سميرا اصلان پور : قوانين موجود در نشر ايران ، ضمانت اجرايي ندارند / ترجيح مي دهم قيد كتاب و نوشتن را بزنم تا اين كه بخواهم به دنبال احقاق حقوقم باشم

سميرا اصلانپور ، نويسنده ، با اعلام اين مطلب درميزگرد « بررسي رابطه حقوقي ومعنوي ناشر ومولف درايران » كه در محل خبرگزاري مهربرگزار شد ، افزود : اگر قرار دادي مي بندم كه مثلا سيصد هزار تومان حق الزحمه من مي شود ، چقدر بايد وقت بگذارم و به مراجع قانوني مراجعه كنم كه پولم را از ناشر بگيرم ؟ اصلا ارزشش را دارد؟ من حاضرم اين پول رانگيرم ، اين كتاب را چاپ نكنم  واصال دنبال اين مسائل نروم. براي من خيلي عجيب است وقتي از وضعيت نويسنده ها در كشورهاي غربي مي شنوم كه يك نويسنده با چاپ يك كتاب به شهرت مي رسد وبالاتر از 100هزار نسخه از كتابش به چاپ مي رسد وديگر در تامين معاشش با مشكل مواجه نيست.

به گزارش خبرنگار كتاب مهر ، اصلانپور در توصيح اين مطلب گفت : با نوشتن وچاپ يك كتاب يا دوكتاب از اين راه مي توانند ارتزاق كنند.اما در كشور ما چنين نيست ؛  من كه بيست سال است دارم كتاب مي نويسم ، كتاب نوشتن را كنارگذاشته ام  و روزنامه نگار شده ام وكارهاي ديگر مي كنم ، اين هم به اين دليل است كه من مي بينم اگر بخواهم اين كار را تمام وقت ادامه دهم وقت وعمرم راتلف مي كنم .

سميرا اصلانپور خطاب به حاضران درجلسه گفت : اينكه شما مي گوييد نويسنده ها از قانون اطلاع دارند، من به شما اعلام مي كنم كه هيچ اطلاعي از قانون ندارم ، اگر هم بدانم - كه اصلا دنبالش نمي روم كه بدانم - برايم فايده اي ندارد؛ چون نمي توانم ضمانت اجرايي براي قانون پيداكنم .

اين نويسنده درباره وضايف NGO ها گفت : اين مساله كه درجلسه مطرح شد مبني براينكه انجمن قلم وظايفي دارد واين وظايف را بايد انجام دهند يا اينكه دكتر پرويز گفت «كسي براي طرح شكايت به كميته حقوقي انجمن قلم مراجعه نكرده است » به خاطر اين است كه نويسنده ها اصلا اعتقادي ندارند كه اين مشكل را مي توان از اين طريق(قانون) حل كرد .

به گزارش خبرنگار كتاب مهر وي سپس با ذكر يك نمونه از برخورد هاي مسولين درباره ساماندهي به رابطه ناشر ومولف گفت : چند سال قبل از وزارت ارشاد ما را دعوت كردند وگفتند « مي خواهيم در وزارت ارشاد اتاق داوري ايجاد كنيم براي بررسي رابطه ناشر ومولف ورسيدگي به شكايات ناشران ونويسندگان » ، اما متاسفانه فقط يك جلسه تشكيل شد وديگر ادامه پيدا نكرد. اصلا معلوم نيست چه شد . من از آن روز به بعد به اين نتيجه رسيدم كه همه حرف هايي كه ازطرف مسولين زده مي شود فقط حرف است وبه همين دليل از پيگيري در مراجع قانوني سرد شده ام .

وي افزود : ما در شرايط كنوني شاهد اين هستيم كه هر كدام از گروه هاي موثر در حوزه كتاب در مورد مسوليت خود كوتاهي مي كنند. اول از همه تا هنگامي كه كتاب به عنوان يك كالا شناخته نشده باشد ومردم به آن اقبال وتوجه نشان ندهند.اصلا نمي تواند در فرايند توليد قرار بگيرد. وقتي كه مردم در جامعه اي كتاب نمي خوانند لازم نيست ما درباره مسائل ديگر حرف بزنيم .

به گزارش خبرنگاركتاب مهر ، اصلانپوردرتوصيح اين مطلب گفت : تازماني كه نويسنده اي نتواند آراء وانديشه هاي خود را به ديگران ارائه بدهد ، اصلا نويسنده به حساب نمي آيد ، پس ناشرهم نمي تواند كاركند. قبل ازهرچيزي اين مردم هستند كه بايد به كتاب توجه كنند ؛ اينكه چرا مردم به كتاب توجه نمي كنند به اين دليل است كه خواندن كتاب به مردم لذت نمي دهد . ادبيات وهنر دروهله ي اول بايد به مخاطب لذت بدهند . وقتي ازخواندن كتاب احساس لذت به مخاطب دست نمي دهد ، به طرف كتاب نمي رود وكتاب نمي خواند.

مسئول صفحه ادبيات روزنامه ي كيهان در توضيح رونق نداشتن كتابخواني درميان مردم افزود : يكي از دلايل كتاب نخواندن مردم عادت نكردن به اين كاراست . ما بايد قبل ازهرچيزعادت كتابخواني را درميان مردم جا بياندازيم . اين حرف شايد خليلي كليشه اي وتكراري است اما تاوقتي مردم عادت كرده اند به وقت تلف كردن پاي تلويزيون ، ميل ورغبت اين كه وقتشان رابه مطالعه اختصاص بدهند ، ندارند.

 اصلانپوردر پايان سخنان خود ، حمايت هاي دولتي از كتاب را ياد آور شد وافزود : وزارت فرهنگ وارشاد اسلامي بايد به كتاب سوبسيد بدهد و فرهنگ كتابخواني را ترويج كند وتازه بعد از آن است كه مي بينيم نشر اقتصاد هم پررونق مي شود و ديگر نيازبه سوبسيد دادن به كاغذ نيست .