قربانی کردن فضیلت فراوانی دارد

حجت الاسلام محمود احمدی در گفتگو با خبرنگار مهر با تبریک عید سعید قربان در تعریف و منشأ قربانی گفت: قربانی در لغت به معنای فدیه کردن است و منشأ آن به خلقت انسان و حضرت آدم(ع) باز می‌گردد و نمادی از ذبح نفس در راه محبوب است.

وی اضافه کرد: انسانی می‌تواند به مرتبه قربانی کردن برسد که به محبوب و خدایش آن قدر معتقد است که در راه او همه چیز را قربانی می‌کند که نماد بارز آن گردن نهادن حضرت ابراهیم(ع) در مقابل دستور خداوند مبنی بر قربانی کردن فرزندش حضرت اسماعیل(ع) است.

مدیر گروه فلسفه و کلام موسسه آموزش عالی بنت‌الهدی در تبیین مراتب قربانی کردن تأکید کرد: صحنه کربلا نمونه بارز قربانی کردن همه هستی و وجود امام حسین(ع) در مقابل خداست و قربانی دادن در حج نیز مرتبه دیگری برای گردن نهادن به دستور خداوند است.   

وی تصریح کرد: در آزمایش حضرت ابراهیم(ع) مراحل مختلفی طی شد و خدا او را ابتدا به دشواری‌های بیابان لم یزرع سپرد و سپس به او دستور داد تا فرزندش را قربانی کند اما قربانی بود که سرانجام نیافت.

احمدی بیان داشت: اگرچه در قربانی حضرت ابراهیم(ع) قربانی اتفاق نیفتاد اما امام حسین(ع) نه تنها جان خود بلکه اهل بیتش(ع) را هم در راه محبوب قربانی کرد و حضرت زینب(س) بعد از آن دعا فرمود که خداوندا این قربانی را بپذیر.

وی با بیان اینکه قربانی کردن امری فطری محسوب می‌شود اظهار داشت: این آئین در ادیان دیگر مانند یهودیت و مسیحیت هم سابقه دارد.

تأکید آیات و روایات بر فضیلت قربانی کردن

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی افزود: در قرآن کریم نیز آیاتی وجود دارد که بر قربانی کردن تأکید دارد و در روایات نیز فضیلت زیادی برای آن قائل شده‌اند به گونه‌‌ای که در برخی موارد حتی بیان شده اگر فردی پول ندارد و مبلغی را قرض و قربانی کند باز هم پسندیده است.

وی اضافه کرد: قربانی کردن ابعاد احتماعی هم دارد و یکی از آن دستگیری از مستمندان و فقراست و دیگر فضیلت آن هم این است که تمرین برای جوامع بشری است تا اگر تضادی در منافع فردی و گروهی در جامعه‌ای ایجاد شد افراد به نفع منفعت و مصالح عمومی جامعه از منافع فردی خود بگذرند.