مجتبی امیری سردبیر رادیو جوان درباره میزان دریافتی اندک رادیویی‌ها نسبت به برنامه‌سازان تلویزیون به خبرنگار مهر گفت: تلویزیون با استفاده از آگهی‌های بازرگانی که بعضا نرخ‌های نجومی دارند، درآمدزا است،اما رادیو چندان از این طریق کسب درآمد نمی‌کند. البته در دهه 80 در چند سال پی در پی با بر سر زبان افتادن نام رادیو جوان این شبکه با افزایش مخاطبان تبلیغات بسیاری گرفت و موفق به درآمدزایی مطلوبی شد.
وی افزود: شاید این امر نیز نفعی برای اهالی رادیو نداشت و به دلیل جدا بودن سیستم آگهی‌ها از امور مالی همچنان در آن سال‌ها دستمزد پایینی نصیب افراد می‌شد. با این حال علاقه به رادیو است که به ماندگاری افراد در آن می‌انجامد. اهالی فعلی این رسانه همگی عاشق آن هستند و مثل هنرمندان تئاتر که دریافتی اندکی دارند، رادیویی‌ها نیز با همین وضعیت با عشق کار می‌کنند.
نویسنده برنامه "صبح بخیر ایران" با اشاره به اصطلاح "خاک رادیو ما را گرفته است"، تصریح کرد: رادیو رسانه خوبی به حساب می‌آید و حیف است که به آن نمی‌رسند و قدرش را نمی‌دانند. برای ما هم همیشه سئوال بوده که آیا باید قدر همین دستمزد کم کار کنیم؟ یا همواره به بهترین شکل کارمان را انجام دهیم؟ با این حال نمی‌توانیم از این رسانه دل بکنیم.
امیری یادآور شد: اما لااقل در شبکه جوان شاهد این هستم که بچه‌ها با جان و دل کار می‌کنند. شاید برای همین دیدگاه است که این شبکه همواره جزو پرمخاطب ترین‌ها بوده و بچه‌ها با وجود محدودیت‌های مالی و غیرمالی سعی کرده‌اند بهترین باشند.
وی به تفاوت ساخت برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی اشاره و اظهار کرد: هر روز برای "صبح بخیر ایران" نزدیک به 60 نفر به صورت مستقیم یا غیرمستقیم درگیر هستند، اما در رادیو برنامه صبحگاهی مشابهی با 10 نفر تولید می‌شود. حالا نمی‌دانم به واسطه هزینه کم بهتر است حقوق بهتری داده شود یا به این بهانه بهای کمتری برای آثار رادیویی در نظر بگیرند.
امیری ادامه داد: البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که برنامه‌سازی چه در رادیو و چه در تلویزیون همیشه می‌تواند راحت‌ترین یا سخت‌ترین کار دنیا باشد. زمانی است که در یک برنامه تلویزیونی با برآورد میلیونی برنامه‌ساز با حضور دو کارشناس برنامه را جمع می‌کند، اما گاهی هم اتفاق می‌افتد که برای یک برنامه رادیویی آخر هفته، گروه تمام طول هفته فکر و برنامه‌ریزی می‌کنند.
نویسنده رادیو و تلویزیون با بیان اینکه مکانیزم افزایش برآورد در رادیو بسیار پیچیده است، اظهار کرد: ترس از افزایش برآوردها در رادیو شاید به این برمی‌گردد که مدیری تصور می‌کند نکند با وجود افزایش هزینه برنامه‌ساز همان هزینه قبلی را برای ساخت به کار بگیرد و به فکر سود خودش باشد. از آنجایی که نظارت هر روزه نیز ممکن نیست در این زمینه اعتماد نمی‌شود.
وی نرخ پایین برنامه‌های رادیویی را به منزله اجبار رادیویی‌ها به کار در چند برنامه دانست و گفت: اگر کسی وادار شود در چند برنامه رادیویی کار کند تا سرانجام چیزی دستش را بگیرد، او به جای اینکه صرفا خود را مسئول تامین محتوای یک برنامه خاص بداند به اجبار با عدم تمرکز فکری روبرو می‌شود و باید دغدغه چند برنامه را داشته باشد و این امر مسلما بر کیفیت کار اثر می‌گذارد.
امیری ادامه داد: البته با این حال قبول دارم که با وجود این همه تفاوت، سطح برنامه‌های رادیویی بالاتر از تلویزیون است و حتی برنامه‌های موفق تلویزیون نیز بیشتر قالب رادیویی دارند. مثل سخنرانی‌های پرمخاطب یا میزگردهای جنجالی که می‌توان در حین کار به آن‌ها همچون رادیو گوش داد و این به دلیل فقدان المان‌های تصویری است.
سردبیر و نویسنده برنامه‌های رادیویی در پایان اظهار کرد: گرچه پیش از این نیز اشاره کردم که رادیویی‌ها از روی عشق است که کارشان را ادامه می‌دهند، اما معتقدم گرچه عشق لازم است؛ اما کافی نیست و اهالی رادیو برای موفقیت در ادامه راه به افزایش دستمزدها نیاز دارند.
نظر شما