یکدیگر چیز تازه‌ای نیست. اما بیایید به قواعد و اصول خانه‌های خود احترام بگذاریم.