به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی قبل از ظهر پنج شنبه، در پایان درس خارج فقه خود به تشریح ویژگی‌های روز عرفه پرداخت و گفت: روز عرفه از اعیاد بزرگ است و علاوه بر اینکه عید قربان بعد از آن قرار دارد، از این جهت که خدای تبارک و تعالی بر بندگان خود در شب و روز عرفه توجه خاصی کرده و رحمتش را سرازیر می‌کند دارای اهمیت خاصی است.
دعای عرفه، نور خدا در زمین است
استاد حوزه علمیه قم مضامین موجود در دعای عرفه را بسیار روحانی و عرفانی تعبیر کرد و افزود: این دعای عرفه مضامینی دارد که به سرعت انسان را به خدا متّصل می‌کند، هر چند مضامین دعاها همه‌اش برای اتّصال و تقرّب به خداست و اینکه انسان از دنیا و تعلّقات دنیوی کَنده شود، اما تعابیری، در قسمت‌های مختلف دعای عرفه وجود دارد که بسیار تعابیر مهمی است.
وی روزه داری در روز عرفه را بسیار مستحب و بابرکت برشمرد و اظهار داشت: این روز دارای آداب و احکام مختلفی است که باید به دقت و با آرامش قلب به آن پرداخت و تا جایی که روزه به شور و حال دعای این روز آسیب نزند، روزه عرفه سفارش شده است.
اذکار روز عرفه انسان ساز است
آیت الله فاضل لنکرانی اذکار و تسبیح خداوند در این روز عرفانی را مهم ارزیابی کرد و گفت: این تسبیحات برای این است که ذهن ناقص و ضعیف ما گاهی اوقات نسبت به خدای تبارک و تعالی توجه ندارد، خدا که در واقع منزّه است اما ما باید به خودمان این منزّه بودن پروردگار از نقایص را تلقین کنیم.
وی افزود: این تسبیحات ذهن را پاک، نفس را روشن، قلب را نورانی و روح را به خدا نزدیک می‌کند، و لذا هر چه بیشتر انسان این تسبیحات را بگوید جا دارد. این تسبیحات برای این است که انسان آلودگی‌ها را از ذهن بیرون کند.
عرفه، روز استغفار و تضرع
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار، روز عرفه را روز استغفار و تضرع در مقابل خداوند قلمداد کرد و گفت: یک مومن واقعی باید همیشه احساس کند که در مقابل ایزد تعالی دست خالی است و هرچه که دارد از ذات ربوبی حضرت حق است و نباید به زیبایی، دانایی، علم و حتی به تقوای ناچیز خود مغرور شود.
آیت الله فاضل با تاکید براینکه دعاهایی که زبان شیوای امام حسین(ع) جاری می‌شود ، باید نوری در قلب آلوده ما باشد، گفت: حقیقت این است که باید این دعاها را بخوانیم و به یادمان بسپاریم، مخصوصاً در قنوت نماز این دعاها خوانده شود، خوشا به حال آن کسی که بتواند در قنوتش این دعا را بخواند و خدای تبارک و تعالی چه بهره‌هایی را نصیب او می‌کند.
واکاوی "ذیل" دعای عرفه
وی به تشریح ذیل دعای عرفه که گاهی اوقات در بین مردم به آن توجه بیشتری می‌شود، پرداخت و افزود: بحثی واقع شده که این «ذیل» دعای عرفه، آیا مربوط به امام حسین(ع) است و جزء دعاست یا ربطی به ایشان ندارد؟!
عضو جامعه مدرسین حوزه با ذکر اسنادی به تبیین مسأله پیوست دعای عرفه منسوب به امام حسین(ع) پرداخت و گفت: کفعمی در کتاب بلد الأمین و مجلسی در زاد المعاد که در گذشته به جای مفاتیح در اختیار مردم بود و کتاب دعای بسیار خوبی است، این ذیل را نیاورده‌اند و خود مرحوم مجلسی در جلد 98 بحار، این عبارت را دارد "قد أورد الکفعمی أیضاً هذا الدعا فی البلد الأمین و إبن طاووس فی مصباح الزائر" و "کما سبق ذکرهما ولکن لیس فی آخره فیهما بقدر ورقٍ تقریباً" . همچنین مجلسی می‌گوید از این عبارت الهی "أنا الفقیر فی غنای فکیف لا أکون فقیراً فی فقری" نه در مصباح الزائر سید ابن طاووس آمده و نه در بلد الأمین کفعمی آمده است.
وی در ادامه گفت: بر اساس اسناد معتبر، این الفاظ و تعابیری که در این اضافه آمده با سیاق تعابیری که در دعای معصومین در کتب ادعیه آمده سازگاری نداشته و با مذاق صوفیه سازگاری دارد.
آیت الله فاضل در ادامه به تبیین ذیل دعای عرفه پرداخت و تصریح کرد: بر اساس مستندات موجود می‌توان ظن قوی پیدا کرد که این ذیل دعای عرفه از امام(ع) نیست، حالا اگر کسی خواست این را به عنوان رجا بخواند و یا به عنوان احتمال مانعی ندارد، ولی نمی‌توانیم بگوییم این کلامی است که امام حسین(ع) فرموده است.
نظر شما