آنچه انجامش در مکه حرام است

حدیـث
* پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله ـ در روز فتح مکّه ـ : خداوند روزى که آسمانها و زمین را آفرید، مکّه را حرام ساخت و تا برپایى قیامت نیز حرام است و براى هیچ کس پیش از من حلال نشده و براى احدى پس از من نیز حلال نخواهد شد و براى من جز ساعتى از یک روز، حلال نشده است.
 

* عمرو بن سعید، گروههایى را به مکّه اعزام مى کرد. ابو شریح به او گفت: اى امیر! اجازه بده سخنى را از قول پیامبر صلّى الله علیه و آله در فرداى روز فتح مکّه برایت بازگویم. دو گوشم شنید و با قلبم دریافتم و دو چشمم دید هنگامى که پیامبر آن سخن را گفت. پس از حمد و ثناى خدا فرمود: مکه را خداوند حرام کرده، ولى مردم حرامش ندانستند! براى هیچ کس که به خدا وقیامت ایمان دارد حلال نیست که در آن، خونى بریزد و درختى را قطع کند. پس اگر کسى در پى رخصت بود وبه جنگ پیامبر صلّى الله علیه و آله در مکه استنادکرد،بگویید: خداوند به پیامبرش اجازه داد و به شما اجازه نداده است. همانا خداوند تنها یک ساعت از یک روز را در آن به من اجازه داد. سپس احترام امروزش مثل احترام دیروز بازگشت. (این سخن را) حاضر به غایب برساند!

* امام على علیه السّلام : با شمشیرها به سوى حرم بیرون نروید و هیچ یک از شما در حالى که در برابرش شمشیر است نماز نخواند، چرا که قبله، ایمن است.
 

* ابوبصیر : از امام صادق علیه السّلام درباره کسى پرسیدم که مى خواهد به مکه یا مدینه، برود، آیا همراه داشتن سلاح براى او مکروه است؟ فرمود: اشکالى ندارد که سلاح از شهر خود بیرون ببرد، ولى وقتى وارد مکه مى شود، آن را آشکار نسازد.

* امام صادق علیه السّلام : سزاوار نیست که سلاح وارد حرم کند، مگر آن که آن را در کیسه اى بگذارد یا با پیچیدن آن در چیزى، پنهانش کند.
 

ورود غیر مسلمان
قـرآن
«و ما خانه (خدا) را براى مردم جایگاه تجمّع و ایمن قرار دادیم و از «مقام ابراهیم»، جایگاه نماز برگزینید. و به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا براى طواف کنندگان و معتکفان (براى عبادت) و راکعان و ساجدان پاک سازید».
«اى آنان که ایمان آورده اید! یقیناً مشرکان نجس اند. پس از این سال، به مسجد الحرام نزدیک نشوند و اگر از تهیدستى بیم داشتید، خداوند اگر بخواهد، از فضل خویش بى نیازتان خواهد کرد. همانا خداوند، داناى حکیم است».

حدیـث
* حنان: به امام صادق علیه السّلام گفتم: «چرا به خانه خدا «بیت الله الحرام» گویند؟» فرمود: چون که بر مشرکین حرام است، وارد آن شوند.
 

* امام صادق علیه السّلام : ذمّیان (اهل کتاب در پناه حکومت اسلام) وارد حرم و سرزمین هجرت نشوند و از این دو جا بیرون مى شوند.

 

* امام صادق علیه السّلام : درباره این آیه که «خانه ام را براى طواف کنندگان ومعتکفان و رکوع و سجود کنندگان پاک سازید» فرمود: یعنى خانه خدا را از مشرکان دور نگهداریم.

شکار و کندن درخت

*پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله ـ روز فتح مکّه ـ : این شهرى است که خداوند روزى که آسمانها و زمین را آفرید، حرمتش بخشید و این شهر، با حرمت خدا تا روز قیامت حرام است، نه خارَش چیده مى شود، نه شکارش رمانده مى شود، نه یافته شده اش برداشته مى شود، مگر کسى بخواهد اعلام کند، (تا صاحبش پیدا شود) و گیاهان تازه روییده اش چیده نمى شود. عبّاس گفت: یا رسول الله، جز گیاهِ «اِذْخِر»، که براى تزیین و براى خانه هایشان است. پیامبر فرمود: جز اِذخر.
 

* پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : گیاه حرم چیده نمى شود، درخت آن و خار آن قطع نمى شود و شکارش رمانده نمى شود...، پس هر که را دیدید که گیاه حرام را چیده یا درختش را قطع کرده یا شکارش را رمانده است، براى شما رواست که ناسزایش بگویید یا پشت او را ـ در حدّى که در حرم حلال است ـ به درد آورید.
 

* امام باقر علیه السّلام : خداوند حرام ساخته که گیاه حرمش چیده یا درخت آن قطع شود ـ مگر گیاه اِذخرـ یا پرنده آن صید گردد.
 

* امام صادق علیه السّلام : از درخت مکّه جز درخت خرما و درخت میوه، کنده نمى شود.

* امام صادق علیه السّلام : هرچه که در حرم مى روید، بر همه مردم حرام است (چیدنش) مگر آن چه را خودت رویانده و کاشته‌اى.
 

ذبح شکار

* امام صادق علیه السّلام : شکار را در حرم نباید ذبح کرد، هر چند در بیرون حرم صید شده باشد.
 

* شهاب بن عبد ربّه: به امام صادق علیه السّلام گفتم: با جوجه هایى که از غیر مکّه مى آورند سَحرى مى خورم. آن ها را در حرم ذبح مى کنند و با آن سَحرى مى خورم. حضرت فرمود: سحرىِ تو سحرى بدى است. آیا نمى دانى آن چه را زنده وارد حرم کنند، ذبح و نگهداشتن آن بر تو حرام است؟
 

* امام صادق علیه السّلام : در مکّه، جز شتر، گاو، گوسفند و مرغ، نباید ذبح شود.
 

تملّک پیدا شده

* امام صادق علیه السّلام : لُقَطه (چیز پیدا شده) دو گونه است: یکى آن چه که در حرم پیدا شده است که باید تا یک سال اعلام کنى، اگر صاحبش را یافتى که هیچ، وگرنه آن را صدقه مى دهى. یکى هم لُقطه غیر حرم که تا یک سال اعلام مى کنى، اگر صاحبش آمد به او مى دهى، وگرنه مى توانى براى خودت بردارى.
 

* محمّد بن رجاء ارجانى: به امام هادى علیه السّلام نوشتم: در مسجد الحرام بودم، دینارى دیدم. خم شدم که بردارم، دینار دیگرى دیدم. سنگریزه ها را گشتم، دینار سوّمى یافتم، آن ها را برداشتم و اعلام هم کردم، صاحب آن ها یافت نشد. نظرتان در این باره چیست؟ حضرت نوشت: آن چه را از قضیّه دینارها نوشتى، فهمیدم. اگر نیازمندى، یک سوّم را صدقه بده و اگر توانگرى، همه را صدقه بده.