به گزارش خبرنگار مهر، در این شماره از فصلنامه موسیقی ماهور مقاله هایی با عناوین "رؤیت صدا" نوشته آئن رایت ، ترجمه ناتالی چوبینه،" موسیقی ارمنستان" نوشته آلینا پهلوانیان ،آرام کروپیان،سوتلانا سرکیسیان با ترجمه ترانه کریمیان، "نمونه ای از کهن ترین نقدواره های ادبیات موسیقی" در بخش پایانی کتاب احصاءالایقاعات فارابی ترجمه فاطمه رجبی با مقدمه بابک خضرایی، "نمونه ای چند از آهنگی منسوب به عبدالقادر مراغه ای" نوشته زاون هاکوپیان،" تمهیدهای اجرایی تصنیف های عارف قزوینی" نوشته دکتر ساسان سپنتا،" آواز راست در دوران قاجار" نوشته سید حسین میثمی ، "مسئله فرم در تصنیف" و" اوفکی ، کانتمیر و موسیقی ایران" نوشته آرش محافظ ، "بهبود تکنیک نوازندگی در سازهای زهی"نوشته آرش آزاده و "واسونک های زنانه شیراز نوشته" یلدا یزدانی منتشر شده است.
در میان مقاله های منتشر شده، بررسی تصنیف های عارف قزوینی از این حیث که توسط خواننده های بسیاری در سه دهه اخیر خوانده شده است حائز اهمیت است در بخشی از این مقاله به تصنیف های ملی و میهنی او اشاره شده است : تصنیف های ملی و میهنی عارف قزوینی که شعر و آهنگ شان از خود اوست دارای چنان ویژگی هایی است که در طول حدود یکصد سال که از اولین کنسرت های او می گذرد ، نقاد زمانه همواره بر آنها مهر ماندگاری زده و این تصنیف ها و اشعار هنوز اجرا می شوند؛ عارف قزوینی در ترکیب نغمه های زیبا و روان حسن سلیقه داشت. او گوشه ای از موسیقی دستگاهی ایران را انتخاب و یک تم کوتاه از آن را به طرز دلپسندی توسعه می داد و اشعار مناسبی را با آن تلفیق می کرد .او در کنسرت های خود با افزودن"واو" های زائد و واژک هایی چون"جان" و غیره سعی می کرد روند ملودی را حفظ کند به عبارت دیگر موسیقی را فدای هجاهای شعر نمی کرد.
یکی دیگر از مقاله های تازه ترین فصلنامه موسیقی ماهور به مقاله ای تحت عنوان واسونک های زنانه شیراز نوشته یلدا یزدانی اختصاص دارد . در این مقاله در تعریف واسونک چنین آمده است : واسونکهای زنانه شیراز یک گونه موسیقایی دو جمله ای و یا دو جمله به علاوه یک ترجیع بند موسیقایی هستند که توسط زنان شیرازی در مراسم هایی چون عروسی، عزاداری و یا مراسم نمادین ویژه ای مثل عروسی بهار نارنج اجرا می شده اند . ملودی ، ریتم و اشعار این ترانه ها در موقعیت های اجرایی مختلف مشترک اند ، اما آنچه موجب تمایز بارز آنها می شود حالت اجرایی و چگونگی خواندن آنها است که در هر موقعیت اجرایی معنایی متناسب با شرایط به خود می گیرد .
مفاهیم بنیادی این فصلنامه به برسی کاربردهای تحلیل شنکری در قوم شناسی : مشکلات و امکانات نوشته ، جاناتان استاک ترجمه ناتالی چوبینه اختصاص دارد .
در بخش گزارش نگاهی به زندگی و فعالیت های حرفه ای رمضانعلی شاهرخ شده است، جهانگیر نصری اشرفی در ادامه این بخش به یاد استاد غلامعلی نینواز مطلبی با عنوان از رنجی که می بریم را نوشته است .
بخش پایانی این فصلنامه به عنوان مطلب "تا فصلی دیگر..." اختصاص دارد در این بخش سید محمد موسوی مدیر موسسه ماهور نگاهی به بازار داغ کنسرتها داشته و با قلمی طنز به توصیف آنها پرداخته است.در بخشی از این نوشته چنین آمده است : کنسرت پشت کنسرت برگزار می شود و تازه موسیقی دان های سنتی یاد گرفته اند مثل گروه های پاپ تبلیغ های آنچنانی هم بکنند.در این کار هم آنقدر خبره شده اند و چنان "در بوق می کنند" که مجاب می شوی اگر سنگ هم از آسمان ببارد حتما به کنسرت شان بروی".
مدیر موسسه ماهور در بخش دیگری از این یادداشت انتقادی چنین نوشته است:"....دف و تمبک بازی نیم ساعته و بی ربط نوازنده هایی که بعضی هاشان هرچیزی دم دست شان باشد و فقط صدا بدهد دور خودشان جمع می کنند و یک بیز شنگول و گاهی پرسر و صدا که این روزها دیگر مثل "مبارک باد" که عروسی را عروسی می کند ،تا نزنند کنسرت کنسرت نمی شود".
فصلنامه 51 و 52 در400 صفحه به قیمت 12هزارتومان در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.
نظر شما